Ἑλλάδα χωρὶς Χριστὸ δὲν νοεῖται!

Ζώντας τοὺς τελευταίους μῆνες ὅλη αὐτὴν τὴν καταστροφολογία, τὴν ἀπίστευτη τάση ὅλων γιὰ ἰσοπέδωση, ἀπαισιοδοξία ἀναρωτιέμαι πῶς τελικὰ ἔχουμε φτάσει ἐδῶ ποὺ εἴμαστε. Πῶς ὁ σύγχρονος κόσμος, ὁ τόσο τεχνολογικὰ προηγμένος, ὁ τόσο «δημοκρατικός», ὁ τόσο μορφωμένος καὶ πολιτισμένος ἔφτασε σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, νὰ προσπαθεῖ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπικείμενη οἰκονομικὴ καταστροφή, ποὺ συνεπάγεται πλεῖστα ὅσα κακὰ σὲ ὅλους τους τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Μόρφωση, φαρμακευτικὴ περίθαλψη, πολιτιστικὲς δραστηριότητες, κοινωνικὰ ἔργα, ἔργα γιὰ καλύτερη διαμονὴ στὶς μεγαλουπόλεις καὶ χωριὰ καὶ πόσα ἄλλα ἔχουν μείνει πίσω -ἂν δὲν ἔχουν καταργηθεῖ-.

Πῶς φτάσαμε λοιπὸν σὲ τοῦτο τὸ σημεῖο, νὰ βλέπουμε μὲ τόσο πανικὸ τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια νὰ πηγαίνει περίπατο καὶ ὅλοι νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐπιβιώσουμε χρησιμοποιώντας ἀκόμα καὶ ἀθέμιτα μέσα;

Φτάσαμε ἐδῶ γιατί βαδίσαμε χωρὶς Θεό! Φτάσαμε ἐδῶ διότι ὅλοι σχεδὸν αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν, -αὐτοὺς ποὺ ἐμεῖς ψηφίσαμε ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς μας καὶ οἱ παπποῦδες μας- δὲν ἔχουν Θεό.

Τοὺς δώσαμε ἐξουσία καὶ αὐτοὶ λήστεψαν τὴν νοημοσύνη μας. Τοὺς δώσαμε ψῆφο ἐμπιστοσύνης καὶ αὐτοὶ μας ἐκμεταλλεύτηκαν. Καὶ ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἀριστεροὶ καὶ δεξιοί, κεντρῶοι καὶ ἀνεξάρτητοι «σωτῆρες» τῆς χώρας μᾶς λουφάζουν αὐτὴν τὴν στιγμὴ μέσα στὸ καλὰ ἀσφαλισμένο καβούκι τους. Δηλώσεις συμπόνιας, δηλώσεις κατακρίσεως τῶν ἄλλων, δηλώσεις συμπαράστασης ὅμως...

πουθενὰ πράξεις φιλαλληλίας, πράξεις μετανοίας.

Καὶ ὅλοι αὐτοὶ λοιπὸν ποὺ ἔχουν μάθει νὰ ζοῦν μὲ δόξες καὶ τιμές, μὲ οἰκονομικὴ εὐχέρεια, ποὺ ἔρχονται στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς μόνο στὰ πανηγύρια (ἔχει περισσότερο κόσμο- περισσότερους ψηφοφόρους) τολμοῦν νὰ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γιὰ εὐθύνες τῆς οἰκονομικῆς αὐτῆς κρίσης, τολμοῦν ἀπὸ τὴν μία νὰ κορδώνονται δίπλα στοὺς ἀρχιερεῖς ἢ δίπλα σὲ θαυματουργὲς εἰκόνες τῆς Παναγίας μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ κατηγοροῦν τοὺς ἀρχιερεῖς, κληρικούς, μοναχοὺς γιὰ τὸ κατάντημα ποὺ οἱ ἴδιοι αὐτοὶ δημιούργησαν.

Τί νὰ περιμένει ὅμως κάποιος ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ οὔτε τὸν «καλὸ χριστιανὸ» δὲν μποροῦν νὰ ὑποκριθοῦν. Ἂν καὶ τὸ ζητούμενο εἶναι ὄχι νὰ ὑποκριθοῦν δῆθεν τοὺς καλοὺς χριστιανοὺς ἀλλὰ νὰ εἶναι εἰλικρινεῖς μὲ τὸν ἑαυτό τους, μὲ τοὺς συνανθρώπους τους , μὲ τὸν Θεὸ ποὺ βλασφημοῦν μὲ τὰ καμώματά τους.

Μέσα λοιπὸν στὴν σύγχρονη Ἑλλάδα μας, ποὺ γέμισε δυστυχῶς σήμερα ἀπὸ νεοέλληνες δῆθεν μορφωμένους καὶ προοδευτικοὺς ποὺ θέλουν νὰ παραχαράξουν τὴν ἱστορία μας, νὰ ἀλλοιώσουν τὴν πίστη μας, νὰ μολύνουν μὲ ψέματα, ἀνακρίβειες καὶ αἱρετικὲς δοξασίες τὶς νέες γενιὲς τῶν Ἑλλήνων, χρησιμοποιώντας τὰ Μ.Μ.Ε., τὰ σχολεῖα μας, τὰ πανεπιστήμιά μας, καὶ κάθε τί ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ συμφέροντά τους θέλουν ἀδελφοί μου νὰ ξεχάσουμε τὴν ἀγωνιστικότητα τῶν προγόνων μας, τὸ θάρρος καὶ τὸ φρόνημα τῶν μακαρίων ἐκείνων ἀνθρώπων ποὺ εἶχαν ἰδανικὰ καὶ ἀξίες.

Θέλουν νὰ ξεχάσουμε, νὰ λησμονήσουμε τὴν πίστη μας, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη ἐκείνων τῶν νεομαρτύρων ποὺ δὲν ἀρνήθηκαν καὶ σφαγιάστηκαν, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τῶν προγόνων μας, τῶν ἑλλήνων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ Θεοφάνους τοῦ ἐν Ναούση, τοῦ Ἀντωνίου τοῦ Βεροιέως καὶ τόσων ἄλλων ποὺ τὰ ὀνόματά τους ἔμειναν μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἴτε σὰν ὁσίων, εἴτε σὰν μαρτύρων, εἴτε σὰν ἰσαποστόλων.

Ἄνθρωπος χωρὶς Θεὸ δὲν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἕνα ἀνδρείκελο ποὺ ὁδηγεῖται ἀπὸ τὰ πάθη, τὶς ἀδυναμίες, καὶ τὴν ματαιοδοξία του στὴν ἀπώλεια τοῦ κατ’ εἰκόνα.

Εἶναι ὄντως λυπηρὸ νὰ ζοῦμε στὴν Ἑλλάδα ἔχοντας ἐκλέξει ἀντίχριστους. Εἶναι λυπηρὸ νὰ εἴμαστε οἱ περισσότεροι βαπτισμένοι χριστιανοὶ ἀλλά, νὰ μιλοῦμε σὰν ἀντίχριστοι, νὰ πράττουμε σὰν ἀντίχριστοι, νὰ ζοῦμε σὰν ἀντίχριστοι.

Μὴν σᾶς περάσει ὁ λογισμὸς ὅτι αὐτὸ τὸ κείμενο ὑπονομεύει πολιτικὰ πρόσωπα ἢ ὅτι κάνουμε πολιτική. Ὄχι! Ὅμως εἶναι γελοῖο ὅλοι αὐτοὶ οἱ δῆθεν «ὑπερασπιστὲς» τῆς δημοκρατίας νὰ θέλουν νὰ φράξουν τὸ στόμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ κάνουν τὴν Ἐκκλησία δικό τους ἐκλογικὸ κέντρο καὶ τοὺς πιστούς του Χριστοῦ δικούς τους ὀπαδούς.

Εἶναι ἀνόητο νὰ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει προσφέρει στὸ ἔθνος, εἶναι ἀνόητο καὶ δείχνει προχειρότητα σκέψης τὸ νὰ ὑποστηρίζουν Ἕλληνες ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔκλεψε καὶ κλέβει τὸ Δημόσιο. Μᾶλλον τὸ ἀντίθετο γίνεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες.

Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν δική μου ὑπεράσπιση, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι ἕνα ἀνθρώπινο καθίδρυμα ποὺ λαβώνεται ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἀστοχίες ἀλλὰ εἶναι ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰώνας καὶ γι’ αὐτὸ ὅσο τὴν κτυπᾶς τόσο πιὸ δυνατὴ γίνεται ὅσο τὴν διώκεις τόσο πιὸ σταθερὴ γίνεται, ὅσο λασπολογεῖς γι’ αὐτὴν τόσο πιὸ καθαρὴ τὴν κάνεις, διότι ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἀπόστολος «ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται».

Τὸ παράλογο τὴν σημερινὴ ἐποχὴ εἶναι ὅτι ὅλοι ἔχουν δικαιώματα ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὅλοι ἔχουν δικαιώματα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν χριστιανό, αὐτὸς θὰ πρέπει νὰ κάνει τὴν προσευχὴ τοῦ μόνος του κάθε πρωὶ πρὶν πάει στὸ σχολεῖο καὶ ὄχι στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου διότι φέρνει σὲ δύσκολη θέση τοὺς ἀλλόθρησκους. Ἐγὼ θὰ ἔλεγα ὅτι φέρνει σὲ δύσκολη θέση -αὐτὸ τὸ μικρὸ παιδάκι ποὺ κάνει τὸν σταυρό του μὲ παρρησία- πολλοὺς δασκάλους μας ποὺ εἶναι ἀδιάφοροι ἂν ὄχι ἀντίχριστοι καὶ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἀπ’ ὅτι καταλαβαίνεται εἶναι τῆς μόδας νὰ εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, εἶναι δῆθεν προοδευτικὸς αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται τὴν Ἀλήθεια ποὺ βίωσαν οἱ πρόγονοί του, εἶναι τῆς μόδας νὰ βρίζεις καὶ νὰ κακολογεῖς τὸν κλῆρο τῆς χώρας μας, νὰ «σατιρίζεις» τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια του τόπου μας, σὲ ἐκπομπές, σὲ θεατρικὲς παραστάσεις καὶ ὅλο αὐτὸ νὰ θεωρεῖται τέχνη, νὰ θεωρεῖται πολιτισμός, νὰ θεωρεῖται πρόοδος.

Ε, λοιπὸν αὐτὴ τὴν πρόοδο δὲν τὴν θέλω, αὐτὴ ἡ πρόοδος μᾶς γυρίζει πίσω, αὐτὴ ἡ ἀκόρεστη προβολὴ τῶν δικαιωμάτων θὰ μεταμορφώσει τὴν κοινωνία μας σὲ ζούγκλα μίας καὶ ἔχουν ἐκλείψει οἱ ὑποχρεώσεις καὶ ἡ ὑπευθυνότητα.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα αἱμορραγεῖ ἀπὸ τὰ ἴδια τῆς τὰ παιδιά, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ποὺ ἀντὶ νὰ τὴν φροντίζουν, γίνονται οἱ μαστροποί της.

Ἑλλάδα χωρὶς Ὀρθοδοξία δὲν νοεῖται. Ἑλλάδα χωρὶς ἐκκλησιὲς καὶ μοναστήρια δὲν νοεῖται.

Ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία κάνουν τὸν Ἕλληνα καὶ ὄχι ἡ Εὐρώπη καὶ τὸ εὐρώ.

http://imverias.blogspot.com/

ειδαμε στο>http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/09/blog-post_1108.html#more