ΚΡΥΜΜΕΝΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ (2)

    Ο φτωχός πάντα ψάχνει τρόπους για να βελτιώσει την δυσχερή οικονομική του

κατάσταση κι αν είναι λίγο παραπάνω τολμηρός κι αν είναι και λίγο αδίστακτος ίσως και σε

απόγνωση ,τότε μπορεί να κάνει πολλά , δηλαδή να εμπλακεί σε ενέργειες άνομες .
    Ένα από αυτά τα πολλά στα οποία μπορεί να εμπλακεί κάποιος  τολμηρός

κακομοίρης είναι το κυνήγι χαμένων θησαυρών. Δεν είναι ότι την έχουνε δεί Ιντιάνα

Τζόουνς κάποιοι, είναι η ανέχεια που τους οδηγεί στα ίχνη κάποιου θησαυρού.Είναι η

καλή ζωή που τους υπόσχεται η εύρεση του θησαυρού είναι η καλή ζωή
που κάνουν κάποιοι και τους ζηλεύει,θέλει κι αυτός να ζήσει ξένοιαστος, ανέμελος,

σπαταλώντας τα πλούτη του δεξιά κι αριστερά σε κάθε υλική απόλαυση.
    Η χώρα μας ,αυτή η πανέμορφη χώρα, λόγω της θέσεως της στο χάρτη αποτέλεσε

για αιώνες πέρασμα και στόχος επιδρομών και λεηλασιών. Οι πρόγονοι μας για να

γλιτώσουν το βιός τους από τους τόσους και τόσους επιδρομείς εθαβαν τα πολυτιμά τους

αντικείμενα στο εδαφος. Με το πέρασμα του χρόνου όμως πολλά εξ αυτών των πολύτιμων

ξεχάστηκαν ή χάθηκαν .
    Βεβαίως όμως μερικές φορές έχει επιβιώσει μία ιστορία για κάποιο θησαυρό που

υπάρχει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο μιάς πόλης ,ενός χωριού και που περιμένει

υπομονετικά τόσα χρόνια ή τόσους αιώνες να ανακαλυφθεί από κάποιον επιτήδειο.
    Όλοι έχουμε ακούσει ανάλογες ιστορίες από τα παιδικά μας χρόνια ακόμα. Έτσι

και στη δικιά μας πόλη έχουν ακουστεί πολλές ιστορίες για κρυμμένους θησαυρούς . Ένα

σημείο είναι ο λόφος όπου βρίσκεται η ακρόπολη ,το κάστρο του Ορέστη για το οποίο έχουν

ακουστεί πολλά. Ο λόφος  οχυρώθηκε απο τα χρόνια του Ιουστινιανού και μέσα στο κάστρο

που υπήρχε ,ζούσανε η φρουρά της πόλης και πολλοί αξιωματούχοι προύχοντες της εποχής.
  

Με τόσες μάχες που έχουν γίνει στην πόλη ,από περίοδο σταυροφοριών ακόμα,

λογικό ήταν οι κατέχοντες να έκρυβαν τα τιμαλφή τους για να μην τους τα αρπάξουν οι

επιδρομείς . Προσωπικά έχω ακούσει για ένα ματωμένο θησαυρό που βρίσκεται θαμμένος

κάτω απο το ναό του Αγ.Νικολάου δίπλα στο κάστρο και ότι τον φύλαγε ένα φάντασμα κτλ.



  

Ωραία ακουγόταν στα παιδικά μας αυτιά και αποφεύγαμε να πηγαίνουμε προς

τα εκεί όπου βρισκόταν ο ναός λόγω και του φαντάσματος (:Ρ),όταν πηγαίναμε βόλτα στα

μονοπάτια του συγκεκριμένου λόφου .
    Ποιά είναι όμως η αλήθεια;Υπάρχει θησαυρός;Ή έστω ...υπήρξε; Η ιστορία

μεταδόθηκε από πολύ παλιά και είναι φυσικό να έχει αλλιωθεί ως προς την αρχική της

δομή,είτε προστέθηκαν , είτε χάθηκαν κάποια τμήματα από αυτήν την ιστορία που

αφορούν αυτό που είναι/ήταν θαμμένο κάτω από το συγκεκριμένο ναό. Όπως και να 'χει η

ιστορία δεν παρέμεινε αναλοίωτη μέσα απο την πάροδο των χρόνων/αιώνων επόμενο ήταν

να εμπλουτιστεί με νέα στοιχεία ευφάνταστα από τον κάθε ένα που την αναμετάδιδε.
    Τελικά ποιά είναι η πραγματική ιστορία για το κάστρο και για το ναό του

Αγ.Νικολάου;
    Η αλήθεια είναι γραμμένη στα ιστορικά βιβλία λοιπόν και αν κάποιος ανατρέξει

σε αυτά ,με έκπληξη θα διαβάσει ότι υπήρχε (τούνελ) δίοδος επικοινωνίας μεταξύ του ναού

και του κάστρου  και χρησιμοποιόταν για την γρήγορη μετακίνηση των στρατιωτών από το

ένα μέρος στο άλλο όταν χρειαζόταν. Στις μάχες λοιπόν κατά τα βυζαντινά χρόνια

(βλ.ιστορία Σερρών)  επίσης εναπόθεταν τους τραυματίες ή τους νεκρούς σε αυτό το

πέρασμα για να μην είναι σε κοινή θέα και επηρρεάζουν το ηθικό των υπολοίπων

πολεμιστών αλλά και για να επιμελλούνται τα τραυματά τους οι νοσοκόμοι ή οι γιατροί του

κάστρου.
    Να λοιπόν η αλήθεια.
    Το πολύτιμο που κρύβεται/κρυβόταν κάτω απο το ναό,ήταν οι ζωές των

τραυματιών πολεμιστών...
    Το αίμα των τραυματιών...
    Το φάντασμα ...
    Όλα δείχνουν να μπαίνουν στην πραγματική τους θέση.
    Θησαυρός δεν μπορούμε να ξέρουμε αν όντως υπήρξε ,το σίγουρο είναι όμως ότι

σε εκείνο το σημείο (και όχι μόνο αλλά και σε παραδιπλανά) υπάρχει ...μεγάλος

πνευματικός θησαυρός...ιστορίες ανθρώπινων κατορθωμάτων,ιστορίες ανδρειωμένων

πολεμιστών , ιστορίες μαχητών ,ιστορίες βασιλέων. Ιστορίες οι οποίες περιμένουν να μας

διδάξουν για τον τόπο στον οποίο ζούμε εμείς σήμερα , στον τόπο οπου ζούσαν και κάποιοι

άλλοι κάποτε...


woodiiis