Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Κ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ























Μία συγκλονιστική υπόθεση τις ημέρες της κρίσης στον Έβρο – Η εμφάνιση μίας εικόνας στη μέση του πουθενα 6 Ιουνίου 2020 Μία συγκλονιστική υπόθεση τις ημέρες της κρίσης στον Έβρο – Η εμφάνιση μίας εικόνας στη μέση του πουθενά :
Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020 ξεκίνησαν κατά χιλιάδες να κινούνται προς όλο το μήκος των χερσαίων συνόρων μας μη νόμιμοι μετανάστες οδηγούμενοι από τις Τουρκικές αρχές. Οι Έλληνες συνοριοφύλακες από την πρώτη στιγμή βρισκόταν επί του ποταμού για να μπορέσουν να αναχαιτίσουν στην πρώτη γραμμή όλο αυτό το μεταναστευτικό κύμα.
Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας περί ώρα 03:00 μια ομάδα αστυνομικών βρισκόταν στην παραποτάμια περιοχή του Έβρου στο ύψος των Φερών για επιχείρηση αποτροπής εισόδου εκατοντάδων ατόμων στην χώρα μας. Δύο από τους αστυνομικούς – χειριστές θερμικής κάμερας πραγματοποιούσαν κατόπτευση της ευρύτερης περιοχής. Κάποια στιγμή καθώς έστρεψαν το βλέμμα τους προς το ελληνικό έδαφος, σε μια απόσταση 30-40 μέτρων από το σημείο που βρισκόταν, είδαν μέσα σε πυκνή βλάστηση μια σπίθα σαν αυτή που δημιουργείται από έναν αναπτήρα. Αμέσως ενημέρωσαν δύο άλλους συναδέλφους τους να κινηθούν προς το συγκεκριμένο σημείο για να σβήσουν την φωτιά που ενδεχομένως θα δημιουργούνταν γιατί υπήρχε κίνδυνος εξάπλωσής της. Εκείνοι φθάνοντας ακριβώς στο σημείο που τους υπέδειξαν, διαπίστωσαν πως δεν υπήρχε φωτιά και ενημέρωσαν τους συναδέλφους τους που τους είχαν στείλει στο σημείο, με τους πρώτους αστυνομικούς να επιμένουν ότι είδαν τον σπινθήρα. Οι δύο συνάδελφοι τους αφού κοίταξαν και πάλι σχολαστικά την γύρω περιοχή δεν είδαν κάτι οπότε θεώρησαν πως έχει γίνει κάποιο λάθος και επέστρεψαν στις αρχικές τους θέσεις.
Οι αστυνομικοί που ήταν βέβαιοι ότι είχαν δει τη φλόγα, επέστρεψαν στο σημείο δύο μέρες μετά. Αυτή τη φορά πρωί. Προς έκπληξη όλων βρήκαν την περιοχή που επέμεναν εκείνο το βράδυ οι χειριστές της κάμερας ότι υπήρχε φωτιά, καμένο! Προσεγγίζοντάς το, αντίκρισαν κάτι που τους άφησε άφωνους.
Ακουμπισμένη σε όρθια θέση επάνω σε έναν καμένο κορμό ενός δέντρου βρισκόταν μια ξύλινη εικόνα του Αγίου Ραφαήλ σε παράσταση μαζί με τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη! Όλη η γύρω περιοχή ήταν πλήρως καμένη και η εικόνα είχε επάνω της μόνο κάποιες στάχτες και λίγες λάσπες!
Την επόμενη ημέρα σε μεταξύ τους συνομιλία οι αστυνομικοί καθώς περιέγραφαν το γεγονός σε όλα τα μέλη της ομάδας, ένα μέλος το οποίο δεν βρισκόταν στο περιστατικό είπε χαρακτηριστικά: «Θα αστειεύεστε… Εγώ αυτούς τους Αγίους τους είδα πριν από λίγο καιρό στον ύπνο μου». Κάθισαν λοιπόν 20 άνθρωποι που γνωρίζουν την περιοχή σαν την παλάμη τους να δώσουν μια λογική εξήγηση για το πως μπορεί να βρέθηκε η συγκεκριμένη εικόνα στο σημείο. Μας ανέφεραν με σιγουριά πως στο τραπέζι της συζήτησης έπεσε ό,τι σενάριο μπορούμε να φανταστούμε.  Λογική απάντηση δεν μπόρεσαν να δώσουν. Το εν λόγω σημείο που βρέθηκε η εικόνα είναι δύσβατο και προσεγγίσιμο μόνο με τα πόδια, όπως επίσης δεν υπήρχαν άλλα ίχνη πρόσφατης ανθρώπινης παρουσίας πέραν της δικής τους στην γύρω περιοχή.

πηγη φατσοβιβλιο
Η Πελαγία Μοναχή είναι με τον Nikos Giannopoulos.
14 Ιουνίου στις 10:26 π.μ.  · Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
ΚΆΝΤΕ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ!!!!
ΤΟ ΚΑΤΕΒΆΖΟΥΝ!!! ΤΟΥΣ ΚΑΊΕΙ!!!!

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020

Κάηκε η ιστορική Μονή Βαρνάκοβας και η εικόνα της Παναγίας 1.000 ετών ...ΑΣΧΗΜΟ ΣΗΜΑΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Κάηκε η ιστορική Μονή Βαρνάκοβας και η εικόνα της Παναγίας 1.000 ετών
ΕΚΚΛΗΣΙΑ15.06.2020 12:21
 Τελευταία Ενημέρωση15.06.2020 15:46
 Κώστας Ασημακόπουλος
Μέσα σε λίγα λεπτά έγινε στάχτη ιστορία αιώνων - Αποκαλείται «Αγία Λαύρα της Ρούμελης» και ιδρύθηκε το 1077 - Συγκίνηση για μοναχούς και πιστούς - Συγκλονιστικά πλάνα από την καταστροφή της Μονής
Εικόνες βγαλμένες από την Αποκάλυψη αντίκρισαν οι μοναχοί και οι κάτοικοι με το πρώτο φως της ημέρας στο ιστορικό Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βαρνάκοβας Φωκίδας. Η ιστορική Μονή που αποκαλείται και η Αγία Λαύρα της Ρούμελης ιδρύθηκε το 1077 από τον Όσιο Αρσένιο τον Βαρνακοβίτη επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Ζ' Δούκα του Βυζαντίου έχοντας καταγράψει διαδρομή 10 αιώνων, μεταξύ αυτών και την ταραχώδη περίοδο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.

Η εικόνα ράγισε με τον τορπιλισμό της «Ελλης»
Η εικόνα έφερε ράγισμα κατά μήκος του προσώπου τής Θεοτόκου, που σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες δημιουργήθηκε από τοπικό σεισμό στις 15 Αυγούστου 1940, την ώρα του τορπιλισμού του αντιτορπιλικού «Έλλη» στην Τήνο. Η εικόνα, μαζί με άλλα ιστορικά κειμήλια, καταστράφηκε...

Γλίτωσε από επιδρομές και κατακτητές, έπαιξε κομβικό ρόλο στα γεγονότα της επανάστασης του 1821, αλλά έγινε στάχτη μέσα σε λίγες ώρες. Με δάκρυα στα μάτια οι μοναχοί και οι πιστοί κοιτούν τα αποκαΐδια. Η θλίψη είναι μεγάλη για την ιστορική εικόνα της Παναγίας της Θεοτόκου που κάηκε όπως και το αντίγραφο της. 
«Αποφράδα ημέρα»
Ο Μητροπολίτης Θεόκτιστος δήλωσε συγκλονισμένος: «Είναι μία αποφράδα ημέρα. Μέσα σε τρία χρόνια το Μοναστήρι πήρε φωτιά για δεύτερη φορά. Δυστυχώς η θαυματουργή εικόνα δυστυχώς κάηκε. Είμαστε συγκλονισμένοι. Ευχαριστούμε τις δυνάμεις της πυροσβεστικής που κατέσβησαν την πυρκαγιά. Με τη δύναμη του Θεού θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα και να διαπιστώσουμε πως πήρε πάλι φωτιά το μοναστήρι».

O δήμαρχος Δωρίδος κ.Καπετζώνης είπε: «Ευχαριστούμε την πυροσβεστική για την άμεση επέμβαση. Η καταστροφή είναι μεγάλη αλλά ευτυχώς σώθηκε μέρος του μεγάλου κτιρίου και η φωτιά δεν πέρασε στο δάσος. Θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα».

Είχε καεί και το 2017
Να σημειωθεί πως στις 29 Ιανουαρίου 2017 η Μονή είχε παραδοθεί και πάλι στις φλόγες. Τότε το πόρισμα των Αρχών ανέφερε πως η πυρκαγιά ξεκίνησε από τον ξύλινο παλιό λέβιτα της Μονής. Πιθανότατα άνοιξε το πορτάκι του και λόγω των εύλεκτων υλικών (παλιά ξύλα) η φωτιά πήρε διαστάσεις. Τότε είχε σωθεί την τελευταία στιγμή η εικόνα, αλλά χθες βράδυ η διάσωση της στάθηκε αδύνατη.
Βίντεο, ρεπορτάζ και φωτογραφίες από το nafpaktianews.gr σε ρεπορτάζ Γιάννη Κοργιαλά.

Η Εικόνα της Παναγίας Βαρνάκοβας
varnakova.jpg


Η επιγραφή από το 1077
Όπως αναφέρει η κτητορική επιγραφή, η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό του καθολικού, εντοιχισμένη υπεράνω της πύλης που συνδέει τον εξωνάρθηκα με τον κυρίως ναό, η Μονή ιδρύθηκε το 1077, επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Ζ' Δούκα (Παραπινάκη) (ο οποίος θήτευσε το διάστημα 1071-1078) και Οικουμενικού Πατριάρχου Κοσμά Α' Ιεροσολυμίτου (1075-1081). Ιδρυτής της ήταν ο Όσιος Αρσένιος Βαρνακοβίτης, μοναχός καταγόμενος από την Καρυά Δωρίδας, ο οποίος αφιέρωσε τον πρώτο ναό στο Γενέθλιο της Θεοτόκου. Παράλληλα όμως εορταζόταν και η Κοίμηση της Θεοτόκου, η οποία τελικά επεκράτησε ως κυρία εορτή της Μονής.


Η δράση των Κομνηνών
Επί αυτοκράτορος Αλεξίου Α' Κομνηνού (1081-1118) και Οικουμενικού Πατριάρχου Νικολάου Γ' Κυρδινιάτη (Γραμματικού) (1084-1111), συμπληρώνεται και αγιογραφείται ο αρχικός ναός (το 1084[1]) και ολοκληρώνεται η κατασκευή του μοναστικού συγκροτήματος, ενώ λίγο αργότερα (το 1148) ιδρύεται δεύτερος και μεγαλοπρεπέστερος ναός. Ο ίδιος ο Αλέξιος Κομνηνός περιεβλήθη το Μοναχικό Σχήμα με το όνομα "Ακάκιος" και ετάφη μέσα στον Ναό της Παναγίας. Στον ίδιο Ναό ετάφη και ο Εμμανουήλ Πορφυρογέννητος, που είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Ανδρόνικο και αυτός τον Αλέξιο Κομνηνό στο θρόνο. Στη Μονή βρέθηκε επιγραφή σε πέτρινη λάρνακα που αναφέρει τα ονόματα "Σεβαστοκράτωρ Άννα και Κωνσταντίνος" (Κομνηνοί) Την περίοδο εκείνη η Μονή κατέχει αρκετά μετόχια στην γύρω περιοχή, με μερικά από αυτά να προέρχονται από αφιερώσεις των Κομνηνών, γεγονός που μαρτυρεί την ακτινοβολία της. Στις αρχές του 13ου αιώνα, όπως αναφέρεται στο κτητορικό της Μονής για το έτος 1212, ζούσαν στη Βαρνάκοβα 96 ιερομόναχοι και διάκονοι, ενώ η περιουσία του Μοναστηριού ήταν μεγάλη, ανάλογη του κύρους του.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, το 1204, το Μοναστήρι τέθηκε υπό το Δεσποτάτο της Ηπείρου (1204-1359) και παρέμεινε εντεταγμένο σε αυτό για όσο το Δεσποτάτο υπήρχε (δηλαδή ως το 1359, οπότε και ενσωματώθηκε ξανά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία).
Οι Κομνηνοί, άρχοντες του Δεσποτάτου, αγάπησαν τόσο πολύ την Παναγία τη Βαρνάκοβα, ώστε μερικοί εξ αυτών επέλεξαν το καθολικό της Μονής ως τόπο ενταφιασμού τους. Μάλιστα, τουλάχιστον δύο από αυτούς έγιναν μοναχοί: ο Αλέξιος, με το όνομα Ακάκιος, ο κάποτε ηγούμενος (όπως αναφέρθηκε ήδη) και ο πατέρας του Εμμανουήλ, με το όνομα Ματθαίος. Το 1919, ο αρχαιολόγος Αναστάσιος Ορλάνδος ανακάλυψε τους τάφους τους κάτω από το δάπεδο του εσωνάρθηκα, ενώ σώζονται μέχρι σήμερα στη Μονή οι επιτύμβιες πλάκες.
Ανάλογη με τους Κομνηνούς εύνοια προς το Μοναστήρι λέγεται πως επέδειξαν και οι τελευταίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι Παλαιολόγοι.

Πυρπολήθηκε το 15ο αιώνα
Μετά το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, προς τα τέλη του 15ου αιώνα, η παράδοση θέλει τη Μονή να πυρπολείται μερικώς και κατόπιν να γνωρίζει παρακμή. Η Βαρνάκοβα, πάντως, επανέρχεται στην Ιστορία λίγα χρόνια αργότερα, το 1520, όταν ηγούμενός της αναλαμβάνει ο Όσιος Δαυίδ (1520-1532). Η Μονή γνωρίζει τότε σημαντική ακμή: υπάρχουν μαρτυρίες πως οι μοναχοί ενδιαφέρονται για την οργάνωση βιβλιοθήκης [4] ενώ εκεί λειτουργεί, από τις αρχές του 16ου αιώνα (πριν από το 1550), με κεντρική μορφή τον μοναχό διδάσκαλο Νικόδημο Καβάσιλα (περίπου 1595-1652)[5] και ως το 1900, περίφημο σχολείο Ελληνικών σε επίπεδο Σχολαρχείου. Στα 1578 η μονή αριθμεί περίπου 200 μοναχούς, όπως μας πληροφορεί ο πρωτονοτάριος του Πατριαρχείου Θεοδόσιος Ζυγομαλάς.

Το λεηλάτησαν οι Τούρκοι
Ακολουθεί έπειτα δύσκολη περίοδος, καθώς οι Τούρκοι κλέβουν την περιουσία του Μοναστηριού, το οποίο μετά λεηλατείται στα πλαίσια διενέξεων Τούρκων και Βένετων (1687-1699). Σε μια περίοδο διαδοχικών εχθροπραξιών, η Βαρνάκοβα κατορθώνει να συντηρείται χάρη αφ' ενός στη χρήση διπλωματίας του τότε ηγουμένου Ιακώβου, αφ' ετέρου στις καλές σχέσεις της με τους Βένετους, οι οποίοι κατείχαν ακόμη τη Ναύπακτο, κοντά στην οποία ανήκαν τα περισσότερα κτήματά της.
Κρησφύγετο Κλεφτών και Αρματωλών
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η Μονή διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ως εθνικό και πατριωτικό κέντρο. Υπήρξε κρησφύγετο-ορμητήριο πολλών Κλεφτών και Αρματωλών της γύρω περιοχής (όπως οι Δήμος Σκαλτσάς ή Σκαλτσοδήμος, Κωνσταντάρας ή Ζαχαριάς, Καλύβας), ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ενεπλάκη σε ένοπλη αντιπαράθεση με τους Τούρκους, λόγω της φιλοξενίας κυνηγημένων Ελλήνων οπλαρχηγών. Σε διάφορες μάχες της περιοχής την περίοδο της Επανάστασης του 1821 έλαβε σημαντικό ρόλο και ο μοναχός της μονής Παρθένιος Ζωγράφος, αποκαλούμενος για τη δράση του και «Παπαφλέσσας της Δωρίδας».

Το ανατίναξε ο Κιουταχής
Κατά το έκτο έτος της επανάστασης (1826), λίγες εβδομάδες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου, δύναμη 4.000 ανδρών του Κιουταχή, προελαύνοντας προς τα ανατολικά, πολιορκεί την Βαρνάκοβα, όπου φιλοξενούνταν και Έλληνες που είχαν διαφύγει κατά την Έξοδο. Ηγούμενος είναι τότε ο Κοσμάς Θεοχάρης. Μαζί με τους μοναχούς και τα γυναικόπαιδα, μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται αρκετοί οπλαρχηγοί της περιοχής και όχι μόνο (π.χ. Κίτσος Τζαβέλας). Η πολιορκία κρατάει ημέρες, ωστόσο οι Τούρκοι αδυνατούν να καταλάβουν το μοναστήρι. Ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες εκπόρθησης των οχυρώσεων του χωρίς επιτυχία, αποφασίζουν μυστικά να σκάψουν υπόγεια, κάτω από τη Μονή, με σκοπό να την ανατινάξουν. Το μυστικό τους προδίδεται, όμως, στους μοναχούς από έναν Αλβανό και στις 26 Μαΐου αποφασίζεται έξοδος, η οποία και πραγματοποιείται, με απώλεια δύο μοναχών και ενός λαϊκού. Η Βαρνάκοβα, έπειτα, ανατινάζεται από τους Τούρκους.
Η δυνατή πίστη των Ελλήνων, για να ξαναχτιστεί μετά από πέντε χρόνια, το 1831, με (μάλλον προσωπική) επιχορήγηση 1.800 φοινίκων από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θεωρείται δεύτερος κτήτωρ της Ιεράς Μονής.

Ερημώθηκε το 1984
Με τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, το Μοναστήρι λειτουργεί ξανά, χωρίς να έχει την ίδια περιουσία, ούτε την ίδια έκταση, όπως άλλοτε. Το 1984 η Μονή θα ερημωθεί, αλλά από το 1992 και έπειτα επαναλειτουργεί από γυναίκες μοναχές, με επικεφαλής την ηγουμένη Θεοδοσία Ανδρικοπούλου.
Το Καθολικό της Μονής έχει ταλαιπωρηθεί στατικά από τους σεισμούς, συμπεριλαμβανομένου αυτού του Αιγίου το 1995 και παραμένει κλειστό από το 2010, για λόγους ασφαλείας των επισκεπτών. Την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017, από μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε περί τις 12:30 το μεσημέρι και εξαπλώθηκε ραγδαία εντός διώρου, πολλά κτήρια του Μοναστηριού (πλην του παλαιού και του νέου ναού) υπέστησαν μεγάλη καταστροφή, ενώ απωλέσθηκε το αρχείο τής Μονής, μαζί με πολλά ιστορικά κειμήλια. Οι εργασίες που απαιτούνται ως την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν βρίσκονται στο στάδιο της τεχνικής μελέτης και αναμένεται να διαρκέσουν αρκετό καιρό.
Στις 14 Ιουνίου του 2020 μια νέα φωτιά ξέσπασε στο μοναστήρι, καταστρέφοντας ολοσχερώς τον νέο ναό. Από την πυρκαγιά καταστράφηκε η ιστορική εικόνα της Παναγίας.
Από την κτίση της μέχρι και σήμερα, αποδίδονται στην Παναγία Βαρνάκοβα πλήθος θαυμάτων. Μερικά από αυτά καταγράφονται στα βιβλία που εκδίδει η ίδια η Μονή. Το Μοναστήρι είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ομογένεια, καθώς και σε αρκετές Ορθόδοξες κοινότητες άλλων χωρών

ΠΗΓΗ


Σάββατο 13 Ιουνίου 2020

One Year In Hell…



One Year In Hell…


I have seen the story below on multiple forums and posts. I have spent some time trying to verify the source of the story, but so far I have been unable to find the original source. (Though it may be an excerpt from Selco at the SHTFschool.com)
Even though I cannot verify the facts in this story, it is still very much worth the read.
The English is rough, as this was supposedly translated from the speaker’s native language into French (by Russian translators) before being translated to English.
Some things, especially the terror of war, are never lost in translation:
I am from Bosnia. You know, between 1992 and 1995, it was hell. For one year, I lived and survived in a city with 6,000 people without water, electricity, gasoline, medical help, civil defense, distribution service, any kind of traditional service or centralized rule.
Our city was blockaded by the army; and for one year, life in the city turned into total crap. We had no army, no police. We only had armed groups; those armed protected their homes and families.
When it all started, some of us were better prepared. But most of the neighbors’ families had enough food only for a few days. Some had pistols; a few had AK-47s or shotguns.
After a month or two, gangs started operating, destroying everything. Hospitals, for example, turned into slaughterhouses. There was no more police. About 80 percent of the hospital staff were gone. I got lucky. My family at the time was fairly large (15 people in a large house, six pistols, three AKs), and we survived (most of us, at least).
The Americans dropped MREs every 10 days to help blockaded cities. This was never enough. Some — very few — had gardens. It took three months for the first rumors to spread of men dying from hunger and cold. We removed all the doors, the window frames from abandoned houses, ripped up the floors and burned the furniture for heat. Many died from diseases, especially from the water (two from my own family). We drank mostly rainwater, ate pigeons and even rats.
Money soon became worthless. We returned to an exchange. For a tin can of tushonka (think Soviet spam), you could have a woman. (It is hard to speak of it, but it is true.) Most of the women who sold themselves were desperate mothers.
Arms, ammunition, candles, lighters, antibiotics, gasoline, batteries and food. We fought for these things like animals. In these situations, it all changes. Men become monsters. It was disgusting.
Strength was in numbers. A man living alone getting killed and robbed would be just a matter of time, even if he was armed.
Today, me and my family are well-prepared, I am well-armed. I have experience.
It does not matter what will happen: an earthquake, a war, a tsunami, aliens, terrorists, economic collapse, uprising. The important part is that something will happen.
Here’s my experience: You can’t make it on your own. Don’t stay apart from your family; prepare together, choose reliable friends.
1. How to move safely in a city
The city was divided into communities along streets. Our street (15 to 20 homes) had patrols (five armed men every week) to watch for gangs and for our enemies.
All the exchanges occurred in the street. About 5 kilometers away was an entire street for trading, all well-organized; but going there was too dangerous because of the snipers. You could also get robbed by bandits. I only went there twice, when I needed something really rare (list of medicine, mainly antibiotics, of the French original of the texts).
Nobody used automobiles in the city: The streets were blocked by wreckage and by abandoned cars. Gasoline was very expensive. If one needed to go somewhere, that was done at night. Never travel alone or in groups that were too big — always two to three men. All armed, travel swift, in the shadows, cross streets through ruins, not along open streets.
There were many gangs 10 to 15 men strong, some as large as 50 men. But there were also many normal men, like you and me, fathers and grandfathers, who killed and robbed. There were no “good” and “bad” men. Most were in the middle and ready for the worst.
2. What about wood? Your home city is surrounded by woods; why did you burn doors and furniture?
There were not that many woods around the city. It was very beautiful — restaurants, cinemas, schools, even an airport. Every tree in the city and in the city park was cut down for fuel in the first two months.
Without electricity for cooking and heat, we burned anything that burned. Furniture, doors, flooring: That wood burns swiftly. We had no suburbs or suburban farms. The enemy was in the suburbs. We were surrounded. Even in the city you never knew who was the enemy at any given point.
3. What knowledge was useful to you in that period?
To imagine the situation a bit better, you should know it was practically a return to the Stone Age.
For example, I had a container of cooking gas. But I did not use it for heat. That would be too expensive! I attached a nozzle to it I made myself and used to fill lighters. Lighters were precious.
If a man brought an empty lighter, I would fill it; and he would give me a tin of food or a candle.
I was a paramedic. In these conditions, my knowledge was my wealth. Be curious and skilled. In these conditions, the ability to fix things is more valuable than gold.
Items and supplies will inevitably run out, but your skills will keep you fed.
I wish to say this: Learn to fix things, shoes or people.
My neighbor, for example, knew how to make kerosene for lamps. He never went hungry.
4. If you had three months to prepare now, what would you do?
Three months? Run away from the country? (joking)
Today, I know everything can collapse really fast. I have a stockpile of food, hygiene items, batteries — enough to last me for six months.
I live in a very secure flat and own a home with a shelter in a village 5 kilometers away. Another six-month supply there, too. That’s a small village; most people there are well-prepared. The war had taught them.
I have four weapons and 2,000 rounds for each.
I have a garden and have learned gardening. Also, I have a good instinct. You know, when everyone around you keeps telling you it’ll all be fine, but I know it will all collapse.
I have strength to do what I need to protect my family. Because when it all collapses, you must be ready to do “bad” things to keep your children alive and protect your family.
Surviving on your own is practically impossible. (That’s what I think.) Even you’re armed and ready, if you’re alone, you’ll die. I have seen that happen many times.
Families and groups, well-prepared, with skills and knowledge in various fields: That’s much better.
5. What should you stockpile?
That depends. If you plan to live by theft, all you need is weapons and ammo. Lots of ammo.
If not, more food, hygiene items, batteries, accumulators, little trading items (knives, lighters, flints, soap). Also, alcohol of a type that keeps well. The cheapest whiskey is a good trading item.
Many people died from insufficient hygiene. You’ll need simple items in great amounts. For example, garbage bags. Lots of them. And toilet papers. Non-reusable dishes and cups: You’ll need lots of them. I know that because we didn’t have any at all.
As for me, a supply of hygiene items is perhaps more important than food. You can shoot a pigeon. You can find a plant to eat. You can’t find or shoot any disinfectant.
Disinfectant, detergents, bleach, soap, gloves, masks.
First aid skills, washing wounds and burns. Perhaps you will find a doctor and will not be able to pay him.
Learn to use antibiotics. It’s good to have a stockpile of them.
You should choose the simplest weapons. I carry a Glock .45. I like it, but it’s a rare gun here. So I have two TT pistols, too. (Everyone has them and ammo is common.)
I don’t like Kalashnikov’s, but again, same story. Everyone has them; so do I.
You must own small, unnoticeable items. For example, a generator is good, but 1,000 BIC lighters are better. A generator will attract attention if there’s any trouble, but 1,000 lighters are compact, cheap and can always be traded.
We usually collected rainwater into four large barrels and then boiled it. There was a small river, but the water in it became very dirty very fast.
It’s also important to have containers for water: barrels and buckets.
6. Were gold and silver useful?
Yes. I personally traded all the gold in the house for ammunition.
Sometimes, we got our hands on money: dollars and Deutschmarks. We bought some things for them, but this was rare and prices were astronomical. For example, a can of beans cost $30 to $40. The local money quickly became worthless. Everything we needed we traded for through barter.
7. Was salt expensive?
Yes, but coffee and cigarettes were even more expensive. I had lots of alcohol and traded it without problems. Alcohol consumption grew over 10 times as compared to peacetime. Perhaps today, it’s more useful to keep a stock of cigarettes, lighters and batteries. They take up less space.
At this time, I was not a survivalist. We had no time to prepare — several days before the shit hit the fan. The politicians kept repeating over the TV that everything was going according to plan, there’s no reason to be concerned. When the sky fell on our heads, we took what we could.
8. Was it difficult to purchase firearms? What did you trade for arms and ammunition?
After the war, we had guns in every house. The police confiscated lots of guns at the beginning of the war. But most of them we hid. Now I have one legal gun that I have a license for. Under the law, that’s called a temporary collection. If there is unrest, the government will seize all the registered guns. Never forget that.
You know, there are many people who have one legal gun, but also illegal guns if that one gets seized. If you have good trade goods, you might be able to get a gun in a tough situation. But remember, the most difficult time is the first days, and perhaps you won’t have enough time to find a weapon to protect your family. To be disarmed in a time of chaos and panic is a bad idea.
In my case, there was a man who needed a car battery for his radio. He had shotguns. I traded the accumulator for both of them. Sometimes, I traded ammunition for food, and a few weeks later traded food for ammunition. Never did the trade at home, never in great amounts.
Few people knew how much and what I keep at home.
The most important thing is to keep as many things as possible in terms of space and money. Eventually, you’ll understand what is more valuable.
Correction: I’ll always value weapons and ammunition the most. Second? Maybe gas masks and filters.
9. What about security?
Our defenses were very primitive. Again, we weren’t ready, and we used what we could. The windows were shattered, and the roofs in a horrible state after the bombings. The windows were blocked — some with sandbags, others with rocks.
I blocked the fence gate with wreckage and garbage, and used a ladder to get across the wall. When I came home, I asked someone inside to pass over the ladder. We had a fellow on our street that completely barricaded himself in his house. He broke a hole in the wall, creating a passage for himself into the ruins of the neighbor’s house — a sort of secret entrance.
Maybe this would seem strange, but the most protected houses were looted and destroyed first. In my area of the city, there were beautiful houses with walls, dogs, alarms and barred windows. People attacked them first. Some held out; others didn’t. It all depended how many hands and guns they had inside.
I think defense is very important, but it must be carried out unobtrusively. If you are in a city and SHTF comes, you need a simple, non-flashy place, with lots of guns and ammo.
How much ammo? As much as possible.
Make your house as unattractive as you can.
Right now, I own a steel door, but that’s just against the first wave of chaos. After that passes, I will leave the city to rejoin a larger group of people, my friends and family.
There were some situations during the war. There’s no need for details, but we always had superior firepower and a brick wall on our side.
We also constantly kept someone watching the streets. Quality organization is paramount in case of gang attacks.
Shooting was constantly heard in the city.
Our perimeter was defended primitively. All the exits were barricaded and had little firing slits. Inside we had at least five family members ready for battle at any time and one man in the street, hidden in a shelter.
We stayed home through the day to avoid sniper fire.
At first, the weak perish. Then, the rest fight.
During the day, the streets were practically empty due to sniper fire. Defenses were oriented toward short-range combat alone. Many died if they went out to gather information, for example. It’s important to remember we had no information, no radio, no TV — only rumors and nothing else.
There was no organized army; every man fought. We had no choice. Everybody was armed, ready to defend themselves.
You should not wear quality items in the city; someone will murder you and take them. Don’t even carry a “pretty” long arm, it will attract attention.
Let me tell you something: If SHTF starts tomorrow, I’ll be humble. I’ll look like everyone else. Desperate, fearful. Maybe I’ll even shout and cry a little bit.

Pretty clothing is excluded altogether. I will not go out in my new tactical outfit to shout: “I have come! You’re doomed, bad guys!” No, I’ll stay aside, well-armed, well-prepared, waiting and evaluating my possibilities, with my best friend or brother.
Super-defenses, super-guns are meaningless. If people think they should steal your things, that you’re profitable, they will. It’s only a question of time and the amount of guns and hands.
10. How was the situation with toilets?
We used shovels and a patch of earth near the house. Does it seem dirty? It was. We washed with rainwater or in the river, but most of the time the latter was too dangerous. We had no toilet paper; and if we had any, I would have traded it away.
It was a “dirty” business.
Let me give you a piece of advice: You need guns and ammo first — and second, everything else. Literally everything! All depends on the space and money you have.
If you forget something, there will always be someone to trade with for it. But if you forget weapons and ammo, there will be no access to trading for you.
I don’t think big families are extra mouths. Big families means both more guns and strength — and from there, everyone prepares on his own.
11. How did people treat the sick and the injured?
Most injuries were from gunfire. Without a specialist and without equipment, if an injured man found a doctor somewhere, he had about a 30 percent chance of survival.
It ain’t the movie. People died. Many died from infections of superficial wounds. I had antibiotics for three to four uses — for the family, of course.
People died foolishly quite often. Simple diarrhea will kill you in a few days without medicine, with limited amounts of water.
There were many skin diseases and food poisonings… nothing to it.
Many used local plants and pure alcohol — enough for the short-term, but useless in the long term.
Hygiene is very important, as well as having as much medicine as possible — especially antibiotics.

https://personalliberty.com/one-year-in-hell/

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΕΙΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΕΙΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ
Earth's Busy Neighborhood

CHEMTRAILS

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Α.Ε.Κ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΑΝΕΛΕΣ ΤΗΣ ΑΕΚ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΕΩΣ ΤΟ 2008

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΑΝΕΛΕΣ ΤΗΣ ΑΕΚ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΕΩΣ ΤΟ 2008

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΓ΄
O Βασιλεύς προσκυνεί το Ελληνικό έδαφος!!! Ενώ οι μασόνοι του πατσοκ & της νδ το πουλάν!!!

ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΕ

ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΕ

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΧΡΥΣΟΥ

Ζ. Χαλέμης - Επιπτώσεις στην υγεία απο μεταλλευτική δραστηριότητα Χρυσ

Κυριάκος Διακογιάννης - Το πανέρι με τις Οχιές