Στάδιο 1ο: Επιβάλλουν στους ανθρώπους το δικό τους τρόπο σκέψης, τη δική τους λογική, τη δική τους οπτική για τον κόσμο.
Στάδιο 2ο: Επιβάλλουν στους ανθρώπους πώς να αισθάνονται για το καθετί.
(Όμως, ο συναισθηματικός εγκέφαλος είναι πιο παλιός, πιο έμπειρος και άρα πιο δύσκολο να εξαπατηθεί..)
Ζώντας στην Ελλάδα τις ημέρες
που ακολούθησαν την 6η Μαΐου, νιώθει κανείς σαν να έχει μεταφερθεί πίσω
από την οθόνη ενός κινηματογράφου και είναι ο πρωταγωνιστής του
''Θαυμαστού Καινούργιου Κόσμου'', ή του ''1984''.
Παρακολουθεί με μια αίσθηση
παραδοξότητας και σουρεαλισμού αυτούς που του μάθανε τόσα χρόνια να
θεωρεί αυθεντίες και να δέχεται τις απόψεις τους ως δόγματα αυταπόδεικτα
- κάτι σαν το αλάθητο του Πάπα. Μοιάζουν όλα αυτά παράδοξα και
σουρεαλιστικά, ενώ μέχρι πριν δυόμιση χρόνια έμοιαζαν τελείως
φυσιολογικά. Σαν να έχει καταρρεύσει μια κουρτίνα, ένα παραμορφωτικό
παραπέτασμα που ξεγελούσε την όραση.
Επί δεκαετίες εκπαίδευαν τους
ανθρώπους, ώστε να μην μπορούν να σκεφτούν μόνοι, να μην μπορούν να
απολαύσουν μόνοι, να μην μπορούν να δουν μόνοι, χρησιμοποιώντας ως
εργαλεία τον απόλυτα ελεγμένο απ' τους ίδιους πνευματικό κόσμο της
διανόησης, τον καλλιτεχνικό κόσμο που η μόνη ομορφιά που πρόσφερε ήταν
οι κατευθυνόμενες διθυραμβικές κριτικές που προσπαθούσαν να σε
πειθαναγκάσουν να αλλάξεις την αισθητική σου, ώστε να μην ξεφεύγεις απ'
το πλήθος, τον κόσμο της ''ενημέρωσης'' που σε εκπαίδευε να έχεις άποψη
την άποψη των ίδιων και να βλέπεις τον κόσμο, όπως βολεύει τους ίδιους.
Γέμισαν το μυαλό των ανθρώπων με
μασημένη τροφή, εκπαιδεύοντάς τους με ένα αισχρό σύστημα παιδείας να
μην έχουν δική τους κρίση, δική τους ηθική και δική τους συνείδηση, απλά
να παπαγαλίζουν - και ο καλύτερος παπαγάλος μπαίνει πρώτος στα ανώτατα
εκπαιδευτικά ιδρύματα, για να γίνει ακόμη καλύτερος παπαγάλος και να
εκπαιδεύσει τα καινούργια παπαγαλάκια.
Και ξαφνικά, μια έκρηξη, μια
αλληλουχία σκληρών καταστάσεων που οι Έλληνες πίστεψαν ότι οι σπουδαίοι
διανοητές, οι πολιτικά ορθοί ηγέτες ποτέ δε θα επέτρεπαν να συμβούν,
έκανε θρύψαλα το γυάλινο παραμορφωτικό φακό που κάλυπτε τα μάτια τους.
Συνειδητοποίησαν ότι οι προστάτες τους, οι ''άνθρωποί'' τους δεν έκαναν
τίποτα άλλο απ' το να τους ετοιμάζουν για σφαγή. Σφαγή κοινωνική, σφαγή
οικονομική, σφαγή πολιτιστική, σφαγή εθνική. Όλα καταρρέουν.
Οι Έλληνες επί δυο χρόνια
μάχονταν το Μνημόνιο και το κατεστημένο που το προπαγάνδιζε ως σωτήριο.
Μια πανίσχυρη κυβέρνηση έπεσε υπό το βάρος των αντιδράσεων, μια άλλη που
επιβλήθηκε, για να θολώσει τα νερά και διαφημίστηκε ως ''δημοφιλής''
και ''σωτήρια''δεν κράτησε πάνω από έξι μήνες και οι εκλογές που
διεξήχθησαν μέσα σε κλίμα τρόμου και απειλών γκρέμισαν όσους σχεδίασαν
και εφάρμοσαν την υποδούλωση και την εξαθλίωσή των Ελλήνων. Είπαν ένα
δυνατό όχι σε όσα οι αυθεντίες και το ''ιερατείο'' τους παρουσίασαν ως
τη μόνη λύση, την ''τελική λύση'' του ''ελληνικού προβλήματος''.
Οι Έλληνες ξαφνικά, εκεί που
κανείς δεν το περίμενε, νίκησαν την εκπαιδευμένη λογική τους και άφησαν
την αδάμαστη, ανεξέλεγκτη οργή τους να τους δείξει πόσο ψεύτικο ήταν το
''λογικό'' πλαίσιο που περιέβαλε την παραφροσύνη όλα αυτά τα χρόνια. Και
οι απόλυτοι κυρίαρχοι συνειδητοποίησαν το λάθος τους: επέβαλαν τον
τρόπο σκέψης που τους συνέφερε, αλλά απέτυχαν να επιβάλλουν στους
ανθρώπους το πώς να αισθάνοντα.
Μετά, λοιπόν, από τις εκλογές
της 6ης Μαΐου, το ηχηρό χαστούκι, το ηχηρό όχι στο Μνημόνιο, γρήγορα
''θάφτηκε'' από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους άλλους πυλώνες του
καθεστώτος με μια πρωτόγνωρη επιχείρηση προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου
με την οποία επιχειρείται να στιγματιστεί η ψήφος αυτή ως ψήφος
''ανευθυνότητας'', ''καταστροφής'', ''ανοησίας'', ψήφος εν βρασμώ ψυχής.
Μια πλημμύρα δημοσκοπήσεων των εταιρειών, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι
του καθεστώτος, εμφανίζεται καθημερινά στα έντυπα και στις οθόνες
πασχίζει να βάλει στα χέρια των Ελλήνων την επόμενη ψήφο τους, σύμφωνα
με τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Ένα πανούργο σύστημα
δημοσκοπήσεων και παράλληλης 24ωρης προπαγάνδας επιχειρεί είτε να
προκαταβάλει τους Έλληνες, δίνοντάς τους από τώρα το χαρτάκι για την
κάλπη της 17ης Ιουνίου, είτε να δημιουργήσει τέτοιο κλίμα, ώστε να
δικαιολογηθούν τα όποια αποτελέσματα των επόμενων εκλογών. Τις
τελευταίες δέκα ημέρες έχουν προβληθεί τόσες δημοσκοπήσεις όσες δεν
προβλήθηκαν τους τελευταίους μήνες
Μαζί πασχίζουν για άλλη μια φορά
να αλλάξουν το νόημα των εννοιών, να αναστηλώσουν τα όσα έχτισαν τόσο
καιρό στο μυαλό των Ελλήνων, να ξαναστήσουν τα κάγκελα. Έτσι,
''υπευθυνότητα'' είναι η συνέχιση της ολέθριας πολιτικής που οδήγησε τη
χώρα στην υποδούλωση, την ύφεση, την ανεργία, την πείνα, τον εργασιακό
μεσαίωνα. Είσαι ''συνετός'', όταν ψηφίζεις τους ίδιους ανθρώπους που σε
ταπείνωσαν, σε εξύβρισαν χυδαία, σε καταδίκασαν σε αργό θάνατο, σου
έκλεψαν τις οικονομίες μιας ζωής, το χαμόγελο και την ελπίδα - είσαι
''συνετός'', όταν γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια το φίλο σου που
αυτοκτόνησε, επειδή δεν άντεχε άλλο τα χρέη, όταν αδιαφορείς που δε σου
άφησαν τη δυνατότητα να δώσεις ένα ποτήρι γάλα στα παιδιά σου,
προκειμένου να μη βγούμε απ' το ευρώ, να μη βγούμε απ' την Ευρωπαϊκή
Ένωση, να μη βγούμε απ' τη φυλακή τους. ''Πατρίδα'' είναι τα συμφέροντά
τους και ''πατριωτισμός'' ο αγώνας να ξεπουλήσουν και να εξαθλιώσουν την
Ελλάδα. ''Θεός της Ελλάδας'' είναι ο δικός τους απάνθρωπος, ρατσιστής
Θεός που σκοτώνει ανθρώπους χάριν των συμφερόντων λίγων κι ''εκλεκτών''
στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Αυτό μας είπε και ο κ.
Πρωτόπαππας, ότι η ψήφος της 6ης Μαΐου ήταν οργισμένη, αλλά τώρα η οργή
θα ξεθυμάνει και θα πρυτανεύσει η ''σύνεση''. Γιατί είναι σύνεση να
εξακολουθείς πεισματικά την ίδια συνταγή που σε δυόμιση χρόνια
ολοκλήρωσε τη δουλειά δεκαετιών, μετατρέποντας, τελικά, την Ελλάδα σε
προτεκτοράτο και σε κόλαση. Είναι σύνεση να ξαναψηφίσεις αυτούς που
κοντά 40 χρόνια τώρα σε κυβερνούσαν και σε οδήγησαν στην καταστροφή,
επιμένοντας ότι σε σώζουν..
Όμως, πλέον δεν τους αρκεί η
''λογική'', θέλουν να ελέγξουν και το συναίσθημα. Γι' αυτό προσπαθούν να
επιβάλλουν στον Έλληνα πολίτη είτε να φιμώσει το συναίσθημά του είτε να
το οδηγήσει εκεί όπου θέλουν αυτοί. Η οργή πρέπει να εξαφανιστεί. Γιατί
η οργή είναι κινητήρια δύναμη, σε κάνει να συνειδητοποιείς τι κακό σου
κάνουν και να παλεύεις να το σταματήσεις και να το ανατρέψεις. Γιατί η
οργή έγινε η φλόγα που έλιωσε τη σκουριά της ''λογικής'' τους και
ελευθέρωσε το χρυσάφι της ελληνικής λογικής σκέψης που ακόμη και τώρα
λάμπει στο σκοτάδι της θεοποίησης των αριθμών, της διάσωσης των τραπεζών
με την εξαθλίωση των λαών, της παντοκρατορίας της μασημένης σκέψης των
λίγων που εμφυτεύεται στους ανθρώπους μέσα από κατεστημένους θεσμούς και
ανθρώπους.
Θέλουν τώρα να ελέγξουν πλήρως
και το συναίσθημά μας: αυτά τα δυόμιση χρόνια απέδειξαν ότι δεν ήταν
απόλυτα επιτυχής η εκπαίδευσή τους να αγαπάμε ό, τι θέλουν αυτοί να
αγαπάμε, να νιώθουμε ευτυχία με αυτά που θέλουν οι ίδιοι και εξυπηρετούν
τα συμφέροντά τους, να μισούμε τους δικούς τους εχθρούς, να ζηλεύουμε
τους συμπατριώτες μας, επιδιώκοντας την πτώση τους και την προσωπική μας
άνοδο, ακόμη κι αν δεν το αξίζουμε. Έτσι, εδώ και δέκα μέρες
επιστράτευσαν τα μεγάλα όπλα: ασκούν ψυχολογική πίεση, συναισθηματικούς
εκβιασμούς, προσπαθούν να επιβάλλουν τύψεις και αμφιβολία. Να τσακίσουν
το συναισθηματικό μας κόσμο, ώστε τα συναισθήματά μας να αντικατασταθούν
με τα δικά τους.
Το τελευταίο μας οχυρό είναι το
συναίσθημά μας, ο οδηγός μας για την επιβίωση. Αυτόά ήταν που τη στιγμή
που η σκέψη και η λογική μας λειτουργούσαν με τη δική τους καθοδήγηση
και το δικό τους περιεχόμενο, μας υπέδειξε ότι η αλήθεια είναι
διαφορετική και μας αποκάλυψε ότι ο κόσμος που αυτοί μας επέβαλαν δεν
είναι και ο αληθινός. Όπως στην ταινία ''Τρούμαν Σόου'' όπου ο
πρωταγωνιστής γεννήθηκε και μεγάλωσε σε έναν απόλυτα κατασκευασμένο
κόσμο όπου όλα όσα γνώριζε, όσα σκεφτόταν, όσα έβλεπε και όσα αισθανόταν
ήταν ένα σενάριο που δημιούργησε ένας σκηνοθέτης στη σκιά, έτσι και οι
Έλληνες. Ζούσαμε τόσα χρόνια σε έναν κόσμο απόλυτα ελεγμένο από άλλους,
με την ψευδαίσθηση της ασφάλειας και της ευτυχίας του καταναλωτισμού και
του ωχαδερφισμού. Και ήταν ο συναισθηματικός μας κόσμος που μας έβγαλε
από την πλάνη μας και μας έμαθε να σπάμε τις αλυσίδες της σκέψης
''μας''.
Αυτό το τελευταίο οχυρό μας
θέλουν να γκρεμίσουν τώρα, παράλληλα με τις ''λογικές'' τους αναλύσεις
του πόσο ωφέλιμος μας είναι ο θάνατός μας, και τους εκφοβισμούς ότι, αν
επιλέξουμε μια ανθρώπινη ζωή, θα βρεθούμε εκτός ευρώ (τι είναι το ευρώ;
Εκατοντάδες χώρες ζουν χωρίς το ευρώ και είναι καλύτερα από μας), εκτός
Ευρωπαϊκής Ένωσης (η Ευρωπαϊκή τους Ένωση δεν είναι πια τίποτα άλλο από
την Οθωμανική αυτοκρατορία των ραγιάδων, της απάνθρωπης φορολογίας, και
της εξουσίας ζωής και θανάτου του Σουλτάνου), πιθανότατα εκτός Τσάμπιονς
Λινγκ, και, τελικά, εκτός πλανήτη.
Στις προηγούμενες εκλογές, οι
Έλληνες ψήφισαν πραγματικά έξυπνα και ήταν η οργή τους που τους οδήγησε.
Με την ψήφο τους όχι μόνο καταρράκωσαν τα δύο μεγάλα κόμματα του
Μνημονίου, όχι μόνο είδαν ποιοι πραγματικά θέλουν την απαλλαγή της
Ελλάδας απ' το Μνημόνιο, όχι μόνο είδαν πόσο ενδιαφέρεται ο καθένας για
το λαό, αλλά και τους ανάγκασαν να αποκαλύψουν μέσα στον πανικό τους την
ποιότητα της δημοκρατίας μας και τη φαυλότητα του συστήματος που μας
επέβαλαν.
''Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί
το 'θελα μα φοβόμουνα να φύγω.
Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή
μα τώρα μ' εκδικείται λίγο-λίγο.
Όλη μου τη ζωή μού 'βγαινε η ψυχή
κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω.
Να 'ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί
και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,
κάτι να θυμηθώ κάτι ν' αρχίσω.
Μου 'μάθαν να μισώ, ν' αρκούμαι στο μισό
να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.
Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,
σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.
Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,
να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,
να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.
Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.
Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.''
Ι. Σούσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου