Ποιος φοβάται τους ανώνυμους;

Ποιος φοβάται τους ανώνυμους;

 Τετάρτη, 3 Αυγούστου 2011

Εμάς πάντα θα μας εμπνέει η ανωνυμία του Άγνωστου Στρατιώτη..

Καταρχάς, να θυμίσουμε σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι το πιο σημαντικό μνημείο της Ελλάδας το Μνημείο στο οποίο καταθέτουν στεφάνια και αποδίδουν τιμές όχι μόνο οι τοπικοί "άρχοντες", αλλά και οι ξένοι ηγέτες που επισκέπτονται τη χώρας μας, δεν είναι άλλο από το Μνημείο που στήθηκε για έναν ανώνυμο, αυτόν τον Άγνωστο Στρατιώτη, τον Ανώνυμο Έλληνα που πάντοτε έδινε τα πάντα, χωρίς κανένα κέρδος, αλλά με τίμημα την ίδια του τη ζωή, με μόνο ιδανικό τη σωτηρία της πατρίδας - σε αυτόν τον Ανώνυμο Έλληνα όλοι κλίνουν την κεφαλή εις ένδειξιν σεβασμού και υποχρέωσης.

Ως γνωστόν, η συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιστών και αυτοί που υπέστησαν τις μεγαλύτερες θυσίες σε όλους τους αγώνες της Ελλάδας ήταν ανώνυμοι. Ανώνυμοι αυτοί που σκοτώθηκαν πάνω στα ελληνοαλβανικά σύνορα, για να κρατήσουν τους Ιταλούς φασίστες των οποίων τα ιερά οστά παραμένουν άθαφτα, εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες και στις πράξεις ασέλγειας, μακριά απ' την πατρίδα και τους δικούς τους. Ανώνυμοι χειρίζονταν τους μυστικούς πολύγραφους στην Κατοχή, τύπωναν προκηρύξεις και τις μοίραζαν στον σκλαβωμένο λαό, για να τον ενημερώσουν για την αλήθεια και να τον ενθαρρύνουν για το δύσκολο αγώνα. Ανώνυμοι ήταν αυτοί που έγραφαν τα συνθήματα στους τοίχους για Ελευθερία - ανώνυμος και αυτός που σκοτώθηκε απ' τους γερμανούς, αφήνοντας μισό το αρχινισμένο σύνθημα πάνω στον τοίχο: "Δε θα περάσει ο Φασισμός".

Ανώνυμοι κι αυτοί που αγωνίστηκαν για την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, αυτοί που ρίχνονταν απ' τις ταράτσες των κτιρίων της αστυνομίας, για να σωπάσει για πάντα η φωνή τους. Ανώνυμοι φοιτητές ήταν αυτοί που μπήκαν μπροστά στα τανκς στο Πολυτεχνείο. Πλήθος ανώνυμων ήταν αυτό που ξεχύθηκε στις ελληνικές πόλεις, ρίχνοντας τη Χούντα. Χιλιάδες ανώνυμοι θυσιάστηκαν, ώστε κάποιοι επώνυμοι τώρα να κατέχουν την εξουσία και να παρουσιάζονται ως η ενσάρκωση των αγώνων, η γενιά του Πολυτεχνείου που έριξε τη Χούντα...

Μόνο που έλαχε σε ένα μέλος αυτής της γενιάς που μισεί και απεχθάνεται οτιδήποτε θυμίζει δικτατορικές μεθόδους να αποφασίσει να κλείσει τα στόματα όσων ελεύθερα εκφράζουν τις απόψεις τους στο διαδίκτυο. Από το διαδίκτυο "οξυγόνο για τη δημοκρατία μας" που έλεγε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου το 2008, φτάσαμε στο "διαδίκτυο που φιλοξενεί κουκουλοφόρους" του Μ. Παπαϊωάννου, υπουργού της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου. Ωστόσο, οι ίδιοι άνθρωποι των οποίων την ελεύθερη έκφραση υπερασπίζονταν ο Γιώργος Παπανδρέου, γιατί έδιναν οξυγόνο, δηλαδή ζωή στη δημοκρατία μας, είναι αυτοί που γράφουν και τώρα: πώς γίνεται οι ζωοδότες της δημοκρατίας μας να έγιναν σε τρία χρόνια "κουκουλοφόροι";

Μήπως φταίει ότι το 2008 οι άνθρωποι αυτοί ασκούσαν κριτική στην κυβέρνηση και τους ανθρώπους του κ. Καραμανλή και τώρα ασκούν κριτική στην κυβέρνηση και τους ανθρώπους του κ. Παπανδρέου;

Βέβαια, ο κ. Παπαϊωάννου επικαλέστηκε το ότι οι διαχειριστές των ιστολογίων ρίχνουν λάσπη και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή πολιτών. Ωστόσο, στην περίπτωση της λασπολογίας υπάρχουν νόμοι που επιτυγχάνουν την άρση της ανωνυμίας και τη νομική επίλυση των διαφορών. Οπότε γιατί είναι απαραίτητο το ονοματεπώνυμο σε όλα τα ιστολόγια, τη στιγμή, μάλιστα, που η συντριπτική πλειοψηφία των ιστολογίων, όχι μόνο δε ρίχνει λάσπη, αλλά και επιτρέπει ελεύθερα στους τυχόν θιγμένους να δημοσιεύσουν τις απαντήσεις τους και να απαντήσουν με επιχειρήματα σε ό, τι τους έθιξε; Μήπως το ονοματεπώνυμο είναι εγγύηση ότι δε θα ριχτεί λάσπη σε άτομα και, μάλιστα, ατιμώρητα; Ξέρουμε πολλά άτομα που βρίζουν και ρίχνουν λάσπη επώνυμα, αλλά που επειδή τυγχάνει να έχουν κάποιας μορφής καθεστωτική κάλυψη μένουν ατιμώρητα. Αν δεν ήταν αλήθεια αυτό το δεδομένο, τότε ο πρωθυπουργός της χώρας, που επώνυμα έριξε λάσπη σε έναν ολόκληρο λαό, χαρακτηρίζοντάς τον διεφθαρμένο και απατεώνα, θα έπρεπε να είχε διωχθεί ποινικά.

Όσο για το "βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων", και πάλι υπάρχουν νόμοι που σε κάποιες περιπτώσεις δεν εφαρμόστηκαν, π. χ. στην ιστοσελίδα indymedia που και βγαίνει από δημόσιο πάροχο, ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, και επανειλημμένα πρόσβαλλε τη μνήμη νεκρών, παρακίνησε σε βίαιες πράξεις, και στιγμάτισε άτομα, παρακινώντας τους αναγνώστες της να τα δείρουν, ή και χειρότερα. Η ιστοσελίδα αυτή που δραστηριοποιείται εδώ και πολλά χρόνια ποτέ δεν είχε κυρώσεις - για ποιο λόγο οι απλοί διαχειριστές ιστολογίων θεωρούνται πιο επικίνδυνοι και υβρίζονται ως "κουκουλοφόροι";

Ίσως, φταίει το ότι απλοί πολίτες, χωρίς να καλύπτονται τα νώτα τους, μπορούν να πουν ανοιχτά τη γνώμη τους, η να καταγγείλουν παρανομίες, ή παρατυπίες ισχυρών, χωρίς να υποστούν συνέπειες, χάρη στην ανωνυμία. Αφού όποιος ζει στην Ελλάδα, είναι γνώστης του δόγματος "μη μιλάς, θα σ' ακούσουν - μη μιλάς, θα βρεις τον μπελά σου". Όταν σε ένα τόπο επικρατεί ένα  κατεστημένο που στηρίζεται σε επώνυμους, όπως αυτοί που ενοχλούνται από την ελεύθερη διατύπωση απόψεων, αναγκαστικά οι υπόλοιποι θα μιλούν ανώνυμα, ωσότου επικρατήσουν τέτοιες δημοκρατικές συνθήκες όπου ακόμη και ο πιο αδύναμος να μπορεί να μιλά επώνυμα, χωρίς να κινδυνεύει από διωγμούς.

Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση μιας δημοκρατικής χώρας να προβληματίζεται απ' το γεγονός ότι ελεύθεροι πολίτες, μιας δημοκρατικής χώρας δεν τολμούν να καταγγείλουν επώνυμα, φοβούμενοι ότι θα "τιμωρηθούν" από αυτούς που έχουν άκρες, φιμώνει και το τελευταίο μέσο που απέμεινε στον Έλληνα, για να μιλήσει: τα ανεξάρτητα ιστολόγια. Και αντί ο πρωθυπουργός να μιμηθεί τη νομοθεσία των ΗΠΑ, που κατά τα άλλα τόσο πολύ εκτιμά, στις διατάξεις που αφορούν την προστασία της ταυτότητας του καταγγέλλοντα και μάρτυρα, υιοθετεί νόμους που όχι μόνο εκθέτουν τους καταγγέλλοντες στο μένος των δυσαρεστημένων από τις αποκαλύψεις, - βλέπε δολοφονία Σωκράτη Γκόλια - αλλά και φιμώνουν τις ελεύθερες φωνές, αφήνοντας μόνο τις ελεγχόμενες, ή αυτές που διαθέτουν την απαραίτητη κάλυψη.

Δε μας είπε ο κύριος υπουργός αν η προϋπόθεση επωνυμίας θα ισχύει και για τους διαχειριστές ιστολογίων που υποστηρίζουν το κυβερνόν κόμμα, ή αν οι συγκεκριμένοι διαχειριστές, έχοντας επιτελέσει το έργο τους, θα επιβραβευτούν με καλύτερες θέσεις, μιας και οι "αντίπαλοι", αυτοί που πολλάκις πρώτοι ανέδειξαν σκάνδαλα και αλήθειες, θα πάψουν να υφίστανται. Θα γίνουν επώνυμοι και οι ανώνυμοι, ή με ψευδώνυμο αρθρογράφοι των μεγάλων εφημερίδων;

Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης που θυμίζει μαύρες εποχές και μαύρα καθεστώτα που οι Έλληνες δημοσιογράφοι καταγγέλλουν μετά βδελυγμίας, όταν αφορούν άλλες χώρες, δείχνει πανικό, όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και των κομματικών στελεχών που δεν αντέχουν το ρυθμό με τον οποίο αποκαλύπτονται πράγματα τα οποία θα ήθελαν να παραμείνουν κρυφά. Μόνο ο πανικός θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση υπέρμαχο των πολιτικών ελευθεριών και της ελευθερίας έκφρασης και στο διαδίκτυο (" Όλα στο διαδίκτυο") να προβεί σε μια κίνηση ξεκάθαρα ολοκληρωτική, ειδικά τη στιγμή που αποποινικοποιεί την καλλιέργεια ναρκωτικών ουσιών.

Μήπως θα πρέπει, για να μιλήσουμε ελεύθερα να καταφύγουμε στους παλιούς καλούς πολύγραφους και για να ενημερωθούμε να ανοίγουμε τα σφραγισμένα ραδιόφωνα, για να ακούμε Ντόιτσε Βέλλε και Μπι Μπι Σι; Με το γερμανό τοποτηρητή που μας έρχεται θα θυμηθούμε για τα καλά παλιές εποχές, με κουκουλοφόρους που φορώντας τις "κουκούλες" της προστασίας του καθεστώτος θα καταδιώκουν επώνυμα όσους τολμούν να πουν την αλήθεια. Αλήθεια, μιας και είστε τόσο ευαίσθητος με τους κουκουλοφόρους, τους πραγματικούς κουκουλοφόρους που όποτε το καθεστώς κινδυνεύει ξαμολιούνται στους δρόμους, σπάζοντας, καίγοντας, τραυματίζοντας και τρομοκρατώντας τους ανώνυμους Έλληνες πολίτες πότε θα τους βγάλετε την κουκούλα;

Εν κατακλείδη, προτείνουμε στον κ. υπουργό στο όνομα της ισονομίας να αναγκάσει να εγκαταλείψουν την επωνυμία τους:

Ο Άγνωστος Στρατιώτης

Ο Ανώνυμος Έλληνας που έγραψε την Ελληνική Νομαρχία

Ο Ανώνυμος ποιητής του ποιήματος "Ο Ρωσοαγγλογάλλος" που παρά την ανωνυμία του περιλάβατε το έργο του στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ' Γυμνασίου.

"ΕΝΑΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΑΠΟΡΕΙ..

Στους πίνακες ανεργίας είμαι ένα ανώνυμο ποσοστό.

Στην περικοπή των μισθών είμαι ένας ανώνυμος πολίτης.

Στην ακρίβεια είμαι ένας ανώνυμος αποδέκτης.

Στις θυσίες που μου ζητάς να κάνω είμαι ένας ανώνυμος μάρτυρας.

Στην άνιση κατανομή του πλούτου είμαι η ανώνυμη μεριά που πάντα χάνει.

Στη καταπάτηση της ζωής μου από τα κοράκια της εξουσίας είμαι το ανώνυμο κεφάλι που πατάει η μπότα.

Στο παιχνίδι εξουσίας-κέρδους γενικότερα είμαι ο ανώνυμος μαλάκας που κοροϊδεύεις ασύστολα.

Δεν ενδιαφέρθηκες ποτέ να μάθεις το όνομά μου, ούτε των παιδιών μου, ούτε των γονιών μου, ούτε αν ζω ή αν πεθαίνω.

Μόλις ξεκίνησα λοιπόν να γράφω σε ένα ιστολόγιο γιατί θα πρέπει να σου συστηθώ?

Η ανώνυμη δυστυχία μου σε αφήνει παγερά αδιάφορο.

Η ανώνυμη διαμαρτυρία μου όμως θεωρείται αδίκημα?"

 

 

πηγη