ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ

Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς Ιωάννης ξυπνάει (κυριολεκτικά)!

Posted by genesisxresearch on Σεπτεμβρίου 21, 2011

Αναγράφεται στο τέλος ( σελ.21 ) από την Ελένη Κυπραίου, δημοσιογράφο -συγγραφέα :
Απόσπασμα
” Είπε ο Τούρκος στρατηγός, στον Έλληνα ομόλογό του :
<<…Εσείς οι Έλληνες , δεν πιστεύετε στον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά; Δεν λέτε και ξαναλέτε μεταξύ σας, πως βόλι εχθρού δεν τον άγγιξε ; Πως τον κατάπιε το μανιασμένο πλήθος των πορθητών της Πόλης ; Αλλά πως τον τράβηξε η Παναγιά στην αγκαλιά της, για να τον κάνει Αθάνατο. Δεν είστε βέβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ: Δεν είναι θρύλος. Ψεύτικη ελπίδα. Ονειροφαντασία. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μόνος σου…>>
…”ΔΕΝ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, ούτε και πρόκειται να αλωθεί.

Καθώς γράφουμε, ξεπηδά από τα βάθη της μνήμης μας μια ιστορία, που αν δεν είναι αληθινή, τουλάχιστον θα μπορούσε να αποθανατιστεί σαν θρύλος.

Μας την αφηγήθηκε, πριν μερικά χρόνια, προσωπικότητα αξιόλογη (τηρούμε την ανωνυμία της) και πάντως ούτε ευφάνταστη, ούτε παραμυθόλογα.

Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, λιγότερα από μια δεκαετία, υπηρετούσαν, απ΄τη μια κι΄απο την άλλη πλευρά του Έβρου, στα σύνορα, που διαιρούν την Θράκη μας στα δυο, αντίστοιχα, Ελλην. και Τούρκος στρατηγός.

Οι δυο άνδρες είχαν συνδεθεί με στενή μεταξύ τους φιλία. Πολύ περισσότερο που ο Τούρκος στρατηγός, είχε σύζυγο Ελληνίδα. Όταν έφτασε ο καιρός να μετατεθούν για άλλη υπηρεσία, προσκάλεσε ο Τούρκος τον Έλληνα συνάδελφο του. “Τόσον καιρό”, του είπε, “περάσαμε ανέφελα μαζί. Οι διαφορές που έχουν οι δυο χώρες μας, μεταξύ τους, δεν επηρέασαν τη φιλία μας. Αλλά κι΄ εμείς οι Τούρκοι θεωρούμε τη φιλία ιερή. Θα ήθελα αύριο το βράδυ να σου το αποδείξω.”

Την επόμενη, στις 10 ακριβώς, ο Ελλην. επιβιβαζόταν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο του Τούρκου. Νύχτα αφέγγαρη ήταν. Ερημικοί οι δρόμοι. Ανοιχτή κι η λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας προς την Πόλη. Κοντά μεσάνυχτα πρέπει να πλησίασαν στις παρυφές της. Ύπνος βαθύς είχε καθηλώσει στα κρεβάτια τους κατοίκους της. Ησυχία στους δρόμους.

Γρήγορος, ο οδηγός Τούρκος, μπήκε βγήκε από στενά, από περιπλεγμένα σαν κουβάρι καλντερίμια. Νύχτα αφέγγαρη. Έσβησε τη μηχανή, σταμάτησε μπροστά σε καγκελόπορτα με γραφές στα ελληνικά.

Ο γοργός ρυθμός, η αγωνία, η περιέργεια, δεν άφηναν στον Έλληνα περιθώρια να ψάξει, ούτε καν να προβληματιστεί. Ακολουθούσε τον Τούρκο πειθήνια, σαν αυτόματο, χωρίς φόβο, με περίσσια εμπιστοσύνη. Ούτε καν που του πέρασε απ’ το μυαλό, πως μπορούσαν να΄ναι και κακές οι προθέσεις του.

Στάθηκαν μπροστά σε διπλομανταλωμένη σιδερένια στενή θύρα. Έβγαλε κλειδί απ’ την τσέπη του ο Τούρκος. Ξεκλείδωσε. ’νοιξε. Υπόγειο ήταν. Μούχλα ανέδιναν οι τοίχοι. Μούχλα και κλεισούρα. Λησμονιά, καταχωνιασμένη στα έγκατα της γης. Περπάτησαν κι οι δυο, σε διαδρόμους, χωρίς να σκοντάφτουν. Τους βάραινε η σιωπή, η αναμονή. Που πήγαιναν, έτσι στα τυφλά ? Που κατευθύνονταν ? Ανάστροφα στον χρόνο. Σε ποιον χρόνο ? Τον ανθρώπινο ή τον Θεϊκό ?

Ο Τούρκος ήξερε. Αλλά δεν ήξερε ακόμη ο Έλληνας. Δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την περιπλάνηση. Μα ούτε και πρόφταινε να προβληματιστεί. Ακλουθούσε. Με την βεβαιότητα, πως η στιγμή ήταν μοναδική. Πως δεν θα’ χε την ευκαιρία, ποτέ ξανά, να την ξαναζήσει. Ακλουθούσε. Ονειρευόταν άραγε ? Υπνοβατούσε ?

Φτερωμένη η φαντασία του, ανάπλαθε μονοπάτια, που μόνο σε ελαφρύ ύπνο βαδίζει κανείς. Ένα ήταν σίγουρο: δεν θα ξανάβρισκε ποτέ τον δρόμο. Δεν θα τον ξανάβρισκε χωρίς οδηγό. Είχαν φτάσει στο τέρμα.

Θύρα και πάλι αρματωμένη μπροστά τους. Βαριά σιωπή. Η σιγή της υστάτης ώρας. Που ήρθε να διακόψει μόνο το τρίξιμο της κλειδαριάς. Το γκρίνιασμα του σκουριασμένου σίδερου. Μισάνοιξε η βαριά θύρα. Ισχνό φως στο εσωτερικό. Υπερκόσμιο. Μυστηριακό. Υπόγειο ? Μπουντρούμι ? Κενοτάφιο ?

Και τότε, τότε μόνον μίλησε ο Τούρκος : “Εσείς οι Έλληνες, δεν πιστεύετε στον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά ? Δεν λέτε και ξαναλέτε μεταξύ σας, πως βόλι εχθρού δεν τον άγγιξε ? Πως τον κατάπιε το μανιασμένο πλήθος των πορθητών της Πόλης ? Αλλά πως τον τράβηξε η Παναγία στην αγκαλιά της, για να τον κάνει Αθάνατο ? Δεν είστε βέβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ? Δεν είναι θρύλος. Ψεύτικη ελπίδα. Ονειροφαντασία. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μόνος σου.”

Στο πάτωμα, μισοανασηκωμένο στον ένα αγκώνα, ο Έλληνας είδε, είδε με τα μάτια του, τον ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ. ΑΝΑΣΗΚΩΜΕΝΟ.

Ρίγος μεταφυσικό τον διαπέρασε. Θόλωσαν απ’ τα δάκρυα τα μάτια του. Θαμπώθηκε η όραση του. Έκανε το σταυρό του. Μπροστά του, εκεί, σε απόσταση ανάσας, το ΘΑΥΜΑ. Κι ήταν αυτός, ο τυχερός, που είχε αξιωθεί να το ζήσει με τις αισθήσεις του. Σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Πηχτή η σιωπή, σχεδόν, κοβόταν με το μαχαίρι.

Μίλησε και πάλι ο Τούρκος : “Πριν μερικά χρόνια κείτονταν στο έδαφος ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. Τον τελευταίο καιρό άρχισε σιγά-σιγά ν’ ανασηκώνεται. Πάμε.”

Ξανάκλεισαν τη θύρα. Την ξανακλείδωσαν. Αντίστροφα βγήκαν μέχρι την αυλή απ’ τα υπόγεια. Ξαναπέρασαν την καγκελλένια πόρτα. Δεν άφησαν πίσω ίχνη απ’ τις πατημασιές τους. Κανείς δεν τους είχε δει. Μπήκαν στο αυτοκίνητο, πήραν το δρόμο του γυρισμού. Σιωπηλοί. Χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα.

Δεν είχε ακόμη ξημερώσει όταν έφτασαν στον Έβρο. Προτού αποχωριστούν, φιλήθηκαν σταυρωτά. Το ποτάμι κυλούσε ορμητικά προς το Αιγαίο. “Γυρίζει πίσω το ποτάμι”, μονολόγησε ο Ελλην. στρατηγός. “Γυρίζει όταν το θελήσει ο Θεός”.

Υπηρέτησε αργότερα στο Κέντρο.
Προτού αποστρατευτεί θεώρησε υποχρέωση του ν’ αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό στην προσωπικότητα που μας το εμπιστεύτηκε, κατονομάζοντας και τον στρατηγό, κάτω από το βλέμμα του Θεού και της Παναγίας. Κάναμε και μείς τον σταυρό μας μουρμουρίζοντας “Η ΠΟΛΙΣ ΔΕΝ ΕΑΛΩ”.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ

* Η Λαϊκή παράδοση λέει για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, στην πραγματικότητα κανείς ’γιος και κανείς προφήτης δεν μιλάει για Κωνσταντίνο, όλοι οι προφήτες μιλούν για Ιωάννη.

* Ο Έλληνας στρατηγός πέθανε τον Φεβρουάριο του 2001 πλήρης ημερών. Εμείς μετά από επισταμένη έρευνα, αναζητήσαμε και βρήκαμε την αδελφή του στρατηγού και μας επιβεβαίωσε ότι η μοναδική ευκαιρία που είχε ο αδελφός της ήταν πραγματικότητα, είδε με τα μάτια του τον Αυτοκράτορα Ιωάννη, γιατί έτσι έγραφε η επιγραφή πάνω από το κεφάλι.

για τον Δούκα Ιωάννη Βατάτζη

“ΣΩΠΑΣΕ ΚΥΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΟΛΥΔΑΚΡΥΖΕΙΣ, ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ Θ’ΑΝΑΙ” – Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ – THE SAINT JOHN VATATZIS, THE EMPEROR OF BYZANTIUM, THE GREAT BENEFICENT

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ – Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ – Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ !

Εγώ ειμί ο βασιλεύς ο πένης (Κώδιξ μονής φ 25α)

«Και μαθόντα περί αυτών ότι εντός εστί του αμπελώνος εξήλθεν η φήμη και η αριστεία του βασιλέως εν παντί τόπω και εξήλθον σοφοί και γραμματείς οικιαίστορες και ύπατοι, σατράπαι και τοπάρχαι, έπαρχοι και στρατηγοί και μαθόντες ότι ο βασιλεύς εν ρώμη εστίν, αχθήσονται εν τη αυτού θέαν και προσκύνησιν πορευθέντες δε και θεασάμενοι έλαβον έκαστος το εαυτού καταθύμιον ερωτήσουσι δε τον βασιλέα λέγοντες πώς ακούει το όνομά σου, ο δε αποκριθείς λέγει: ο πτωχός ο πτωχολέων, το όνομά μου Ιωάννης των πάντων ειμί δ’ εργάτης και ήλθον να θεωρήσω μόνον τας τρικονταεξ ημέρας. Εγώ ειμί ο βασιλεύς ο πένης, ο ελεών πτωχούς και πένητας το δε όνομά μου ιώτα και ω μέγα συν τη μακρά ο λέγεται Ιωάννης και εληλυθα εν τη κτίσει των Χριστιανών πρεσβείαν, ίνα βλέπω τουτους και φυλάττω εν χρόνοις τριακονταεξι και από εκεί πορεύομαι όθεν εξήλθον

O ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ ΝΥΧΤΑ ΜΕΡΑ

H ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ..

ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

( ΠΗΓΕΣ )

Πρόσφατα σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ το 2008, τέθηκε το ερώτημα ποιος είναι ο Mαρμαρωμένος Βασιλιάς;

H ιστορία μας ξεδιπλώνεται ..

Η σωστή απάντηση ήταν: O Άγιος Ιωάννης Βατάτζης.

———————————————–Έτερον δε σημαντικόν στοιχείον είναι χρησμοί και προρρήσεις, οίτινες λογίαν έχοντες την προέλευσιν εισεχώρησαν και διεδόθησαν παρά τω λαώ.

Οι πλείστοι τούτων, εν συνδυασμώ προς προφητείας περί ελεύσεως του Αντιχρίστου, προλέγουσι περί βασιλείας ανδρός πένητος, όστις εν δικαιοσύνη βασιλεύων μέλλει να φέρει τον χρυσούν αιώνα, να ταπεινώσει τους Αγαρηνούς και να καταδιώξει τους Ιουδαίους και τους Ισμαηλίτας.

ΜΕΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ H ΑNΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !

ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΛΑΣΚΑΡΙΔΩΝ : John III Doukas Vatatzes – ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ

Empire of Nicaea 1204–1261 : Constantine Laskaris · Theodore I Laskaris · John III Doukas Vatatzes · Theodore II Laskaris · John IV Laskaris

Ο σωτήρ του έθνους εν αυτοίς παρίσταται ως ανήρ, άσημος, απέριττος και πενιχρός, νομιζόμενος νεκρός.

( Δημώδεις Δοξασίαι, Νικολάου Πολίτη, 1920)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Eίναι άλλο η λαϊκή παράδοση και άλλο το θέλημα του Θεού, που φανερώνεται δια των προφητειών. Η προφητεία του Λέοντος του Σοφού, είναι σαφής (σοφόν το σαφές). “Και Άγιος τω Κυρίω…”

Ο Παλαιολόγος δεν είναι στα δίπτυχα της Εκκλησίας ως άγιος, διότι υπάρχει το συλλείτουργο με τον Πάπα, το οποίο εμποδίζει την ανακήρυξή του σε άγιο.

Αντίθετα ο Βατάτζης είναι μέγας Άγιος της Εκκλησίας μας, έγινε γνωστός με το προσωνύμιο “Ο πτωχός” διότι ενεδύετο φτωχικά και ζούσε καλλιεργώντας το χωράφι του όπως όλος ο κόσμος, ήταν εξόριστος, ήταν γηραιός και γενικά όλες οι περιγραφές μόνο στο πρόσωπό του συγκλίνουν. Eρευνητής

To Μοναστήρι του Αυτοκράτορα Βατάτζη μέχρι το1922. Ένα μυστήριο μνήμα και μια παληά εικόνα.

p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { margin: 0cm 0cm 0.0001pt; font-size: 12pt; font-family: “Times New Roman”; }div.Section1 { page: Section1; }Πάνω σε μια χαμηλή πλαγιά του Νύφ-ντάγ, οροσειράς του Τμώλου που οι αρχαίοι το ωνόμαζαν Όλυμπο, πάνω από το Μπουνάρμπασι, υπάρχει μια πηγή με άφθονο νερό που βγαίνει μέσα από βράχους και που οι χωριανοί την έλεγαν «της Παναγιάς το μπουνάρι». Πλάϊ στην πηγή υπάρχει ένας μεγάλος πλάτανος και ένα πεύκο. Η γύρω περιοχή ελεγόταν ως το 1922 ακόμη «Μοναστήρι» και εκεί ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, χτισμένη η βασιλική Μονή των Λέμβων (ή της Λέμβου, ή του Λέμβου), αφιερωμένη εις την παναγίαν Θεοτόκον. Η ονομασία προέρχεται, χωρίς άλλο, από παραφθορά της λέξης Όλυμπος. Μονή του Ολύμπου, του Λέμπου, του Λέμβου, της Λέμβου και τέλος Μονή των Λέμβων. Κανένα σημάδι δεν υπάρχει σήμερα που να φανερώνη πως άλλοτε υπήρχε εκεί το πλούσιο και περίφημο αυτό μοναστήρι, που τώχτισε στις αρχές του 13^ουαιώνα ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης, πάνω στη θέση άλλου παλαιότερου μοναστηριού.Ο Βατάτζης επροίκησε το μοναστήρι με πολλά κτήματα, που έφταναν ως τη Μαινεμένη και τούτο για να μπορή να συντηρήται άνετα. Ανάμεσα στα κτήματα αυτά ήταν και η Βάρις ή Μήλα της εποχής εκείνης, το Μπαϊρακλή δηλαδή, ή Πασά-κιοϊ των ιδικών μας χρόνων (χωριό του πασά, γιατί εκεί έμενε ο Γιαχγιά πασάς που είχε πολλά κτήματα στον Κάμπο.Κοντά στο Μπαϊρακλή είχε επίσης παλαιότερα πολλά κτήματα και ο Θρασ. Πιττακός).Από τα έγγραφα της Μονής βλέπομε πώς το Μπαϊρακλή ήταν τότε μια περιοχή αρκετά μεγάλη. Είχε στην κατοχή του του αλυκές, κοντά στις εκβολές του Τσαγιού του Μπουρνόβα, είχε δυο εκκλησιές: της αγίας Μαρίνας και του αγίου Θεοδώρου, και μιαν άλλη καταστραμμένη, κι είχε ακόμη κι ένα μοναστηράκι: το μετόχι του αγίου Γεωργίου. Τα κτήματα του άρχιζαν από την παραλία και προχωρούσαν μέσα στον κάμπο του Μπουρνόβα, καθώς και σε αρκετή απόσταση από την άλλη πλευρά προς τη Μαινεμένη.
Οι κάτοικοί της ήσαν 22 οικογένειες με περισσότερα από 86 μέλη. Τα σύνορα της περιοχής της Μονής των Λέμβων «ο καθολικός περίορος» σημειώνονται με πολλές λεπτομέρειες σε έγγραφο του 1235, που συντάχθηκε από τον στρατοπεδάρχη Φωκά, «δια ορισμού βασιλέως Ιωάννη». (….)
Μια από τις οικογένειες που κατοικούσαν στον Μπουρνόβα από την εποχή εκείνη, και την οποίαν απαντούμε και πολύ αργότερα, ήσαν οι Γορδάτοι. ΄Ενας από αυτούς ονομαζόμενος Θεόδωρος έγινε καλόγερος και κατατάχτηκε στη Μονή των Λέμβων. (…)
Φαίνεται πως οι Μπουροβαλήδες ήσαν άνθρωποι σκαιοί, αυθαίρετοι και παλληκαράδες.
Περιφρονούσαν τα δικαιώματα του μοναστηριού, καταπατούσαν τα κτήματά του, έσπαζαν και λεηλατούσαν τις αποθήκες του και όταν οι καλόγεροι κατέβαιναν να διαμαρτυρηθούν, εκείνοι ωπλισμένοι με ακόντια, τόξα και άλλα παρόμοια όπλα τους εκακοποιούσαν και κάποτε τους εσκότωναν . Οι αυθαιρεσίες των αυτές και η βάναυση συμπεριφορά των ανάγκασε το μοναστήρι το 1232 να κάνη αναφορά στον ίδιο το βασιλιά Βατάτζη και να ζητήση την επέμβασί του. Ο Αυτοκράτωρ διέταξε τότε τον γραμματέα του «δούκα του θέματος των Θρακησίων, Φωκάν Αυτορειανόν» να πάη επί τόπου, να κάνη ανακρίσεις και, αν τα παράπονα των καλογέρων αποδειχτούν αληθινά, να τιμωρήση τους υπαιτίους και να τους αναγκάση να πλερώσουν τις ζημιές. (….)
Από την έκθεση που συνετάγη φαίνονται με αποδείξεις όλες οι άδικες πράξεις και τα «κακουργήματα» των Μπουρνοβαλήδων εναντίον των δύστυχων καλογέρων.(….)
Στον Μπουρνόβα, πάνω σ΄ένα ύψωμα στη βορειοανατολική πλευρά του, υπάρχει μια θέση που λεγότανε «τσακμάκι», από ένα μεγάλο πεύκο,πούχε στη ρίζα του ένα χαμηλό μάντρωμα και μέσα σ΄αυτό ένα μνήμα και άπειρα κρεμασμένα κουρέλια. Το μνήμα έλεγαν πως ήταν τούρκικο, χωρίς όμως κανείς να ξέρη ποιος ήταν θαμμένος εκεί.
Θάταν κανείς από τους παλιούς εκείνους ανώνυμους ιερωμένους που τους τιμούσαν πολύ και τους έθαβαν σε περίοπτα μέρη και τους έδιναν το γενικό όνομα «Ντεντές» σαν να λέμε εμείς Άγιος. Τον Ντεντέ τους ετιμούσαν οι Τούρκοι εκεί, μα στον ίδιο χώρο λάτρευαν και οι δικοί μας τον Αη Γιάννη τον Κουρελά, όπως τον έλεγαν που γιάτρευε τον «παροξυμό».
Μετρούσαν ένα κουρέλι ή μια κλωστή ως το μποϊ του αρρώστου και το κρεμούσαν εκεί σ’ ένα κλαδί πουρναριού.
Κατά παράξενο τρόπο σ΄εκείνο το σημείο συνέπεφτε ένα κοινό προσκύνημα και των Τούρκων για τον Αη Γιάννη μας και των Χριστιανών για τον Ντεντέ τους.
Στην άλλη άκρη του λόφου, προς το νότο, υπήρχε η μικρή εκκλησία που έχτισε το 1909, απέναντι στο σπίτι της η σεβαστή κερά Πηνελόπη Σοφιανοπούλου, στο όνομα πάλι του Αη Γιάννη.
Η απόσταση μεταξύ των δύο αυτών ακραίων σημείων του χωριού είναι περίπου πεντακόσια μέτρα, η δε συνοικία λεγότανε από μας γενικά Αη Γιάννης, και ένα τμήμα της Ηράκλειο. Από πού άρα γε να πήρε το όνομα αυτό; Όχι βέβαια από τον Αη Γιάννη τον Κουρελά, γιατί εκεί κοντά δεν υπήρχαν κατοικίες, ούτε κι από το μικρό εκκλησάκι της Σοφιανοπούλου, που χτίστηκε τελευταία. Κοντά όμως στην εκκλησούλα αυτή υπήρχε ένα φτωχόσπιτο, σ΄ένα δωμάτιο του οποίου επήγαινε ο κόσμος και προσκυνούσε μια παληά εικόνα του Αη Γιάννη. Έλεγαν πως την εικόνα αυτή την βρήκε σε μια σπηλιά εκεί κοντά η γρηά Ελένη Τελάλη. Δε θάταν λοιπόν δυνατό να υποθέσωμε ότι κάπου μέσα στην περιοχή αυτή βρισκότανε η παληά εκκλησία του 13^ου αιώνα, που καταστράφηκε από τους πρώτους Τούρκους κατακτητάς, αλλά διασώθηκε η εικόνα του αγίου, για να ξαναβρεθή πρώτα μέσα στην σπηλιά, ύστερα στο φτωχό σπιτάκι και κατόπιν στη νεώτερη εκκλησούλα που το αντικατέστησε…..
(Μικρασιατικά Χρονικά, 1955, από ανέκδοτο βιβλίο του Ν. Καραρά «Ιστορική τοποθέτηση του χωριού Μπουρνόβας> )

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ

Θεοσημίες προ της Αλώσεως κατά τον Κριτόβουλον

Τα μετεωρολογικά φαινόμενα που εξελαμβάνοντο ως θεοσημίες δεν ήταν συνηθισμένα αλλά έκτακτα και ασυνήθιστα, πάντως όχι κοινά, όπως τουλάχιστον τα περιγράφει ο ιστορικός. Οι χαρακτηρισμοί των είναι πολύ ενδεικτικοί. Έτσι τα όσα περί της αναρρήσεως του Σουλτάνου στην εξουσία ήταν σημεία ξένα… αήθη τε και τερατώδη που παρά το ειηθώς υπεσήμηνε το θείον (1). Εκείνα που προηγήθηκαν της Αλώσεως ήταν παρά λόγον τότε γενόμενα, τα οποία τερατώδη τε και παρά το ειωθός υπεσήμηνε το θείον (2). Το σέλας που εμφανίσθηκε στον ουρανό ήταν ξένον τεράστιον…. Θαυμαστόν τι οίον και καινότατον θέαμα (3). Η απόσβεση εν μέρει της ηλιακής ακτινοβολίας ήτο θέαμα φοβερόν, τέρας τι εξαίσιον, τέρας τι μέγα (4). Η πτώση της εικόνας θαυμαστόν….παρά δόξαν γεγονός (5). Παράλογον τι και άηθες ην το χρήμα του υετού και της χαλάζης (6). Και το νέφος που περιεκάλυψε την πόλη ως γεγονός ήτο έτερον θαυμαστόν (7). (…)
Στην θεοσημία της εκλείψεως αναφέρεται εκτενώς και μάλιστα κατ’ αποκλειστικότητα, ο Nicolo Barbaro.
Κατά την διήγηση του Barbaro την 22αν Μαϊου την νύκτα παρετηρήθη ένα φοβερό ουράνιο φαινόμενο, συγκεκριμένα μια έκλειψη της σελήνης (μερική), το οποίο εγέμισε τρόμο τους πολιορκημένους και μάλιστα τον ίδιο τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο με τους αυλικούς του, ο οποίος κατάλαβε ότι η αυτοκρατορία του πλησίαζε στο τέλος της. Πιο συγκεκριμένα την πρώτη ώρα της νύχτας ανέτειλε η σελήνη. Ήταν πανσέληνος και η σελήνη έπρεπε να εμφανισθή στον ουρανό ολοστρόγγυλη, αλλά εκείνη ανέτειλε όπως ήταν πριν από τρεις ημέρες, που φαινόταν λίγο.. Τέσσερεις ώρες παρέμεινε έτσι και έπειτα σιγά σιγά άρχισε να γεμίζη. Όταν λοιπόν όλοι εμείς οι χριστιανοί αλλά και οι ειδωλολάτρες γράφει ο Barbaro, είδαμε αυτό το θαυμαστό σημάδι, τόσο ο αυτοκράτωρ όσο και οι αυλικοί του εφοβήθησαν και αυτό επειδή οι Έλληνες είχαν μια προφητεία, κατά την οποία η Κων/πολη ποτέ δεν θα χανόταν μέχρι την ημέρα που η σελήνη δεν θα φαινόταν στον ουρανό μέσα στον κύκλο της. Οι Τούρκοι όμως επανηγύρισαν στο στρατόπεδο των, επειδή τους εφάνη ότι η νίκη τους ανήκει,όπως αληθινά συνέβη (….)
Στις 22 Μαϊου τοποθετεί ο V. Grumel, La chronologie, Paris 1958, σελ. 468 την επισυμβάσαν μερικήν έκλειψη σελήνης. Την άποψη αυτή δέχεται χωρίς καμία επιφύλαξη και ο Pertussi A’ σελ. 444, σημ 42 και παραπέμποντας στο Grumel παρατηρεί ότι η εν λόγω έκλειψη είναι γεγονός βεβαιωμένα ηλεγμένο, πρβλ. και σ. LXXXIII. Με την εκδοχή της εκλείψεως κατά την 22αν Μαϊου συμφωνούν και νεώτερες επιστημονικές μετρήσεις. Έτσι σύμφωναμε τον δικτυακόν τόπον της Αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος (ΝΑSA) που αφορά σε σεληνιακές εκλείψεις, η μοναδική έκλειψη σελήνης κατά την χρονική περίοδο που μας ενδιαφέρει ήταν μερική και έγινε στις 19.14 ώρα Κων/πολης. Τέλος την ίδια ημερομηνία συνετελέσθη η σεληνιακή έκλειψη σύμφωνα με το ηλεκτρονικό πρόγραμμα Redshift 5. Στο ευρετήριο σεληνιακών εκλείψεων που περιλαμβάνει η δεύτερη αυτή σύγχρονη πηγή αναφέρεται πάλιν ότι η μοναδική σεληνιακή έκλειψη έγινε στις 22 Μαϊου, ήταν μερική άρχισε στις 17.46 και ωλοκληρώθηκε στις 20.42 με μέγιστη σεληνιακή έκλειψη στις 19.14, πράγμα που ανταποκρίνεται στα όσα αναφέρονται στον δικτυακό τόπο της NASA….(Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, Στεφ. Δ. Ημέλλου, Αθήναι 2004)

Η οικονομική πολιτική του «Πατέρα των Ελλήνων» Ιωάννη Δούκα Βατάτζη.

Κατά τα διαλείμματα των στρατειών αυτού ο Βατάτζης αφωσιώθη, μετ’ επιφανούς επιτυχίας εις την οικονομικήν ανάπτυξιν της αυτοκρατορίας.Υπό την πατριαρχικήν αυτού διοίκησιν η χώρα απήλαυσε, μεγάλης υλικής ευημερίας. Υπήρξεν οικονόμος ούτως εξαίρετος, ώστε το προϊόν των κτημάτων του στέμματος ου μόνον επήρκει προς συντήρησιν της τραπέζης αυτού, αλλ΄άφινεν εις αυτόν και περίσσευμα χάριν ιδρύσεως νοσοκομείων, πτωχοκομείων και γηροκομείων ούτως, ώστε μετά τας ημέρας αυτού η Νίκαια ελέγετο έχουσα φιλανθρωπικά ιδρύματα καλλίτερα πάσης άλλης πόλεως. Αφιέρωσε μεγίστην προσοχήν εις την κτηνοτροφίαν κατά το σύστημα νεωτέρων μοναρχών και επειράθη να πείση τους ευπατρίδας να ζώσιν εκ των ιδίων κτημάτων δια πρακτικής αυτών μισθώσεως. Το κράτος των Σελδσουκιδών είχεν ανάγκην προχείρου αγοράς χάριν προμηθείας θρεμμάτων και σίτου ένεκα των δηώσεων, ας είχον επιφέρει εν ταις χώραις αυτών οι Μογγόλοι, και η ζήτησις ήτο ούτω μεγάλη, ώστε οι Έλληνες γαιοκτήμονες ηδύναντο ναπαιτώσιν ονειρώδεις τιμάς δια τα προϊόντα αυτών. Εκ των χρημάτων των κτηθέντων εκ της πωλήσεως ωών από των αυτοκρατορικών ορνιθοτροφείων ο αυτοκράτωρ κατώρθωσεν εν χρόνω βραχεί ν’ αγοράση χάριν της συζύγου πολυτελές στέμμα εκ μαργαριτών. Φυσικόν δε αποτέλεσμα της καθολικής εκείνης ευημερίας υπήρξεν η αύξησις της πολυτελείας, και οι ευπατρίδαι εδαπάνων το χρήμα αυτών εις μεταξωτά ενδύματα εκ της Ιταλίας και της Ανατολής. Ο αυτοκράτωρ αποφάσισε να περιστείλη την περί τας δαπάνας αμετρίαν των υπηκόων και συγχρόνως να ενθαρρύνη ΕΘΝΙΚΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ επί ζημία των ξένων, οίτινες ειχον ωφεληθή εκ της υπό του προκατόχου χορηγηθείσης ατελείας. Διο απηγόραθσεν εις αυτούς να φορώσι ξένα προϊόντα ή να καταναλίσκωσι ξένα υφάσματα επί ποινή της απωλείας του κοινωνικού αυτών αξιώματος. ΄Έλλην ευπατρίδης ώφειλε, καθ’ α εκείνος εφρόνει να φέρη ενδυμασίαν Ελληνικήν, όπερ δόγμα δεν εξετίμων πλέον οι συμπολίται αυτού. Επέδειξε δε την ειλικρίνειαν αυτού συμμορφώσας τον ίδιον εαυτού οίκον προς τον νόμον, και επετίμησεν αυστηρώς τον υιόν, άτε μεταβαίνοντα εις κυνηγέσια εν πλουσία μεταξωτή περιβολή, υπομνήσας αυτόν, ότι τοιαύτη χλιδή ήτο δυσάρμοστος προς τον καθ΄ημέραν βίον των Ελλήνων και ώφειλε να επιδεικνύεται μόνον οσάκις ήτο αναγκάιον να καταπλαγώσι ξένοι πρέσβεις επί τω πλούτω του έθνους. Αντί να διασπαθή τους πόρους αυτού εις αυλικάς πομπάς αφιέρωνε τα ούτω σωζόμενα χρήματα εις την αύξησιν της εθνικής αμύνης από των Μογγόλων, ιδρύσας κεντρικήν εν Μαγνησία και σωρεύσας μεγάλα ποσά σίτου, εναποθηκευθέντος εν εσφραγισμένοις σιτοβολώσι χάριν χρήσεως εν περιπτώσει επιδρομής.Δια βραχέων, άπασαι αυτού αι οικονομικάι διατάξεις είχον πρακτικώτατον χαρακτήρα, κατέβαλε δε πάσαν προσπάθειαν, όπως παρεμποδίση το ανατολικόν ελάττωμα του ναυσισμού δημοσίων χρημάτων υπό των διοικούντων τας επαρχίας δουκών και η νωθρότης ταμειακού τινός υπαλλήλου ετιμωρήθη δια μαστιγώσεως ούτως αυστηράς, ώστε ο ούτω τιμωρηθείς απέθανον εξ αυτής. (Ουίλλιαμ Μίλλερ, Η Ιστορία της Νικαίας, Εν Αθήναις, 1924)

Ο ευσεβής Βασιλέας της Κωνσταντινούπολης

«Και στήσει την βασιλείαν αυτού εν νυχθήμερον και εν τέταρτον…»Είναι προφανές ότι βαδίζοντας προς την ημ/νία του μεγάλου πολέμου οι Χριστιανοί θα
καταδιώκονται όλο και περισσότερο από τους σκοταδιστές, από μέσα ή και από έξω από τη χώρα τους,
(τις στρατιωτικές ωμές επεμβάσεις τύπου Σερβίας, Ιράκ και Αφγανιστάν, τα σκοταδιστικά μέσα
ενημέρωσης, την μασωνοκρατία, την θεοποίηση της πλουτοκρατίας, κλπ). Ανάμεσα στα φύλλα λοιπόν που θα συστρατευθούν είναι και«πολιτισμένα» όπως οι Ρώσοι(Ρως) και οι Γερμανοί!!! (Γομέρ). Θα μαζευτούν, τότε, όλα τα κυριαρχούμενα από αρπαχτικές διαθέσεις έθνη, και λόγω της εξάπλωσης της
αποστασίας,αυτά θα είναι όλατ α« π ο λ ι τ ι σ μ έ ν α» τ η ς Λευκής Φυλής,και θα ξεκαθαρισθούν όλοι οι
αμετανόητοι υπήκοοί τους στον μεγάλο«έμφυλο πόλεμο » , για να παύσει για ένα μεγάλο διάστημα η καταπίεση των Χριστιανών, και όλων των Αξιών που εκπροσωπούνται και κηρύσσονται από την Εκκλησία.
Φαίνεται λοιπόν ότι ενώ θα νομίσουν για άλλη μία φορά οι οπαδοί του Αντιχρίστου ότι ήρθε η ώρα να κάνουν την παγκόσμια κυβέρνησή τους, γίνεται ο μεγάλος πόλεμος αλληλοεξόντωσης των αμαρτωλών λαών, και τότε όλοι σχεδόν όσοι επιζήσουν, θα πιστέψουν και θα δοξάσουν τον αληθινό Θεό.
Αποτέλεσμα του πολέμου θα είναι το ότι αντί να καθίσει στο θρόνο του ο Αντίχριστος στην
Ιερουσαλήμ, θα καθίσει ο ευσεβής Βασιλιάς στον θρόνο του στην Κων/λη.Μετά τα χρόνια του
Βασιλέως αυτού, κατά την διάρκεια των οποίων επιτελείται επανευαγγελισμός του κόσμου(εξάπλωση της Ορθοδόξου Πίστεως) έρχονται οι πολύ δυσκολοι καιροί που θα φέρουν τελικά στην εξουσία τον Αντίχριστο, αλλά μόνο για3 , 5 χρόνια. Τότε ο Αντίχριστος και ο Σατανάς θα καταργηθούν με τη μάχη του Αρμαγεδώνα, την τελευταία μάχη του Γωγ(του Σκότους εναντίον του Φωτός).Λ. Μ. Δ.

Η σωρός του αγίου αυτοκράτορα στα Κουζινά της Μαγνησίας και το Σίγμα της Κων/πολης.

p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { margin: 0cm 0cm 0.0001pt; font-size: 12pt; font-family: “Times New Roman”; }div.Section1 { page: Section1; }Η σωρός του αγίου αυτοκράτορα στα Κουζινά της Μαγνησίας και το Σίγμα της Κων/πολης.Ο αυτοκράτορας Βατάτζης προσβληθείς από αποπληξία μετέβη στη Σμύρνη για να προσκυνήσει τον περίφημο τότε ναό του Χριστού (το σημερινό Κεστενέ τζαμί). Έμεινε επί καιρό στο προάστιο της πόλεως Μπουνάρπασι, όπου και ανέκτησε την υγεία του, πέθανε δε στην κωμόπολη Νύμφαιον, όπου είχε το θέρετρό του. Η σορός του ετάφη στη Μονή της Σωσάνδρας (Κουζινά) κοντά στη Μαγνησία .Στο Μητροπολιτικό ναό της Μαγνησίας βρισκόταν εικόνα του αυτοκράτορα, εψάλλετο δε κατ’ έτος την 4^ηνΝοεμβρίου «ασματική ακολουθία».Εν τίνι κήπω Οθωμανού ξυλοπώλου, μέσον της επί της λεωφόρου φρουράς των Εξ μαρμάρων και του Μουσουλμανικού τεμένους σώζεται σκιαζόμενον από δέντρα και άγρια φυτά κτίριον Βυζαντινόν επίμηκες, υψους άνω της γης μέτρων περίπου τεσσάρων. Ο διπλός θόλος του κτιρίου υποκρατείται υπό πέντε μαρμαρίνων κιόνων απεχόντων απ’ αλλήλων Μ. 3,00 ώστε το κτίριον χωρίζεται εις δύο ίσα μέρη.
Το εσωτερικόν μήκος του υπογείου τούτου, από δυσμών προς ανατολάς είναι Μ. 20, 25 και πλάτους Μ. 6,00.
Εις το υπόγειον τούτο εισήλθον δια μεγάλης αψιδωτής θύρας, όθεν φωτίζεται μέγα μέρος αυτού. Υπάρχει και προς την δυτικήν αυτού άκραν μέγα τετράγωνον παράθυρον ανοικτόν, φωτίζον την άλλην πλευράν.
Επί της άκρας των αψίδων των ερειδομένων επί των κιονοκράνων, σώζονται ισομεγέθεις οπαί, δια των οποίων πιθανόν διήρχεντο άλλοτε σιδηραί κλείδες, έτεροι παράλληλοι οπαί, βλέπουσι προς τους απέναντι τοίχους.(…)
Όλαι αι εκκλησίαι και αι μοναί της Κ/πόλεως, είχον ταφεία εν τοις ναοίς και τοις περιβόλεις αυτών (….)
Εκ τούτων όλων πείθομαι ότι το ερείπιον τούτο κείμενον εις το Σίγμα άνω της Μονής της Παναγίας και πλησίον των εξ μαρμάρων είναι τα υπόγεια του ναού της Θεοτόκου εν τω Σίγματι, προ πολλού καταπεσόντος(…..)
(Βυζαντιναί εκκλησίαι, Α.Γ.Πασπάτη, Κωνσταντινούπολις 1877)

ΝΙΚΑΙΑ – ΝΑΟΣ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΤΟ 1922 ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Χρησμός ΙΒ’ Λέοντος Σοφού :ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ < “Κήρυξ αφανής ανακράξει…” >

Χρησμοί Λέοντος Σοφού “περί ερημώσεως και Αναστάσεως της Βασιλίδος των Πόλεων”. Χρησμός Α’

Kώδιξ 160 Χρησμολογεία Ιεροσολύμων

Πρώτος χρησμός μέλλων περί της χρονολογίας του κόσμου, δεύτερος χρησμός μέλλων περί της γενεαλογίας και βασιλείας του Μωάμεθ, έτεροι εννέα μέλλοντες χρησμοί περί του Μωάμεθ και της Παλαιάς Γραφής, περί των ρητών της Νέας Διαθήκης των αφορώντων εις τον Μωάμεθ, περί των σποράδην λεγομένων περί του Μωάμεθ, περί του αυτού εκ των συγγραμάτων των πατέρων της Εκκλησίας, εκ των του Ιππολύτου περί των Αγαρηνών, εκ των του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού, περί του Ξανθού Γένους, περί της εσχάτης βασιλείας των εθνών και ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΟΥ.

(Ιεροσολυμιτική βιβλιοθήκη, υπό Α. Παπαδόπουλου-Κεραμέως, 1897)

MIGNE 1866 (ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΜΟΣ 160) – ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΟΠΟΥ ΗΣΑΝ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΑΦΟΝ ΤΟΥ Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΞΗΓΗΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ.

ΣΤΗΤΕ ΣΤΗΤΕ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΠΟΛΛΑ ΣΠΟΥΔΑΙΩΣ ΕΙΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΑΝΔΡΑ ΕΥΡΗΤΕ ΓΕΝΝΑΙΟΝ, ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΤΑΤΖΗ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ( PDF )

ΑΙ ΠΡΟΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Λέγεται ότι παρά τοις Τούρκοις υπάρχει εναργής προφητεία, ιδιαιτέρως κυκλοφορουμένη μεταξύ αυτών, σαφώς προλέγουσα, ότι ελεύσεται ώρα, καθ΄ην αυτοί μεν θα εξέλθουσιν, ούτως ή άλλως της Κων/πόλεως, θ΄ανακτήσηται δε πάλιν αυτήν “το Βασιλικόν Γένος των Ρωμαίων”. Οι δε ευσεβέστατοι Μουσουλμάμοι μεταξύ των Τούρκων της Κων/πόλεως, οι νηφαλίως και μοιρολατρικώς σκοπούντες τα πράγματα, φροντίζουσιν από τούδε περί των καθ΄εαυτούς και μετά τον θάνατον.

Προβλέποντες, δήλον ότι, ότι η Κων/πολις θα περιέλθη ημέραν τινά εις χείρας των Ελλήνων ήτοι των απίστων, παραγγέλουσι να θάπτωνται ουχί εν αυτή, αλλ’ εν τη γη της απέναντι Ασίας (εις το Σκούταρι), όπου υπήρξεν η κοιτίς των Τούρκων, η πρώτη βασιλεία αυτών, ήτις θα διατηρήση και εν τω μέλλοντι, ως ελπίζουσι, το Ισλάμ. Είναι δε και τούτο ενδεικτικώτατον. Οπόταν δη ποτε συμβή να εγερθή επανάστασις τις παρ΄οίου δήποτε άλλου λαού, πλην των Ελλήνων, εν τη Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή να διατυπωθή αξίωσις τις περί προσκτήσεως δικαιωμάτων, οι Τούρκοι λέγουσιν εν ταις ιδιαιτέροις διαλέξεσιν αυτών: “Τι ζητείτε πάλιν υμείς; Εάν ήσθε ως οι Έλληνες! Οι Έλληνες ναι! έχουσι δικαιώματα. Τα μέρη ταύτα ανήκον άλλοτε εις αυτούς! Είναι ιδικά των!” (…)

Αναγνωρίζουσιν ότι προσωρινοί όντες, προσωρινώς κατέχουσι και ότι οφείλουσιν, οιονεί κατ’ άκαμπτον τινά της μοίρας θέλησιν, να παραδώσωσιν αυτό πάλιν προς τους Έλληνας. Και ομιλούσι μετά φόβου περί της κεκλεισμένης εν τω ναώ σιδηράς θύρας, εις ην εκλείσθη ο φέρων ταχραντα μυστήρια ιερεύς, ότε διεκόπη βιαίως η λειτουργία. Επίσης ομιλούσιν οι Τούρκοι περί του “Μαρμαρωμένου Βασιληά”…

(Η Κωνσταντινούπολις Ελληνική, Κων/ντίνου Παπαμιχαλόπουλου, Αθήναι, 1920)

Χρυσόβουλλον Αυτοκράτορος Ιωάννη Δούκα Βατάτζη

Χρυσόβουλλον Αυτοκράτορος Ιωάννη Δούκα Βατάτζη
(1251, mense semtembri, ind. X Aurea bulla imp. Ioannis Ducae Vatatzae, qua confirmat privilegia monasterii)+ Kύριε, ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου και τόπον σκηνώματος δόξης, οίκος δε άρα Κυρίου εστίν η βασίλισσα και υπέραγνος μήτηρ αυτού, το τερπνόν παλάτιον του παμβασιλέως Θεού και ο θρόνος ο της τούτου μεγαλειότητος, ου η της καθαρότητος και του κάλλους ευπρέπεια πολύ το ασύγκριτον και υπέρ των αύλων τάξεων κέκτηται. Και δια τούτο κατά τον προφήτην επιθυμήσας του ταύτης κάλλους ο βασιλεύς κατέβη ως υετός επί πόκω και ως ως τόπω εκλελεγμένω και αφιερωμένω ταύτην αυτώ σκήνωμα της τούτου ωραιότητος τε και δόξης ειργάσατο, ταύτην η βασιλεία μου ηγάπησε μεν και ως μητέρα Θεού, καθά και χρέος τούτο μέγα χριστιανοίς, ηγάπησε δε και ως υπερασπιστίν και υπέρμαχον ούσαν της βασιλείας μου, ως ανάδοχον ταύτης της προς ανάβασιν τελείας ανδρότητος και ως χρεών ετέρων πολλών των προς αυτήν οφειλέτιν ούσαν της βασιλείας μου. Αμέλει τοι και τη κατά την Σμύρνην όρος το επιλεγόμενον των Λέμβου σεβασμία μονή τη επ΄ονόματι της θεομήτορος ενιδρυμένη και τιμωμένη τη προ χρόνων ήδη τριάκοντα και τεσσάρων υπό του μακρού χρόνου πονησάση και συντριβείση και εις τούτο καταντησάση ως μικρού δειν και εις αφάντωσιν παντελή γενέσθαι, τα κατ’ αυτήν τω μακαρίτη πάππω της βασιλείας μου δήλα γενόμενα ταύτα εις μονήν και πάλιν συστήναι τα πρώτα έδοξεν εκείνω και τη βουλήσει και το έργον καθείπετο, πολλά φιλοτιμησαμένω περί της καινουργήσεως και ανακαινήσεως της τοιαύτης μονής και εις το νυν ορώμενον είδος περιστήσαντι αυτήν και τρόπους δ’ εξ’ ων οι εν αυτή ασκούμενοι μοναχοί πορισμούς ζωής έχουσιν, εχορήγησε ταύτη και χρυσοβουλλίοις λόγοις τούτου δυσίν άπαντα τα κατ’ αυτήν περιεθρίγγωσε και ως τείχοις κατωχυρώσατο. Και ην μεν η ειρημένη μονή κατά τας περιλήψεις των προσόντων αυτή χρυσοβούλλων και ορισμών των αοιδίμων βασιλεών, του τε πάππου και πατρός της βασιλείας μου κατέχουσα και νεμομένη πάντα τα προσκυρωθέντα αυτή εις δε γε πλείονα ασφάλειαν αυτών και εδραίωσιν η βασιλεία μου το μεν δια την ην ως είρηκεν αγάπην ότι κέκτηται προς την οικοκυρίαν ταύτης την θεομήτορα, το δε και δια το την τοιαύτην μονήν ανανεωθήναι και καινουργηθήναι παρά του αοιδίμου αυθέντου και πάππου της βασιλείας μου του βασιλέως, τον παρόντα χρυσόβουλλον λόγον επορέγει αυτή, δι ου και διορίζεται έχειν το στέργον και απαρέγκλιτον τα προσόντα τη τοιαύτη μονή χρυσόβουλλά τε και ορισμούς, αλλά δη και τον όρον τον παρά του Φωκά εκείνου γεγονότα και τα λοιπά δικαιώματα και κατέχειν το μέρος της τοιαύτης μονής και νέμεσθαι αδιασείστως, ανενοχλήτως και αναφαιρέτως άπαντα τα εν αυτοίς εμπεριειλημμένα, α και έχουσιν ούτως προάστειον εντός του περιόρου της μονής το επιλεγόμενον τα Σφούρνου, όπερ περιήλθεν αυτή εκ προσενέξεως του Καλοειδά Γεωργίου, υδρομυλικόν εργαστήριον εν αυτώ και περιβόλιον μετά δένδρων οπωροφόρων, άπερ επεκτήσατο η μονή εξ οικείων εξόδων, εις το χωρίον την Μάνταιαν μετόχιον ο άγιος Παντελεήμων, περιελθόν αυτή εκ προσενέξεως Αλεξίου ιερέως του Τεσαϊτου και του μοναχού Μαξίμου. Εν τω αυτώ μετοχίω δένδρα οπωροφόρα διάφορα και ελαϊκά, γη ύπεργος και χωράφια διακείμενα εις την Μάνταιαν,περιελθόντα τη μονή εκ προσενέξεως των από της Μανταίας χωριτών. Χωράφιον σύνεγγυς της τοιαύτης αυλής έχον και δένδρα ελαϊκά. Εν τη τοποθεσία του Καζουριώνος δένδρα ελαϊκά πεντηκονταοκτώ, περιελθόντα ταύτη εξ αγορασίας από του κακαβά, μετόχιον από δωρεάς του πάππου της βασιλείας μου, διακείμενον πλησίον της Σμύρνης χωράφιον περιελθών τη μονή εκ προσενέξεως της μοναχής Αγγελίνης. Έτερον χωράφιον περιελθόν ταύτη εξ αγορασίας πλησίον του Τζυκανδύλη γη από δωρεάς του πάππου της βασιλείας μου δοθείσα αυτή. Η κατά τον κάμπον του Μεμανιωμένου και υπό το ζευγηλατείον των Παάτίων πρώην τελούσα, ης τα σημεία δηλούνται εν τω προσόντι τη μονή περιόρω. Εν τω αυτώ κάμπω και προάστειον το επιλεγόμενον του Ασάνη. Έτερα χωραφιαία τόπια πλησίον των Παλατίων ύπεργα και νομαδιαία. Υπό τα δίκαια των Παλατίων και λιβάδιον το επιλεγόμενον των Αββάδων. Εντός της των Παλατίων περιοχής περιβόλιον, περιελθόν αυτή από δωρεάς του πάππου της βασιλείας μου.χωρίον η Βάρη ήτοι τα Μήλα συν τοις εν αυτώ προσκαθημένοις παροίκοις και τω δημοσίω ανεπιγνώστοις και τοις εν τη Σμύρνη προσκαθημένοις παισί της Μηλούς. Εν τω αυτώ χωρίω δύο εξηλειμμέναι στάσεις του Σπανού και του Μηνωνάρη, αλλά δη και χωράφια από των Γουναροπούλων. Εν τη γη των Παλατίων ξένοι παραδοθέντες τη μονή δια πρακτικού του ρηθέντος κυρού Μιχαήλ του Φωκά. Εντός του τοιούτου χωρίου μετόχιον ο άγιος Γεώργιος, εν ω και κελλία σύνεγγυς καιπλησίον τούτου αμπέλιον. Εν τη περιοχή του αυτού χωρίου των Μήλων εκκλησίαι δύο, η μεν μία εις όνομα ιδρυμένη της αγίας Μαρίνης, η δε ετέρα ο άγιος Θεόδωρος. Ετέρα εκκλησία κεχαλασμένη ο άγιος Ιωάννης, ης πλησίον εστί και σχήμα χειμερινού μυλοστασίου και ποταμός ο κατερχόμενος ο επιλεγόμενος Δημοσιάτης, εν ω και εισροή γίνεται θαλασσίου ύδατος και αγρεύονται κατά καιρούς και ιχθύες. Επεκτήθη τη μονή εξ οικείων εξόδων και κόπων το εν τη λαγκάδι του κατά την Σμύρνην θαλαττιαίου κόλπου βιβάριον το επιλεγόμενον ο Γύρος συν τη εξ ανέμου και τοις αυλακίοις, πορισθέντος περί τούτου τη μονή και ορισμού του πάππου της βασιλείας μου. Εις το χωρίον την Δρουν αμπέλια εν δυσί τοποθεσίαις ωσεί μοδίων εγχωρίων δώδεκα, περιελθόντα ταύτη εκ προσενέξεως του κυρού Δαυίδ. Εις το αυτό χωρίον έτερον αμπέλιον μοδίων δύο, περιελθόν ταύτη εκ προσενέξεως του ιερομονάχου Μαξίμου. Μετά δε την περίληψιν των ειρημένων χρυσοβούλλων περιήλθον τη μονή και κατά δίκαιον λόγον έτερα ταύτα μετόχιον εις τους Πλάνους μετά χωραφίων και δένδρων ελαϊκών, περιελθόν τη τοιαύτη μονή εκ προσενέξεως του Πλανήτου εκείνου τοθ μοναχού Μαξίμου. Δένδρα ελαϊκά δεκαέξ περιελθόντα εκ προσενέξεως του ετέρου Πλανήτου του Νικοδήμου, τα άπερ είχεν ο Πετρίτζης. Έτερα δένδρα του αυτού Νικοδήμου ελαϊκά πέντε. Μετόχιον ο άγιος Γεώργιος ο Πασπαριώτης μετά νομαδιαίας γης και καματηράς. Δένδρα ελαϊκά εις την Μάνταιαν από του στίχου του Χαντέα και εξ αγορασίας του Πυρινά και μυλών, έτερος μυλών εις την Βάρην από Ιωάννου του Πονηρού. Εντός του νέου κάστρου της Σμύρνης οσπήτια ιδιοπεριόριστα μετά εκκλησίας και κινστέρνης μικράς εξ αγορασίας από του Ταπεινού. Χωράφιον από του Βαρύχειρος καλούμενοςν εις το μετόχιον των Παλαίων. Έτερον χωράφιον εις τον αυτόν τόπον από των Κατζιβαρηνών εξ αγορασίας. Χωράφιον εις τον αυτόν τόπον από των Κατζιβαρηνών εξ αγορασάις. Χωράφιον εις τον Ασάνην από προσενέξεως κυράς Ειρήνης της Αγγελίνας. Είς την Βάρην χωράφιον από προσενέξεως κυράς Ειρήνης της Αγγελίνας. Εις την Βάρην χωράφιον από προσενέξεως της Βραναίνης ο και αμπέλιον κατεφυτεύθη παρά των μοναχών. Ο εις την Βάρην καθήμενος εξ Ιουδαίων και ο Πλανήτης Βασίλειος χειρογρύπιον οφείλον εξκουσσεύεσθαι και τούτο από πάσης και παντοίας επηρείας χωράφια και αμπέλια τα εν ταις περιλήψεσι των χρυσοβούλλων και προσταγμάτων των προσόντων αυτοίς περιγραφόμενα,άπερ εκράτει ο Πόθος και ο Μαντειανός και οι προσγενείς αυτού τα επιλεγόμενα το Δημόσιον. Εις την Μάνταιαν χωράφιον το επιλεγόμενον του αγίου Ηλίου ιδιοπεριόριστον εκ προσενέξεως του Γορδά. Και εκ προσενέξεως του στίχου του Μαντειανού χωράφια μοδίων δεκατριών εν ω και απιδέαι τρείς ωσαύτως οφείλει έχειν και το ύδωρ του κατερχομένου ποταμού από του όρους της μονής και δεσπόζειν αυτό, καθώς προκατείχε και εδέσποζεν.η Βασιλεία μου γουν τη δεήσει των μοναχών προσχούσα και τον παρόντα χρυσόβουλλον λόγον αυτής τη σεβασμία μονή του Λέμβου εχορήγησε δι ου και παρακελεύεται απαρασπάστως πάντη και αμετακινήτως και κατά τον της δεσποτείας λόγον κατέχειν την μονήν πάντα τα ανωτέρω ρητώς δεδηλωμένα και την εκ πάντων είσοδον αποφέρεσθαι και εξκουσσεύειν αυτά και ους έχει η μονή παροίκους και ετέρους ξένους και τω δημοσίω ανεπιγνώστους από πάσης και παντοίας επηρείας τοις εν τοις χρυσοβούλλοις προσούσιν εμπεριειλημμένης αλλά δη και το ταύτης βιβάριον από τε βιβαροπάκτου, προσκυνητικίου, οψωνίου και λοιπών ετέρων συνηθειών. Δια γαρ τούτο επεβραβεύθη τη διαληφθείση σεβασμία μονή των Λέμβου εις ασφάλειαν αυτής αιωνίζουσαν και ο παρών χρυσόβουλος λόγος της βασιλείας μου, απολυθείς κατά τον σεπτέμβριον μήνα της δευτέρας ινδικτιώνος του εξακισχιλιοστού επτακοσιοστού εξηκοστού έτους εν ω και το ημέτερον ευσεβές και θεοπρόβλητον υπεσημήνατο κράτος +.+ Είχε το Ιωάννης εν Χριστώ τω Θεώ πιστίς βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο Δούκας δ’ ερυθρών γραμμάτων της βασιλικής και θείας χειρός + (Acta et Diplomata Monasteriorum et Ecclesiarum Orientis, tomus Primus, Fr. Miklosich et Ios. Mueller)

ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ !

AΣ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Χρησμολογικά βιβλία Βυζαντίου .

Το ελληνικόν κείμενον του Μεθοδίου ετυπώθη εν Monumenta S. Patrum orthodoxographa (εν Βασιλεία 1569) 93-99.Αυτόθι σελ. 100-115 λατινικό κείμενο των αποκαλύψεων του Μεθοδίου. Άλλο ελληνικόν κείμενον μετά προσθηκών εκ της οπτασίας Δανιήλ παρά Vasilief, Anecdota graeco-byzantina (1893) 33-58 Πρβλ. την Preafatio XXII-XXV λατινικόν κείμενον εν τη Maxima bibliotheca veterum partum 3 (1677) 727-734. Άλλο λατινικόν κείμενον εν Ortodoxogrpha Theologiae, εν Βασιλεία 1555.
Προς καθορισμόν του χρόνου της συγγραφής του βιβλίου Μεθοδίου των Πατάρων οδηγεί η λατινική μετάφρασις, ης τα χειρόγραφα ανέρχονται μέχρι του Η’ αιώνος.
(Κρουμβάχερ, Ιστορία της Βυζαντινής Λογοτεχνίας, Αθήναι 1900)

Οι τελευταίοι ακουσθέντες λόγοι χριστιανού κληρικού εν τω ναώ της του Θεού Αγίας Σοφίας.

Οι Οθωμανοί εκ των τοιχών και του λιμένος τρέχοντες προς την ποθεινήν αυτών λείαν και φονεύοντες πάντας τους τυχόντας, εισήρχοντο χάριν της λείας εις τας εκκλησίας και ιδιωτικάς οικίας και επιθέτοντες σύμβολα τινα επί των κτηρίων εκώλυον άλλοις την είσοδον των λεηλατουμένων κτιρίων. Τέλος αφίκοντο εις τον ναόν της Αγίας Σοφίας περί την εννάτην π.μ. ώραν. Αίφνης των ανωτέρω εν τω ναώ της Αγίας Σοφίας τελουμένων φωνή ισχυρά επέβαλε σιγήν εις τους θρήνους: “όσοι πιστοί, λέγει, παύσατε τους θρήνους και ακροασθήτε των λόγων μου”.
Η φωνή αύτη ήτο η του μοναχού Γεωργίου του Σχολαρίου του μετά ταύτα Γενναδίου. Όρθιος ούτος επί του άμβωνος έχων τας χείρας τεταμένας επί του αναριθμήτου εκείνου πλήθους και φέρων το ένδυμα του μεγάλου σχήματος, εφαίνετο οιονεί ο διάδοχος του Κωνσταντίνου, περιβεβλημένος του πένθους την μέλαναν πορφύραν. Των θρήνων καταπαυσάντων και μόνον των σφοδρών κτύπων του πελέκεως επί των Πυλών του ναού αντηχούντων ο Γεννάδιος ανέκραξεν:
“Αδελφοί, η Αυτοκρατορία των Ρωμαίων εκρημνίσθη μετά τοσούτων αιώνων ύπαρξιν. Αλλά εάν έπεσαν τα σύμβολα του κόσμου, εάν κατεβλήθη η της Ρώμης αρχή, όμως η παναγιωτάτη Θρησκεία των Ελλήνων όχι, μα τας πολλάς και παντοίας δυστυχίας σας, μα το αθώον αίμα, το οποίον εχύθη και μέλλει να χυθή, ουδέ κατεβλήθη, ουδέ έως υπάρχουσιν ουρανός και γη θέλει καταβληθή! Τα προσκυνήμτα σας αλλάσσουσι θέσιν, το ιερόν τούτο θυσιαστήριον μετατοπίζεται, αλλά η Πίστις η μέλλουσα να σας σώση διεφυλάχθη από κινδύνων ανηκούστων, και διαφυλαχθείσα θέλει αύτη διαφυλάξει υμάς. Δεν βλέπετε, ότι η Ορθοδοξία εθριάμβευσεν; Από του νυν ουδέν πλέον φοβείται. Δεν ηκούσατε τον Τούρκον, υποσχόμενον προς τους στρατιώτας του τα σκεύη σας και τα επιπλά σας, περί δε της Πίστεως μη ποιήσαντα ουδένα λόγον; Αλλά οι δυτικοί ήθελον μεν τα σκεύη και τους θησαυρούς σας, ήθελον δε και την Πατροπαράδοτον Πίστιν σας, αυτόν τον ανεκτίμητον προγονικόν θησαυρόν σας, τον οποίον έως ου κατέχετε, πύλαι Άδου καθ΄ημών ου κατισχύουσι.
Λοιπόν αδελφοί, παυσάμενοι θρηνούντες, υπακούσατε μετά θρησκευτικής μεγαλοψυχίας και εις τούτο το θέσπισμα του Υψίστου. Ναί μεν γινόμεθα αιχμάλωτοι, αλλά θέλωμεν είσθαι ελεύθεροι εν πνεύματι Κυρίου. Αληθώς γινόμεθα ταπεινοί, αλλά ελεύσεται, καιρός, ότε θέλομεν ΠΑΛΙ επαρθή. Ο Θεός μεθ’ ημών. Ακούσατε τι ο Θεός σάς φωνάζει από του αγίου βήματος, υπάγω και έρχομαι προς υμάς. Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς. Έρχομαι προς υμάς, και υμείς ουν λύπην μεν νύν έχετε, ΠΑΛΙΝ δε όψομαι υμάς και χαρήσεται υμών η καρδία και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών”.(Ιστορία της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Τρύφων Ευαγγελίδης, 1894)

Βατάτζης: “Το στερέωμα της Εκκλησίας Σου και η ευπρέπεια του Οίκου Σου Κύριε”

Πάσα πόλις και χώρα και δήμος απέλευσε των ενεργειών του Βασιλέως Βατάτζη. Παρέσχε δ’ έτι χορηγίας εις τους ναούς και τα σεμνεία και τας μονάς. Ιδιαιτέρως δ΄εις την μονήν του Σινά και εις όσας ευρίσκοντο εν τη Σιών, και εις τα πατριαρχεία Ιερουσαλήμ, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας.
Αλλά και ναούς εν Κωνσταντινουπόλει εξηγόρασεν, ους ήθελον να υποστρέψουσιν οι Λατίνοι προς θεραπείαν των αναγκών αυτών και της ενδείας, τοιούτοι δε μνημονεύονται ο των Βλαχερνών, ο των Ρουφιανών και ο εν Ανάπλω του Ταξιάρχου.
Επ’ ίσης δε τον ναόν των Αποστόλων υπό σεισμού βλαβέντα βασιλικώς επεσκέφθη και δια χρημάτων ιδίων ανέκτησεν. Αλλά και αι μοναί του Αγίου Όρους και αι κατά την Θεσ/νίκην και αι εν τη Αττική εγνώρισαν την πλουτοδότιδα αυτού χείρα.(Βασίλειον της Νικαίας, Αντώνη Μηλιαράκη, 1898)

Η αγία Τράπεζα της Αγιά Σοφιάς

Οι Ενετοί την υπερθαύμαστον και εξάκουστον αγίαν Τράπεζαν της Αγίας Σοφίας την πολύτιμον και ωραιοτάτην, έβγαλαν από τον ναόν και την έβαλαν εις το καράβι, και καθώς έκαμαν άρμενα και επήγαιναν εις την Βενετία, ω, του Θαύματος! Πλησίον της νήσου του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και έπεσεν εις την θάλασσαν η αγία Τράπεζα και εβούλησε και είναι εκεί εώς την σήμερον, και τουτο είναι φανερόν και το μαρτυρούν οι πάντες, διότι όλον το μέρος εκείνο, όταν κάμνει φουρτούνα, η θάλασσα όλη κάμνει κύματα φοβερά, εις δε το τον τόπον οπού είναι η αγία Τράπεζα είναι γαλήνη και δεν ταράσσεται η θάλασσα. Και υπαγαίνουν τινές εκεί με περάματα, και λαμβάνουν από την θάλασσαν εκείνην, όπου είναι η αγία Τράπεζα, και μυρίζει θαυμασιώτατα μυρωδίαν, από το άγιον μύρον όπου έχει και των άλλων αρωμάτων.(Δωροθέου Μονεμβασίας, βίβλος χρονική, 1781)Και το γνωρίζουν το μέρος αυτό από τη γαλήνη που είναι πάντα εκεί και από την ευωδίαν που βγαίνει. Πολλοί μάλιστα αξιώθηκαν να την ιδούν στα βάθη της θάλασσας. Όταν θα πάρουμε πάλι την Πόλη, θα βρεθεί και η άγια Τράπεζα και θα τη στήσουν στην Αγιά Σοφιά, να γίνουν σ’ αυτή τα εγκαίνια. (Ν. Πολίτη, ο.π. Α’, 24, αρ. 38)

Το Ιω εν τοις Βυζαντινοίς χρησμοίς. Ο άγνωστος βασιλεύς Ιω ή Ιωάννης

Το Ιω συναντώμεν εις τους χρησμούς Λέοντος του Σοφού «Ιω, Ιω ευχαριστία» και πάλιν λέγει περί του αγνώστου βασιλέως «Ούτος ονομάζεται Ιω και αποκαλυφθήσεται ο ειλημμένος»Πάντες οι ερμηνευταί του χρησμού τούτου μεταφράζουσι το Ιω εις Ιωάννης. Υπάρχει: «Ανωνύμου παράφρασις των του βασιλέως Λέοντος χρησμών περί του θρυλλουμένου πτωχού και εκλεκτού βασιλέως, του γνωστού και αγνώστου του κατοικούντος εν τη πρώτη άκρα της Βυζαντίδος».Ενώ δε ούτος λέγει ότι «το όνομα τούτου κεκρυμμένον εν έθνεσιν» είτ’ εισφέρει: «Ανδρίζου, Ιωάννη, και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου». Το όνομα Ιωάννης ευρίσκομεν και εις το χρησμόν τον αποδιδόμενον εις τον Ταράσιον Πατριάρχην Κων/πόλεως, όστις λέγει περί του αγνώστου βασιλέως: «Και τότε εξυπνήσει ο άγιος βασιλεύς ο εν αρχή μεν του ονόματος αυτού το Ι εν δε τω τέλει το Σ έχων, α σημαίνουσι σωτηρίαν» και κατωτέρω: «Και στήσει την βασιλείαν αυτού εν νυχθήμερον και εν τέταρτον της ώρας, ως εκ των στοιχείων του ονόματος δείκνυται»
Εξήγησις: Το όνομα του ειρημένου βασιλέως Είναι Ιωάννης…
Ο χρησμός ούτος εγένετο επί τη προελάσει των Τούρκων και τη προόψει των αναποφεύκτων κινδύνων δια την της Κων/πόλεως τύχην. Περί της επικειμένη καταστροφής από πολλού εφέροντο χρησμοί, ων δημωδέστατοι ήσαν οι: «Βούς βοήσει και ταύρος θρηνήσει» και «Ουαί σου Επτάλοφε, ότι ου χιλιάσεις»
Ενταύθα συναντώμεν επίσης και τοω πτωχόν βασιλέα Ιωάννην υπό το σύμβολον Ιω ή Ηω.
Εν Άθω υπάρχουσι κώδικες παρέχοντες καλλιτέραν την παράδοσιν του κειμένου του εν λόγω χρησμού: «Ο πτωχός, ο πτωχολέων, το όνομα Ιω των πάντων είμαι δραγάτης. Εγώ ειμί ο βασιλεύς ο πένης, ο ελεών πτωχούς και πένητας, το δε όνομά μου ιώτα και ω συν τη μακρά ο λέγεται Ιωάννης». Πότε συνετάχθη η διασκευή αύτη; Βεβαίως μετά την ίδρυσιν του βασιλείου της Νικαίας ήτις προλέγεται ενταύθα, και προ της επανακτήσεως της Κων/πόλεως υπό του Στρατηγόπουλου….
(Ευλογίου Κουρίλα Λαυριώτη, Αθήναι 1935)

TOYΡΚΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ …

Georgijevic, Bartolomej (ca. 1510-ca.1566):De Afflictione, Tam Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. – Antverpiae : Antverpiae, Cura Et impendio Bartholomaei Georgieuits, typ. Eg. Copenij, [1545].

“ο ημέτερος Πατισάχ θα επέλθη και θα καταλάβη το βασίλειον των απίστων. Θα λάβη προσέτι εις την κατοχήν του το κόκκινον μήλο και θα το έχει υποχείριον.

Αν δε επί επτά έτη το ξίφος των Χριστιανών δεν ανελκυσθή, θα μείνει κύριος αυτών μέχρι του δωδεκάτου έτους.Θα οικοδομήση οικίας, θα φυτεύσει αμπέλους, θα περιφράξει κήπους και θα γεννήση υιούς.

Αλλά μετά το δωδέκατον έτος από της χειρώσεως του κόκκινου μήλου, το ξίφος των Χριστιανών θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους.

Η προφητεία αύτη εδημοσιεύθη πρώτη φορά το 1545 και έπειτα το 1548.
Ομοίως λόγος εγένετο και εις δημοσίευμα του 1634 και 1657.

(Bartholomew Georgevits, Prognoma sive Praesagium Mehemetanorum 1545)
(“Eπετηρίς Βυζαντινών Σπουδών, Κ. Ρωμαίου,” 1957)

AΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

ΣΠ. ΛΑΜΠΡΟΥ

Δεν ήτο δυνατόν να κυριευθεί η Πόλις. Ήτο τότε απίστευτον, ότι θα κατελάμβανον οι Τούρκοι την Κων/πολιν και την Αγίαν Σοφίαν. Και η αίσθησις η κατέχουσα τότε τους συγχρόνους κατέχει και σήμερον ακόμη δια των αιώνων το Ελληνικόν σύμπαν. Αυτοί

οι συγγραφείς οι διηγούμενοι τα της αλώσεως προσθέτουσιν, ότι οι ύστατοι αμύντορες της μετ’ ολίγον πιπτούσης πόλεως δεν επίστευον, ότι ήτο δυνατόν να κυριευθεί η Κων/πολις.
Επίστευον, ότι θα εισήρχοντο οι Τούρκοι εις την Πόλιν, ότι θα προεχώρουν, αλλά ότι, οτ’ έμελλον να φθάσωσιν εις την πλατείαν του Ταύρου, η κατ’ άλλους χρονογράφους, ότ’ έμελλον να φθάσωσιν εις τον κίονα του Κων/ντίνου, θα έπαυεν η αντίστασις, διότι επί του κίονος εκείνου ευρίσκετο ανήρ επαίτης, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΣ, όστις ανιστάμενος θα ελάμβανε ρομφαίαν παρ’ αγγέλου αίφνης παρουσιαζομένου και θ’ απεδίωκε τους ειςελάσαντας εις την πόλιν Τούρκους και θα κατεδίωκεν αυτούς μέχρι της πατρίδος του Μωάμεθ, μέχρι του Μονοδεντρίου.
Πού είναι το Μονοδέντριον, η πατρίς η υποτιθεμένη του Μωάμεθ, μέχρι της οποίας θα καταδίωξη, με την βοήθειαν του φύλακος αγγέλου, ο επαίτης και πενιχρός και λησμονημένος βασιλεύς, ο Πτωχολέων, ως ονομάζουσιν αυτόν άλλαι παραδόσεις, τους τολμήσαντας να εισελάσωσιν εις την πόλιν, ης εν μέσωίστατο η Αγία του Θεού Σοφία;Το Μονοδέντριον των ημερών της αλώσεως εινε η Κόκκινη Μηλιά του ελληνικού λαού. Εν αγνώστω μέρει της Ασίας υπάρχει μηλέα παράγουσα μήλα κόκκινα, και έως αυτής θα διώξη τους Τούρκους ο ανιστάμενος και πάλιν ελληνισμός. Το εν τρίτον αυτών θα βαπτισθή, λέγει η παράδοσις, το άλλο τρίτον θα φονευθή και το υπόλοιπον τρίτον θα επιζήση ίνα επανέλθη εις την πατρίδα του Μωάμεθ, εις το Μονοδέντριον των Βυζαντίνων, εις την Κόκκινην Μηλιάν των παραδόσεων του ελληνικού λαού.

«Κι ο βασιλές θα σηκωθή την σπάθα του να δράξη
Και στρατηγός σας θενα ‘μβη ‘ς το πρώτο του βασίλειο
Τον Τούρκο να χτυπήση.
Και χτύπα χτύπα, θα τον πα μακρά να τον πετάξη
Πίσω ‘ς την Κόκκινη Μηλιά, και πίς΄από τον ήλιο,
Που πια να μη γυρίση.»

( Γ. Βιζυηνός)

Δια τι να μη εντρυφήσωμεν εις τας πεποιθήσεις ας εμπνέει εις ημάς ο φιλόπατρις ποιητής ου ανέγνων το ποίημα; Δια τι να μη ελπίζω καγώ, ο τιμηθείς επί δύο όλους μήνας υπό της πατριωτικωτάτης υμών ομηγύρεως, δια τι, λέγω να μη ελπίζω ότι αι εθνικαί παραδόσεις εις ας ενετρυφήσαμεν ενταύθα θα μεστώσωσιν ορμής εθνικής εκείνους εις ους επιβάλλεται να εκπληρώσωσιν ευόρκως επ΄αγαθώ του έθνους τους προαιωνίους πόθους του ελληνισμού;
Δια τι να μη φαντασθώ, ότι μεταξύ των παρακολουθησάντων τας διαλέξεις ταύτας κρύπτεται ίσως και ο εις εκείνος, ου έχει ανάγκην η ελληνική πατρίς, και ότι μεταξύ των τρυφερών παρθένων, αίτινες εφοίτησαν ενταύθα , κρύπτεται εκείνη ήτις θα δυνηθή να καυχηθή μίαν ημέραν, ότι υπήρξεν η μήτηρ του αποδώσαντος εις τον ελληνισμόν τα όνειρα εκείνα, τους πόθους εκείνους, την ανάστασιν εκείνην, ων σύμβολον είνε η Αγία Σοφία η αποτελέσασα των ημετέρων διαλέξεων το θέμα;

(Σπ. Λάμπρου, Λόγοι και άρθρα, 1878-1902)

Γέρων Παΐσιος

” H Κωνσταντινούπολη θα γίνει Ελληνική και η Αγία Σοφία πάλι θα λειτουργήσει. Η Τουρκία θα διαλυθεί. ‘Ετσι θα απελευθερωθούν τά χωριά μας και οι αλύτρωτες πατρίδες μας… “

ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ.Υπό Νίκου Α. Βέη, Codex Berlin

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΗΜΕΝΟΥ ΧΡΗΣΜΟΛΟΓΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΠΑΤΑΡΩΝ

ΕΤΕΡΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΕΝ ΤΩ ΑΘΩ”Περί του θρυλουμένου και εκλεκτού βασιλέως”Αρχ. Του γνωστού και αγνώστου του κατοικούντος εν τω πρώτω αγρώ της Βυζαντίδος ο αληθινός βασιλεύς. Tελ. Ταύτα μεν και ο Πατάρων συμφωνεί και ούτως κηρύσσει τον ως νεκρόν λογίζοντα και εις ουδέν χρησιμεύοντα.Τω δε Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ τω ποιούντι παράδοξα πρέπει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν (Σπυρίδωνος Λάμπρου, Νέος Ελληνομνήμων, 1925)

Μεθόδιος, επίσκοπος Πατάρων (Λυκίας)

Ήκμασε κατά τον Θ’ αιώνα και διεκρίθη δια την περί την χρησμολογίαν ενασχόλησίν του, ως πάντες οι σύγχρονοί του μηδε του αυτοκράτορος Λέοντος Στ’ του Σοφού εξαιρουμένου.
Του ανδρός σώζονται εν χειρογράφοις πλείσται χρησμοί ως και εικών αυτού υπό του Κρητός Γ. Κλέντζα καλλιτεχνηθείσα. Επιγράφονται δε τα έργα αυτού: «Του εν αγίοις πατρός ημών Μεθοδίου επισκόπου Πατάρων λόγος ηκριβωμένος περί της βασιλείας των εθνών» και υπό διαφόρους άλλους τίτλους.Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, 1926, Ευαγγελίδης Τρύφων.

Κώδιξ Άθω, φ(46α)

. Αρχ. Κυρίου φανήσεται ενηχηθής παρα του ορωμένου αγγέλου τω αποκαλυφθέντι ως ανθρώπω λευκοφόρω ευνούχω και εις το ους αυτού είπε αυτού καθεύδοντος και της δεξιάς αυτού λαβόμενος είπει: έγειραι ο καθεύδων και ανάστα εκ του μνημείου και επιφαύσει σοι ο Χριστός προσκαλείται γαρ σε του ποιμένειν λαόν περιούσιον και εκ δευτέρου είπει έξελθε ο κεκρυμμένος μηκέτι κρύπτου πολλοί σε ζητούσι
Τελ. Πολύς τω όντι και ταις θριξί λάμποντας ελπίδα έχων του αοράτου Θεού παρόμοιος τω πτωχώ και εκλεκτώ και αυτός της άνω κλήσεως του φωτός του Θεού εμφορηθείς

Ο ΠΑΤΗΡ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

It is, therefore, fitting tonight to pay tribute to our Byzantine emperors in the person of our distinguished guest H. I. Highness, who is their descendant. I would like to pay a special tribute to a Byzantine emperor whose life I admire and revere and who was proclaimed a saint and is worshipped on the fourth November. The reasons why I chose to refer to his life are, a) that he is an ecumenical example of a leader of all ages, and b) that he is not widely known. I could not find a book about his life and I thought how forgetful we Greeks are of our history!However, historic memory must remain alive. Therefore, let us travel mentally to Nicaea of Bithynia in 1250 A.D. Constantinople has been conquered by the Crusaders and the capital of the Empire has been transferred there. In a nearby forest, Prince Theodore II is out hunting and is dressed in the usual rich royal dress. He meets his father, Emperor John Laskaris, and greets him. His father does not answer his greeting. Theodore asks his father in private later the reason why. The historian Pahymeris, who informs us of this episode, gives us the answer of the Emperor: “Why do you waste your time and money my son? Do you not know that these golden-embroidered dresses you wear are made from the blood of your subjects and that it is for them that you must spend your money, and that the wealth of a king belongs to his subjects?”This is the answer of the great Emperor Ioannis Vatatzis Laskaris. His son, Theodore Laskaris, became equally capable as his father and was the first in history to institute free education for the people. He was a writer and among others is the author of the Great Supplicatory Hymn to Our Lady the Virgin Mother. One of our Great Teachers of the nation, St. Nikodemos of Mt. Athos, writes about Emperor John that he was meek, gentle, humble, defender of the oppressed and was a standard and measure of justice. He was a source of compassion and charity and was named St. John “the Merciful.” In the social field, he was really great. He protected the rural and urban classes and the rights of those who had suffered injustice. He made redistribution of land from the great landowners to the poor so that everyone should have an allotment of land. He himself cultivated land and raised animals as an income and did not receive any allowance from the state budget for his personal expenses. By a law, “Neara,” he prohibited unnecessary expenses by all citizens.
The historian Gregoras tells us that St. John was the ideal leader of the Empire and that he showed a fatherly and Christian love for his subjects. He subdued injustice and exploitation of one person by another and protected the weak against the powerful. So, history named him as “father of the Greeks”.
His contemporary historian Akropolitis wrote “an epitaph to the late King John” where he says that the Greeks never had such a good Emperor. He was punctilious and just in Church affairs and by another law, “Neara,” he prohibited usurpation of the Church property especially by the politicians. He founded and helped various Monasteries in Asia, Sinai, the Patriarchates of Alexandria and Antioch, and Cyprus. In war, he was very brave and recaptured many provinces of the Empire and he prepared the way for the liberation of Constantinople from the Crusaders: an event achieved by Michael Paleologos, which he did not have the good fortune to survive. Yet, in essence it was his work.
He had many successes in the diplomatic arena and came very close to the Union of the Churches. He was besieging the City with the Bulgarian Assan as an ally, while at the same time he entered into alliance in the West with Frederick II who helped him against the new Crusaders incited by the Pope, to the latter’s great disappointment.
He died in 1254 and was buried in the Monastery of Sossandron that he had founded. Seven years later, in the translation of his relics, a miracle took place as we are informed by St. Nikodemos: “At the opening of the sepulcher, there came out an unusual fragrance and a sensation of grace, while his body was found intact and imperishable, it seemed as though he was sitting in a royal throne; there was no sign of decay but he had red cheeks instead.” Even his royal clothes were uncorrupted. His relics thus became miraculous and many people were cured and venerated him. St. Nikodemos composed a sung liturgy in his pious memory.
When the Greek Parliament in the last century asked the Byzantine historian Constantine Amandos to suggest to them the portrait of a Byzantine Emperor to hang it in the Parliament, he suggested St. John the Merciful, so that his figure might work as a model of excellence for them and inspire them. But the Parliament unfortunately did not follow his advice and Greek people today are deprived of the fatherly love and care that St. John gave his people; and, which care is instead bestowed upon foreigners and even our enemies. It appears that the model exceeded their willingness to act or their ability to achieve the same.
It is evident that the life of such an eminent Emperor and a Saint was to be invested with reverence, admiration, and hope in the popular songs, frontier ballads, and holy traditions. Some old revered prophecies, especially those of St. Methodius, Bishop of Patara, and Leon the Wise, say that this Saint Emperor will resurrect and “the Seven-hill City you will rule again” and in the World Kingdom none shall dispense or receive injustice, and “the land shall yield a hundredfold more crop and the plowman shall reach the harvester.”
These are our illustrious Byzantine Emperors that render speechless our history’s disputers in the West – which remains detached from pure wisdom and the miracle, despite its nourishment from Greece.
Let there be with us in our troublesome modern times the blessing, guidance, and protection of this great Saint of our Nation.

¤ ¤ ¤ ¤
(Original Greek text}

Είμαι πολύ συγκινημένη διότι ο Υψηλός προσκεκλημένος μας, αποδεχόμενος τήν προτασή μου, έρχεται να μας γνωρίσει και να μας μιλήσει στον πιο κατάλληλο και φυσικό του χώρο που θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για Βυζάντιο, σ’ αυτό δηλαδή το Πνευματικό μας Κέντρο των βίαια αποκομμένων και διογμένων τέκνιων απο την Μάνα τους γη Κωνσταντινούπολη και που κρατούν με σεβασμό τις ιερές τους Βυζαντινές παραδόσεις, όπως καλά γνωρίζω από τα πολλά χρόνια που συνεργάζομαι μαζί τους. Και καλό είναι να τιμήσουμε τους Βυζαντινούς μας αυτοκράτορες εις το πρόσωπο του Υψηλού μας καλεσμένου, ο οποίος είναι απόγονός των, και ιδιαιτέρως ενός Αγίου ενδοξοτάτου Βυζαντινού αυτοκράτορος από την προσωπικότητα και τον βίο του οποίου είμαι κυριολεκτικά συνεπαρμένη. Και επιτρέψατέ μου να σας κάνω κοινωνούς αυτού του θαυμασμού μου για δύο λόγους: 1) Διότι αποτελεί υπόδειγμα ηγέτου διαχρονικό και οικουμενικό και 2) Διότι είναι άγνωστος στους πολλούς. Γι’ αυτό και όταν ζήτησα βιβλίο με τον βίο του δεν βρήκα και σκέφθηκα μα τόσο εύκολα λοιπόν ξεχνάμε την ιστορία μας;
Η μνήμη όμως πρέπει να μένει άσβεστη. Γι’ αυτό ας μεταφερθούμε νοερά στη Νίκαια της Βιθυνίας στα 1250. Η Κωνσταντινούπολη είναι στα χέρια των Σταυροφόρων και η έδρα της αυτοκρατορίας έχει μεταφερθεί εκεί. Σε κάποιο κοντινό δάσος έχει βγεί για κυνήγι ο πρίγκηψ Θεόδωρος Β’ ντυμένος με πολυτελή ενδύματα. Συναντά τον πατέρα του τον Αυτοκράτορα Ιωάννη και τον χαιρετά. Εκείνος όμως δεν του ανταποδίδει τον χαιρετισμό. Ο Θεόδωρος τότε κατ’ ιδίαν ερωτά να μάθει τό λόγο. Και ο ιστορικός Παχυμέρης που μας διασώζει το χαριτωμένο αυτό επεισόδιο, μας δίνει την απάντηση του Ιωάννου: “Γιατί παιδί μου σπαταλάς τα χρήματα και τον χρόνο σου άσκοπα; Και δεν γνωρίζεις ότι τα χρυσοκέντητα αυτά υφάσματα που φοράς είναι από το αίμα των υπηκόων σου και ότι έπρεπε γι’ αυτούς να δαπανάς τα χρήματά σου διότι ο πλούτος των βασιλέων ανήκει στους υπηκόους του;”
Αυτός είναι ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης Λάσκαρις, ο δε γιος του Θεόδωρος Λάσκαρις Β’ ήταν εξίσου ικανός με τον πατέρα του και μεταξύ άλλων, ήταν ο πρώτος που εθέσπισε τη δωρεάν παιδεία, ήταν λόγιος και έγραψε και τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Για τον πατέρα όμως Ιωάννη, ο Μεγάλος Δάσκαλος του Γένους Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης γράφει ότι ήταν πράος, άκακος, γαληνός, προστάτης των αδικουμένων και αποτελούσε “στάθμη της δικαιοσύνης”. Ήταν πηγή της ελεημοσύνης γι’ αυτό και ωνομάσθη “ελεήμων”. Στον κοινωνικό τομέα δε εμεγαλούργησε. Εγινε προστάτης της αγροτικής και αστικής τάξεως και των δικαιωμάτων όλων των αδικουμένων. Εκαμε ανακατανομή της γης από τους μεγαλογαιοκτήμονες στους πτωχούς ώστε όλοι να έχουν κλήρον γης. Ο ίδιος εκαλλιεργούσε μερίδα γης για να μην επιβαρύνει το κράτος καθόλου με τα έξοδα παραστάσεώς του. Με μια Νεαρά του απηγόρευσε και τα περιττά έξοδα στους πολίτες.
Ο ιστορικός Γρηγοράς αναφέρει ότι εις το πρόσωπόν του η Αυτοκρατορία είχε τον ιδανικόν Κυβερνήτην. Ενδιαψέρθηκε χριστιανικά και πατρικά για τους υπηκόους του και επάταξε την αδικία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και προστάτεψε τους αδυνάτους έναντι των δυνατών. Γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία ως “πατέρας των Ελλήνων”.
Ο σύγχρονός του ιστορικός Ακροπολίτης εις τον “επιτάψιον τω αοιδίμω βασιλεί κυρώ Ιωάννη” γράφει ότι το γένος των Ρωμαίων δεν είχε ποτέ τέτοιον αυτοκράτορα. Επίσης ήταν ακριβοδίκαιος και στα εκκλησιαστικά και με Νεαρά απαγόρευσε την αρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας από τους πολιτικούς. Ιδρυσε δε και βοήθησε πολλές Ι. Μονές στη Μ. Ασία, Σινά, Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Κύπρο. Επίσης στον πόλεμο ήταν γενναιότατος και ανακατέλαβε πολλά εδάψη της Αυτοκρατορίας και ετοίμασε την οδό της ελευθερώσεως, της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροψόρους, πράγμα το οποίον επέτυχε ο Μιχαήλ Παλαιολόγος και ο ίδιος δεν ευτύχησε να ζήσει το γεγονός. Όμως ήταν στην ουσία έργο δικό του.
Στο διπλωματικό πεδίο είχε πολλές επιτυχίες και έψθασε πολύ κοντά στην Ενωση των Εκκλησιών. Με σύμμαχο τον Βούλγαρο Ασσάν πoλιορκούσε την Πόλη, συγχρόνως είχε συμμαχήσει με τον Φρεδερίκο Β’ της Δύσεως ο οποίος τον συνέδραμε στην αντιμετώπιση των νέων σταυροψόρων υποκινουμένων υπό του Πάπα προς μεγάλη απογοήτευση του τελευταίου.
Εκοιμήθη το 1254 και ετάψη εις την Ι. Μονή Σωσάνδρου που έκτισεν ο ίδιος. Οταν μετά 7 χρόνια έγινε η μετακομιδή του λειψάνου του συνέβη το εξής θαύμα, όπως ιστορεί ο Αγιος Νικόδημος. “Εξήλθεν εκ του τάφου του ασυνήθιστος ευωδία και χάρις, το δε σώμα του ευρέθη άψθαρτον και εφάνη ως να κάθεται εις βασιλικόν θρόνον χωρίς κανένα σημάδι αποσυνθέσεως αλλά με το κόκκινο χρώμα εις τας παρειάς”. Ακόμη και τα βασιλικά του ρούχα ήσαν αδιάφθορα. Από τότε το τίμιο λείψανό του έκαμε πολλά θαύματα και πλήθη λαού το προσκυνούσαν και μέχρι πρόσφατα. Σuνέθεσε δε ο Αγιος Νικόδημος ολόκληρον ασματικήν ακολοuθίαν εις την σεπτήν μνήμην του.
Οταν η Βοuλή των Ελλήνων εζήτησε από τον μεγάλο βuζαντινολόγο Κωνσταντίνον Αμαντο να προτείνει ποιο πορτραίτο Βυζαντινού αuτοκράτορος έπρεπε να αναρτηθεί στη Βοιιλή, εκείνος πρότεινε τον Αγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, ώστε να είναι πρότυπό τους και να τους φωτίζει. Αλλά δεν ακολούθησαν τη συμβοιιλή του, δυστυχώς για μας σήμερα που σαν λαός είμεθα υστερημένοι αυτής της πατρικής στοργής που έδειχνε ο Αγ. Ιωάννης και που δυστυχώς βλέπουμε περισσότερο να δαπανάται σε ξένους και εχθρούς μας. Φαίνεται ότι το πρότυπο αυτό ήταν υψηλότερο απ’ ότι θα ήθελαν ή θα μπορούσαν οι ίδιοι να ενσαρκώσουν.
Επόμενο ήταν ένα τόσο λαμπρό αυτοκράτορα και άγιο να τον περιβάλλουν με σεβασμό, θαuμασμό και ελπίδα και τα ακρίτικα τραγούδια και οι ιερές παραδόσεις και προφητίες του Γένους, όπως του Αγ. Μεθοδίου, Επισκόπου Πατάρων και Λέοντος Σοφού που λένε ότι θα αναστηθεί ο Βασιλέας αυτός και ότι “πάλιν έξεις Επτάλοφε το κράτος”, ότι στην Παγκόσμιον Βασιλείαν του δεν θα υπάρχει ούτε ο αδικών ούτε ο αδικούμενος και “η γη θα δίνει καρπόν εκατονταπλασίονα και ο αροτρεύς θέλει φθάση τον θεριστήν”.
Αυτοί είναι οι λαμπροί Βυζαντινοί μας αυτοράτορες που δίνουν αποστομωτική απάντηση και στην αμφισβητούσα την ιστορία μας Δύση, και παρόλο που η Ελλάς είναι τροφός της εκείνη έμεινε αμέθεκτη ακτίστου σοφίας και θαύματος.
Ας είναι στους δύσκολους σημερινούς καιρούς και πάντοτε μαζί μας η ευλογία και η προστασία του Μεγάλου αυτού Aγίoυ του Γένους μας.

Η Κοίμησις του Αγίου Αυτοκράτορος

Ο Βατάτζης δεν έζησε μακρόν χρόνον μετά την εκστρατειαν εναντίον των Ελλήνων της Ηπείρου. Επιστρέψας εις την Νίκαιαν προσεβλήθη αίφνης υπό αποπληξίας, ήτις κατέστησεν αυτόν άφωνον επί τριάκοντα και εξ ώρας. Ευθύς δ’ ως ανέλαβεν ικανάς δυνάμεις, ώστε να δυνηθή ν ταξιδευση διέταξε τους ακολούθους αυτού να μεταφέρουσιν αυτόν εις το προσφιλές Νυμφαίον, Αλλ’ η αλλαγή του κλιματος δεν ηδυνήθη να εμποδίσει την υποτροπήν της νόσου. Προσεβάλλετο υπό συχνών λιποθυμιών, αι σάρκαι αυτού έφθινον και μάτην μετέβη εις Σμύρνην χ’αριν προσκυνήσεως της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας επ’ ελπίδι ιάσεως. Τέλος αφ’ ου η νόσος διήρκεσεν επί έτος και πλέον, απέθανεν εν Νυμφαίω τη 30 Οκτωβρίου 1254, εν ηλικία ετών εξήκοντα και δύο, ων τριάκοντα και τρία σχεδόν είχε διέλθει επί του θρόνου.
Ο πιστός Ακροπολίτης εξεφώνησε εις αυτόν λόγον εγκώμιον των κατορθωμάτων αυτού συνέγραψεν ο υιός και αι μέλλουσαι γενεαί απέβλεπον εις αυτόν ως «Πατέρα των Ελλήνων».
Ου μην αλλά και τον δέκατον τέταρτον αιώνα ηξιώθη τας τιμάς αγίου.
Ότε οι Τουρκοι ηπείλησαν περί το 1304 την μονήν των Σωσάνδρων, τα λείψανα αυτού ανεκομίσθησαν χάριν ασφαλείας εις την Μαγνησίαν, Ο φύλαξ του κάστρου, περιπολών περί αυτό κατεπλήχθη υπό της εμφανίσεως παραδόξου φωτός, κινουμένου περί τα τείχη ως ει χάριν επιθεωρήσεως.Του φαινομένου δε τούτου επαναληφθέντος τρις, ανέφερε το πράγμα εις τους ανωτέρους και έγεινεν εξέτασις. Εφ’ ικανόν το φάντασμα εξέφυγε τους ερευνώντας, ‘εως ο κουφός αδελφός του φύλακος εδήλωσεν ότι είχεν ίδει άνδρα περιβεβλημμένον αυτοκρατορικήν στολήν και είχεν ακούσει αυτόν λέγοντος, ότι επιμελείτο της φυλάξεως του κάστρου. Έτσι ανεγνωρίσθη πάραυτα ως αυτός ο νεκρός αυτοκράτωρ Ιωάννης, ο «Ελεήμων» όστις είχεν εγερθεί εκ του τάφου, όπως υπεραμυνθή της πόλεως. ‘Εκτοτε Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων ελατρεύετο ως άγιος εν Μαγνησία,Νυμφαίω και εν Τενέδω, η εορτη αυτού ετελείτο τη 4 Νοεμβρίου και συνετάχθη προς τιμήν αυτού ασματική ακολουθία.
(Νέος Ελληνομνήμων, 1924, Σπ. Λάμπρου)

Kληρονόμος εστίν ο πένης βασιλεύς, ος ευτρεπίσθη υπό αγγέλων αγίων

Kληρονόμος εστίν ο πένης βασιλεύς, ος ευτρεπίσθη υπό αγγέλων αγίων. Ξίφος προς απώλειαν και όλεθρον πασών απίστων λαών. Λαμπάδας απτομένας τα έτη της βασιλείας λαμπρά, ειρηνεύοντα και αγαθοποιούντα και φρουρούντα πιστούς, τράπεζα δε εστολισμένη ο πλούτος του Θεού και η ειρήνη και η μονοκρατορία από ανατολών έως δυσμών. Οι παπάδες φορεμένοι μετά ύμνων και ωδών εκβοώντες τον βασιλέα και δοξάζοντες τον Κύριον περί ειρηνικής καταστάσεως και ευσταθείας των αγίων του Θεού εκκλησιών. Όταν ο τλήμων, ο πένης, ο βοώπτης εκ νότου ήξει προς σε δια θαλάσσης, τότε Βυζαντίς επτάλοφε κυρίαν καταστήσει σε.

(Εκ του αυτού Λεοντίου στίχοι περί της Κων/πόλεως παρά του αγγελοφόρου βασιλέως)

+++

Εν τη Κωνσταντινουπόλει ευρίσκεται κιόνιον και εις εν μέρος ίσταται σημείον, ξηρόλοφος καλείται. Υπάρχει μάρμαρον γλυπτόν λευκόν, ωραιοτάτω και έχει πάντας τους χρησμούς ους έκαμεν εκείσε του Βασιλείου ο υιός του εκ Μακεδονίας, ο Λέων ο σοφότατος ο μέγας αυτοκράτωρ.
(Φ 37α, έτερος χρησμός ωραίος διαλαμβάνων και ούτος περί του τέλους της βασιλείας του Ισμαήλ)

προφητείες

Οι προφητείες του Αγίου Κοσμά ερμηνευμένες από τον πατήρ Εφραίμ πρώην φιλοθείτη ο οποίος είναι ένας άγιος γέροντας , ζεί στην Αριζόνα της Αμερικής όπου έφυγε για ιεραποστολή . Τα μελλούμενα τα παραθέτει σε χρονική αλληλουχία . Σύμφωνα με αυτά ο αντίχριστος θα έλθει 40 περίπου χρόνια μετά το πάρσιμο της Κωνσταντινούπολης . Εφόσον τα γεγονοτα της Κωνσταντινούπολης δεν έχουν συμβεί δεν μπορούμε να μιλάμε για τον αντίχριστο της Αποκάλυψης . Επομένως ο καλόγερος π. Μάξιμος που έχει βγεί και λέει ότι ο αντίχριστος θα έλθει στο 2013 είναι μάλλον σε πλάνη . Βεβαίως ζούμε σε μια πρόδρομη εποχή όπου όλα οδηγούν προς τα εκεί .
Ολες οι προφητείες σε χρονική αλληλουχία ερμηνευμένες από γέροντα Εφραίμ πρώην Φιλοθείτης από την Αριζόνα των ΗΠΑ. ==> http://www.dailygreece.com/2007/10/post_19.php <==

Θαύματα Ιωάννη του Ελεήμονος Δούκα Βατάτζη

Ο Βυζαντινός Ιστορικός Γεώργιος Παχυμέρης, που χαρακτηρίζεται από αρκετά ορθολογιστικό πνεύμα, αναφέρει, ένα θαύμα που έγινε γύρω στο 1300 στη Μαγνησία, όταν η πόλη υπέφερε από τους Τούρκους.Ο καστροφύλακας της πόλης έβλεπε κάθε νύχτα μια αναμμένη λαμπάδα να περιέρχεται το πόλισμα δυο και τρείς φορές.
Οι έρευνές του δεν μπόρεσαν να λύσουν το μυστήριο. Ώσπου μια νύχτα, ο αδελφός του, που ήταν κουφός εκ γενετής, είδε έναν άνδρα με βασιλικό παράστημα να κρατά μια λαμπάδα και να τριγυρίζει στα τείχη λέγοντας πως οφείλει να τα περιφρουρεί. Ο κουφός μέσα στην ταραχή του γιατρεύτηκε και άκουσε. Ο άντρας με τη λαμπάδα ήταν ο αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης.(Ελισάβετ Ζαχαριάδου, Ιστορία και Θρύλοι των Παλαιών Σουλτάνων, 1300-1400)

Μελέτη Δυναστείας Λασκαριδών – Ιωάννης Δούκας Βατάτζης

(Παύλου Καλλιγά, Μελέται Βυζαντινής Ιστορίας, Λασκαρίδαι – Παλαιολόγοι, 1894)Ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ήτο βεβαίως έκτακτος ανήρ. Παραλαβών την βασιλείαν οικτρώς διασωθείσαν εν Βιθυνία ως εν παραβύστω δι΄ ακαμάτου και συνετής ενεργείας εξέτεινεν αυτήν από του Μαιάνδρου μέχρι της Ηπείρου, τον Έβρον έχουσαν όριον προς την Βουλγαρίαν. Μόνον το Βυζάντιον υφίστατο έτι εντός του συνεχούς τούτου κράτους, αλλά πνέον τα λοίσθια και λιπόψυχον, ουδέ δυνάμενον πλέον να εκφύγη των χειρών του περιζώσαντος αυτό πανταχόθεν. Ήτο ανδρικού χαρακτήρος και εμπειροπόλεμος, ουδέποτε όμως απερισκέπτως επιχειρών, αλλά άφοβος εν τοις κινδύνοις. Δια της πραότητος επεβάλλετο και εις αυτούς τους εχθρούς και εις τούτο μάλλον αποδοτέα είναι η επιτυχία εν Θράκη και Μακεδονία, αγαπητός γενόμενος και εις τους Βουλγάρους και Αλβανούς και εις τους Λατίνους, ουδέ μνημονεύεται πράξις τις εμφαίνουσα σκληρότητα ή άδικον φρόνημα, όλως δε εξαιρετική υπήρξεν η κατά του Μιχαήλ Παλαιολόγου καταφορά, ήτις εν τούτοις δεν υπερέβη τα όρια. Αι εν Ασία επαρχίαι υπό το σκήπτρον αυτού ευημέρησαν και είδον επανερχόμενον τον πλούτον. Εν γένει ο Βατάτζης ήτο οικονόμος και σχεδόν φειδωλός, προς δε τους ξένους πρεσβευτάς μεγαλόδωρος, όπως εγκωμιάζηται παρ΄αυτών.
Και αυτός και η ευσεβής σύζυγος, η Ειρήνη, ενεψύχωσαν την παιδείαν και εφρόντισαν περί διδασκαλίας (…)

August Heisenberg, Εγκώμιον – Βίος του αγίου Ιωάννου βασιλέως του Ελεήμονος, Cod. Vatic. gr. 579, foll. 229-250

Heisenberg August, *1869 Osnabrück, † 1930, mittel- und neugriechische Philologie, o. Univ.-Professor, München, Philos.-philol. Kl., ao. M. 1911, o. M. 1913.

H εκπαίδευση και η μόρφωση στα χρόνια του Βατάτζη

Φωτ. (Αριστερά) : Sir Steven Runciman – Ο μέγιστος βυζαντινολόγος του 20ου αιώνα
Η λεηλασία του 1204 αναστάτωσε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Ο ελληνισμός βρισκόταν τότε στο ύψος του. Ο Μιχαήλ Ακομινάτος μόλις είχε πάει στην Αθήνα γεμάτος ενθουσιασμό για το κλασικό της παρελθόν και ο μεγάλος κληρικός Ευστάθιος Θεσσαλονίκης μόλις πριν από λίγο είχε τελειώσει τα σχόλιά του στον Πίνδαρο. Τώρα οι λόγιοι σκορπίστηκαν, οι σχολές τους εξαφανίστηκαν και τα βιβλία τους καταστράφηκαν από τις φλόγες των Λατίνων.
Η λογιοσύνη ωστόσο δεν χάθηκε και πολύ γρήγορα κέντρο της έγινε η εξόριστη αυλή της Νικαίας. Εκεί εγκαταστάθηκε ο σοφός Βλεμμύδης. Ο πατέρας του ήταν γιατρός στην Κων/πολη και το 1204 αποσύρθηκε στην Προύσα. Στο χάος που επακολούθησε μετά την καταστροφή, ο Βλεμμύδης δυσκολεύτηκε να βρει δασκάλους και τελικά τα περισσότερα τα έμαθε από έναν ερημίτη στα βουνά της Βιθυνίας που τον έλεγαν Πρόδρομο και που του δίδαξε αριθμητική, γεωμετρία και αστρονομία.
Το 1238 ο Βλεμμύδης περιόδευσε τον παλιό βυζαντινό κόσμο και συγκέντρωσε χειρόγραφα, εφοδιασμένος με συστατικά γράμματα του αυτοκράτορα της Νικαίας Ιωάννη Γ’ Βατάτζη. Χάρη κυρίως στις δικές του προσπάθειες η παιδεία στη Νίκαια έφτασε σ΄ένα επίπεδο υψηλό. Εκεί σπούδασε και δίδαξε ο Παχυμέρης και ο Ακροπολίτης. Και η αυλή της Νικαίας προστάτεψε ιδιαίτερα τα γράμματα.(Steven Runsiman, Βυζαντινός πολιτισμός)

Απόπειρα ενώσεως των Εκκλησιών κατά των χρόνων της Φραγκοκρατίας. Υπέρμαχος της πατρίδος και της ακαινομήτου ορθοδόξου πίστεως ο αυτοκράτωρ Βατάτζης

Τω 1222 Πατριάρχης Κων/πόλεως εν Νικαία εξελέγη ο Γερμανός Β’ (1222-1240) ανήρ μεγάλης παιδείας και δραστηριότητος καθ’ ο έτος τελευτήσαντα τον Θεόδωρον Α’ Λάσκαριν διεδέχθη ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης (1222-1254). Ο νέος Πατριάρχης άμα τη χειροτονία αυτού έγραψε προς το εν Κων/πόλει αποφασισμένον ορθόδοξον ποίμνιον προτρέπων αυτό να εμμένη εν τη ορθοδόξω πίστει βραδύτερον έγραψε και προς τον παρείσακτον λατίνον Πατριάρχην Κων/πόλεως παρακαλών αυτόν να παύση τους κατά των ορθοδόξων διωγμούς. Βαρυαλγών δ’ εμάνθανεν ο Πατριάρχης τα μαρτύρια των Κυπρίων ορθοδόξων οίτινες ζώντες εκαίοντο και μυρία κακά έπασχον παρά των δυτικών, των χριστιανών εαυτούς νομιζόντων, μόνον και μόνον διότι οι Έλληνες δεν ήθελον ν’ απομακρυνθώσιν από της ορθοδόξου πίστεως.Και προς τους Κυπρίους μετά συνοδικήν απόφασιν ο Πατριάρχης γράψας συνέστησεν εγκαρτέρησιν εν τη ορθοδόξω πίστει.
Επειδή όμως ένεκα πολιτικής ανάγκης ο Βασιλεύς Ιωάννης Βατάτζης ηθέλησε να παράσχη εις τον Πάπαν Ρώμης ελπίδας περί ενώσεως ο Πατριάρχης Γερμανός εκών άκων έστερξε συζητήσεις και επικοινωνίαν προς τον Πάπαν και τους αντιπροσώπους αυτού. Χρησιμοποιήσας την δια της Νικαίας διέλευσιν πέντε φραγκισκανών Μοναχών μεταβαινόντων εις την Δύσιν έγραψε περί το 1232 προς τον Πάπαν Γρηγόριον Θ’ και προς τους Καρδιναλίος παραστήσας μεν τα εκ του σχίσματος και της διαιρέσεως των Εκκλησιών επακολουθήσαντα δεινά, τα φρικώδη των ορθοδόξων Κυπρίων βασανιστήρια και τα μαρτύρια αυτών, υποδείξας δ’ ότι η ορθόδοξος Εκκλησία ήτις διασώζει απαραχάρακτον την αληθή πίστιν του Χριστού εινε πρόθυμος εις ένωσιν αρκεί μόνον να στηριχθή μεν αύτη επί της ορθής βάσεως οι Λατίνοι δε κληρικοί ν’ απομακρύνωσιν αφ’ αυτών την φιλοδοξίαν, την απληστίαν και την φιλαργυρίαν. Ο Πάπας Γρηγόριος, απαντήσας προς τον Πατριάρχην Γερμανόν δια δύο επιστολών (26 Ιουλίου 1232, 18 Μαϊου 1233), προσεπάθησε μετά της συνήθους ρωμαϊκής μεγαλαυχίας να εξάρη το αξίωμα της Εκκλησίας της Ρώμης και να δικαιολογήση δια διαφόρων αυθαιρέτων σκέψεων και αλληγορικών ερμηνειών την διδασκαλίαν αυτής και την υπεροχήν. Την πρώτην επιστολήν του Πάπα εκόμισαν τέσσερις λατίνοι μοναχοί τω 1234 αφικόμενοι εις Νίκαιαν . Μετ’ αυτών διεξήγαγον οι Έλληνες επτά συζητήσεις περί του Filioque και των αζύμων, χωρίς να πείσωσι του λατίνους, οίτινες επί τη δηλώσει του Πατριάρχου ότι εσκόπει να συγκαλέση Σύνοδον προς εξέτασιν των ζητημάτων τούτων απήλθον εις την Κων/πολιν, μη θελήσαντες να συμμετάσχωσι της Συνόδου, αλλά βραδύτερον προσκληθέντες επείσθησαν να προσέλθωσιν.
Η Σύνοδος συνήλθεν εν Νυμφαίω παρά την Σμύρνην την Κυριακήν του Πάσχα, 24 Απριλίου 1234, παρόντες εν αυτή εκ των λοιπών Πατριαρχών της Ανατολής μόνον του Αντιοχείας Συμεών και πολλών Ιεραρχών. Τας συζητήσεις διεξήγαγε μεν κυρίως ο Πατριάρχης Γερμανός αλλά συμμετέσχον αυτών άλλοι τε και ο «ύπατος των φιλοσόφων» Νικόλαος Καρύκης μετά του Νικηφόρου Βλεμμύδου, παρηκολούθησε δε αυτάς και ο Βασιλεύς Ιωάννης Βατάτζης. Αι συζητήσεις περιστράφησαν περί το Filioque και τα άζυμα, περί του καθαρτηρίου πυρός, διεξήχθησαν δε μετά πολλής της σφοδρότητος εκατέρωθεν, συντελέσασαι μάλλον εις μείζονα διάστασιν ή εις ένωσιν των Εκκλησιών. Τη 21 Μαϊου 1237 ο Πάπας Γρηγόριος έγραψε προς τον Βασιλέα Ιωάννη Βατάτζην προσκαλών αυτόν εις ένωσιν, εν περιπτώσει δ’ αρνήσεως απειλών να στρέψη κατ’ αυτού και κατά του βασιλέως της Βουλγαρίας την δια τους Αγίους Τόπους παρασκευαζομένην Σταυροφορίαν. Την απειλήν ταύτην εζήτησε να εφαρμόση ο εφεξής Πάπας Ιννοκέντιος ο Δ’ εν τη Λογδούνω Συνόδω του 1245, αλλά ιδών ότι ουδεμία εκ τούτου ηδύνατο να προκύψη ωφέλεια μετήλθε διαλλακτικήν πολιτικήν αποφασσίσας να συνεννοηθή μετά του Βασιλέως των Ελλήνων Ιωάννην Βατάτζη. Προς τούτο απέστειλεν εις Νίκαιαν μοναχούς τινάς υπό τον αρχηγόν των Φραγκισκανών, τον εκ Πάρμας Ιωάννην, κομιστάς επιστολής προς τον Ιωάννην Βατάτσην.Αφίκοντο δ’ εις Νίκαιαν οι παπικοί απεσταλμένοι τω 1249 επί Πατριάρχου Μανουήλ Β’ (1240-1255) διαδεχθέντος τον επί μήνας μόνον τρείς μετά τον Γερμανόν πατριαρχήσαντα Μεθόδιον (1240). Ο πατριάρχης Μανουήλ ανέπτυξε μεγάλην ου μόνον εκκλησιαστικήν αλλά και πολιτικήν ικανότητα, όθεν ηδύνατο να φανή χρήσιμος τω Βασιλεί και εν τη προκειμένη περιπτώσει. Αλλά και αφ’ εαυτού μεν ο Βασιλεύς ηδύνατο αρμοζόντως την πορείαν αυτού να καθορίση περί των πραγματικών όμως σκοπών του Πάπα έλαβε και εξ αυτής της Δύσεως πληροφορίας. Ο πενθερός αυτού Αυτοκράτωρ της Γερμανίας Φρειδερίκος Β’, έγραψε προς αυτών καταγγέλων την δολιότητα και πανουργίαν των αρχιερέων της Ρώμης εν ταις προς ένωσιν δήθεν των Εκκλησιών ενεργείαις αυτών, αποτρέπων αυτόν από πάσης διαπαραγματεύσεως μετά των παπικών απεσταλμένων. Ούχ ήττον ο Βατάτζης εδέχθη αυτούς ευμενώς και συνεζήτησε μετ’ αυτών δια των διακεκριμένων Ελλήνων Θεολόγων, ιδία του Νικηφόρου Βλεμμύδου, βάσιν των διαπραγματεύσεων τιθέμενος τη εις αυτόν απόδοσιν της Κ/πόλεως. Εν τη απαντήσει αυτού προς τον Πάπαν εξέφραζε προ παντός την κατάπληξιν αυτού επί τη αλαζονία και αυθαδεία του προς αυτού παπικού γράμματος.
Οι παρά σου, λέγει, σταλέντες ενεχείρισάν μοι γράμμα, όπερ αυτοί μεν διατείνοντο ότι προς εμέ εγράφη, εγώ δε προς την των γεγραμμένων ατοπίαν αφορών ουδαμώς ηδυνάμην να πιστεύσω ότι σον είναι το γράμμα , αλλά τινός εσχάτη μεν συζώντος απονοία τύφου δε και αυθαδείας πλήρη την ψυχήν έχοντος, διότι απευθύνεται ουχί προς Βασιλέα, οίος εγώ είμι, αλλ΄ως προς τινά ανώνυμον και άδοξον μάλλον δ’ άγνωστον και αφανή. Εσήμανε δε το τοιούτον γράμμα ότι εν τω γένει ημών των Ελλήνων η σοφία βασιλεύει και ότι δι’ αυτής έδει να μη αγνοούμεν την του θρόνου σου αρχαιότητα. Ωσεί πρόκειται περί θεωρήματος τινός πολλής δεομένου της σοφίας. Ο θρόνος σου είναι επί της γης και ουχί επί νεφελών ή εν μετεώροις που κείμενος, μη διαφέρων των λοιπών αρχιερατικών θρόνων, όθεν δεν απαιτείται σοφία προς γνώσιν αυτού. Και ορθώς μεν ελέχθη ότι η σοφία από του ημετέρου γένους ήνθησε και εις τους άλλους διεδόθη, «εκείνοι δε πώς ηγνοήθη ή και μη αγνοηθέν πως εσιγήθη το συν τη βασιλευούση παρ’ ημίν σοφία και την κατά κόσμον ταύτην βασιλείαν τω ημών προσκεκληρούσθαι γένει παρά του μεγάλου Κων/ντίνου, του τη χριστωνύμω κλήσει τη αρχή περιποιησαμένου το σεμνόν τε και τίμιον; Τίνι γαρ και ηγνόηται των πάντων, ως ο κλήρος της εκείνου διαδοχής εις το ημέτερον διέβη γένος, και ημείς εσμέν οι τούτου κληρονόμοι και διάδοχοι;»
Ο Πάπας ηξίου να μη αγνοώσι τα δίκαια του θρόνου του, πώς όμως αυτός αγνοεί τα δίκαια των Ελλήνων επί της Κων/πόλεως. Πάντως δε γινώσκει ο Πάπας την ληστρικήν και μιαιφόνων κατάσχεσιν της Κων/πόλεως υπό των Σταυροφόρων και τας κακουργία ς αυτών, ας ουδ’ οι μουσουλμάνοι κατά χριστιανών διέπραξαν. Εάν δε, λέγει ο Βασιλεύς, είναι αληθές ότι νέαν παρασκευάζει ο Πάπας σταυροφορίαν , αύτη πρέπει προπαντός να εκκαθαρίσση την Κων/πολιν και την λοιπήν χώραν των Ελλήνων από τας ληστρικώς κατεχόντων αυτάς και να τιμωρήση αυτούς ως βεβηλώσαντας ναούς, ενυβρίσαντας τοις θείοις σκεύεσι και πάσαν ανοσιουργίαν επιδειξαμένους κατά χριστιανών. Άλλως η Σταυροφορία , μάλιστα υπό τον παράνομον λατίνον της Κων/πόλεως Βασιλέα τασσομένη υπό του Πάπα, είναι ειρωνία κατά των Αγίων Τόπων και παίγνια κατά του Σταυρού, άτινα ιδίων ένεκα πλεονεξιών επενοήθησαν τοις πλείστοις και φιλαρχικής και φιλοχρύσου γνώμης ευπρεπές προκάλυμμα και συσκίασμα. Επειδή δ’ ο Πάπας νουθετεί τον Βατάτσην να μη παρενοχλή τον παράνομο της Κων/πόλεως Βασιλέα, δηλοί προς αυτόν απεριφράστως, ότι δεν θα παύση αγωνιζόμενος προς ανάκτησιν της Κ/πόλεως, «βεβαιούμεθα και δήλον καθιστώμεν και τη ση Αγιότητι και πάσι χριστιανοίς ως ουδέποτε παυσόμεθα μαχόμενοι και πολεμούντες τοις κατάγουσι την Κ/πολιν ή γαρ αν αδικοίημεν και φύσεως νόμους και πατρίδος θεσμούς και πατέρων τάφους, και τεμένη θεία και ιερά ειμή εκ πάσης της ισχύοις τούτων ένεκα διαγωνισόμεθα.» Προσεπιδηλοί δ’ ο Βασιλεύς ότι και στρατιωτικήν δύναμιν έχει ικανήν ν’ αντιπαρατάξη κατά των αρπάγων, πολλάκις μέχρι τούδε κατανικήσας τους σταυροφόρους και δεν θα ανεχθή να βλέπη την Κ/πολιν εις φονευτών εστίαν μετασκευασθείσαν και ληστών σπήλαιον. Όθεν ελπίζει ότι ο Πάπας θα επαινέση αυτόν «υπερμαχούντα της πατρίδος και της εγγενούς αυτής ελευθερίας προκινδυνεύοντα», καταλήγει δε την επιστολήν δηλών, ότι επιθυμεί και το προσήκον σέβας εις την Ρωμαϊκήν Εκκλησίαν να διασώση και τον παπικόν θρόνον να τιμήση, αρκεί μόνον ο Πάπας να υποστηρίξη τα της Κ/πόλεως δίκαια του Βασιλέως των Ελλήνων.
(Aρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, «Θεολογία, 1936»)

Νίκαια και Βατάτζης

Professor Judith Herrin, Byzantium. The Surprising Life of a Medieval Empire.

΄Οσο η Κων/πολη τελούσε υπό λατινική κυριαρχία, οι αυτοκράτορες της Νίκαιας δημιούργησαν μια βιώσιμη αυτοκρατορική δομή στη δυτική Μικρά Ασία και ανέπτυξαν το γεωργικό δυναμικό της περιοχής εξασφαλίζοντας την οικονομική αυτάρκεια της πόλης. Κατά τη διάρκεια της μακράς βασιλείας του (1222-1254), ο αυτοκράτορας Ιωάννης Γ’ Βατάτζης είχε τη δυνατότητα να απαγορεύσει την εισαγωγή ξένων αγαθών και τροφίμων, επειδή η Νίκαια μπορούσε να παράγει όλα τα βασικά είδη διαβίωσης.
Πάρα πολλά ήταν τα μοναστηριακά ιδρύματα που συνέβαλαν σε αυτή τη γεωργική ανάπτυξη, η οποία τεκμηριώνεται από τα αρχεία της μονής που οικοδομήθηκε προς τιμή της Παναγίας της Λεμβιώτισσας κοντά στη Σμύρνη.
Το 1254 ο Θεόδωρος Β΄Λάσκαρης συνέθεσε ένα εγκώμιο το οποίο εκφώνησε παρουσία του πατέρα του, Ιωάννη Γ’ Βατάτζη και των πολιτών. Στον λόγο του απευθύνεται στους πολίτες της Νίκαιας: «Η πόλη σας, η Νίκαια, {…..} σας στεφανώνει με την πορφύρα της δόξας και της αλήθειας {…..} Και εκείνη λαμπρύνεται από το μεγαλείο σας και στέκεται στην κεφαλή των πόλεων όχι τόσο για τον πλούτο και τον άξιο στρατό της αλλά για τη σοφία και τη γνώση των περίδοξων κατοίκων της {….} η Νίκαια είναι η βασίλισσα των πόλεων, η πόλη που με την πνευματική της λάμψη, κατέκτησε την υπέρτατη δόξα»

Ο Θεόδωρος Μετοχίτης ακολούθησε πιο πιστά τα καθιερωμένα σχήματα του ρητορικού εγκωμίου στον λόγο που έγραψε με αφορμή την επίσκεψη του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου. Ο μετέπειτα υψηλόβαθμος διοικητικός υπάλληλος τονίζει την εξαίρετη τοποθεσία της Νίκαιας και τη λίμνη της καθώς και την αστείρευτη απόλαυση που προσφέρουν τα λουτρά της αυτός ο μαγευτικός συνδυασμός πολυτέλειας και ευεργεσίας αυτά τα δημόσια άσυλα όπου καταφεύγουν όσοι πλήττονται από τις αρρώστιες και τη φτώχεια, αλλά και αυτοί που τους χτυπά η ιερή νόσος (επιληψία). Περιγράφει λεπτομερώς τις εκκλησίες, τα μοναστήρια, τα τείχη και τα σπίτια της πόλης, υπενθυμίζοντας στον Ανδρόνικο ότι στη Νίκαια συναντά κανείς «αξιοσέβαστους θησαυρούς, τα ένδοξα μνημεία της σοφίας των καιρών μας, τους καρπούς τουτης της σοφίας, τις περίλαμπρες και μεγαλοπρεπείς τελετές, τους ιερούς τόπους περισυλλογής για όσους επέλεξαν να αποσυρθούν από τα εκόσμια και να αφιερώσουν τη ζωή τους στο Θεό».Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Γ’ Βατάτζης προτιμούσε για τόπο διαμονής του την περιοχή όπου ήταν εγκατεστημένα το νομισματοκοπείο και το Θησαυροφυλάκιο του κράτους κι έτσι τη δεκαετία του 1230, μετέφερε την Αυλή του στο Νυμφαίο, ενώ αντίθετα ο Πατριάρχης παρέμεινε στη Νίκαια.Εκτός του ότι οργάνωσαν δυναμικά εκστρατείες κατά των Λατίνων, των Τούρκων και των δυνάμεων της Ηπείρου και της Θες/νίκης , οι αυτοκράτορες και οι Πατριάρχες της Νίκαιας συμμετείχαν ενεργά στις διαπραγματεύσεις για την επανένωση των Εκκλησιών. Πολυάριθμες Δυτικές πρεσβείες κατέφταναν στη Νίκαια και στην Κων/πολη για διαβουλεύσεις γύρω από το επίμαχο ζήτημα, με επικεφαλής πολύ συχνά Φραγκισκανούς μοναχούς, όπως οι γενικοί αρχηγοί του Φραγκισκανικού τάγματος Ηλίας της Κορτόνα και Ιωάννης της Πάρμας. Το 1249-50 μια παπική αντιπροσωπεία με αρχηγό τον Ιωάννη της Πάρμας έθεσε προς συζήτηση το φλέγον θέμα του filioque (εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος) στην Αυλή του Νυμφαίου.

Ένας θεολόγος του 13ου αιώνα, ο Νικηφόρος Βλεμμύδης, εκπροσωπούσε τη βυζαντινή πλευρά.Η χριστιανική αντιπαλότητα (filioque) περιόρισε ασφαλώς τη δυνατότητα της επανένωσης των δύο Εκκλησιών. Η Ορθόδοξη πίστη αντιστάθηκε σε όλες τις Δυτικές απόπειρες για υποτέλεια της Εκκλησίας της Κων/πολης στην Εκκλησία της Ρώμης.

ΕΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΙΓΜΑ ΣΤΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑΝΑ ΤΕΙΧΗ

ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΙΓΜΑ ΚΩΝ/ΠΟΛΗΣ

O NAOΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΣΙΓΜΑ

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΕΝ ΤΩ ΣΙΓΜΑΤΙ

ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΙΖ ΑΙΩΝΟΣ : ” ΑΝΔΡΙΖΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΙ ΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ “

Ανάμνηση γλυκύτατη των παιδικών μου χρόνων

Ανάμνηση γλυκύτατη των παιδικών μου χρόνων η Πόλις η Επτάλοφη, της μούσας θυγατέρα. Την τραγουδήσαν τα βουνά, την κλάψαν τα λαγκάδια μα κείνη πάντα ήτανε και θάναι τ’ όνειρό μας η Πόλις η Ελληνική το κέντρο της ψυχής μας μ’αυτή να γεννηθήκαμε κι’ η Ιθάκη μας αυτή’ναι. Χρόνια πολλά περάσανε και χρόνια θα περάσουν,μα θα ‘ρθη εκείνη η χρονιά, η Άγια εκείνη μέρα που πάλι ο Δικέφαλος θ’απλώσει τα φτερά του κι η άτυχη ημισέληνος θε να γενεί βορά του.
Θ’αρθεί κι’ ο εξαδάκτυλος ντυμένος στην πορφύρα, θα βγεί κι’ από την Πόρτα του ο ‘Αγιος Πατριάρχης, τα ψάρια θε να πέσουνε ξανά μες το τηγάνι κι η Θεία η Αγιά Σοφιά και πάλι θα σημάνει. Ας ήταν Θεέ μου να ‘κανες να τα’βλεπα και γώ, και γώ όπως όλοι οι Ελληνες στο μέλλον μία μέρα.
Μέρα που θα ‘ρθει δεν μπορεί, θα ‘ρθει και θα ‘ναι Τρίτη όπως εκείνη τη χρονιά την τρισκαταραμένη μέρα που θα ‘ναι όμως αυτή, μέρα ευλογημένη. Κι αν φτάσει η ώρα του χαμού κι’ η Ιθάκη δεν ζυγώνει κάνε να φτάσουν τα παιδιά να φτάσουν οι απογόνοι για να τελειώσει τ’ άσχημο της μοίρας το παιγνίδι κι’ ο κύκλος πια ο βάρβαρος ας έρθει για να κλείσει

Ασματική ακολουθία του Αγίου Ιωάννη Βατάτζη του Ελεήμονος

( Ασματική ακολουθία του Αγίου Βασιλέως Ιωάννη του Βατάτζη του Ελεήμονος υπό του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου)

Άσωμεν λαοί, τω βασιλεί ημών Ιωάννη άσωμεν ούτος γαρ εν τω κόσμω κατά σώμα αναστρεφόμενος, έξω του κόσμου κατά πνεύμα υπήρχεν, υπερκόσμιος ταις θεοειδέσιν αρεταίς γνωριζόμενος. Όθεν πάσης υλικής προσπαθείας, την καρδίαν αποκαθάρας, φωνής θείας αυτήκοος γέγονεν ο τρισόλβιος, μηδενός άλλου των συμπαρισταμένων αρχιερέων, και αρχόντων του λαού, ταύτης ενωτισθέντος μόνοις γαρ ταύτα τοις καθαροίς την καρδίαν ανακαλύπτεται, παρα του της αποκαλύψεως Πνεύματος, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ

( πατήστε πάνω στην φωτογραφία για μεγέθυνση )

Hagia Sophia – Constantinople

Σαν επτασφράγιστο μυστικό, ερμητικά κλειστό για το ευρύ κοινό : O AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ – O ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ !

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – NEW-BYZANTIUM – Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ή ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ : Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ

Ενώ οι ξένοι τα γνωρίζουν… (χαρακτηριστικά αναφέρουμε) :

1. Langdon J.S., John III Ducas Vatatzes’ Byzantine Imperium in Anatolian Exile, 1222-54: The Legacy of his Diplomatic, Military and Internal Program from Restitutio Orbis, Los Angeles 1979

2. Ostrogorsky G., Ιστορία του Bυζαντινού Κράτους, Γ´, Αθήνα 1981, Παναγόπουλος, Ι. (μτφρ.)

3. Heisenberg, August, 1869-1930, Subjects, Byzantine literature. Byzantine Empire – History


4. Κarl Praechter “Zum Enkommion auf Kaiser Johannes Batatzes der Barmherzige”, BZ 16 (1907) 143-48

5. Irmscher J., “Nikaia als Zentrum des griechischen Patriotismus”, Revue des Etudes Sud-Est Européennes, 8, 1970, 33-47

κ.λ.π.,

…εμείς οι Έλληνες αγνοούμε :

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά σχετικά με τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά!

Ποιός ήταν στην πραγματικότητα και τι κρύβεται από πίσω και αποσιωπάται;

Αποκαλύπτεται ότι πρόκειται τεκμηριωμένα για τον ΄Αγιο Ιωάννη Βατάτζη και κακώς λέγεται ότι ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Πρόσφατα σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ το 2008, τέθηκε το ερώτημα ποιος είναι ο Mαρμαρωμένος Βασιλιάς; Η σωστή απάντηση ήταν ο Ιωάννης Βατάτζης.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο και για ό,τι θα δούμε σύντομα! Πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις και προφητείες που προείπε ο Γέροντας Παΐσιος, εμπεριέχονται στο νέο, συναρπαστικό βιβλίο του Επισμηναγού ε.α. Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994» εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, κεντρική διάθεση Ορθόδοξος Κυψέλη.
Συγκεκριμένα θα αναφέρουμε μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν τις σχέσεις με την αμετανόητη Τουρκία, η οποία όπως γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ήδη από τον Άγιο Κοσμά τον Αίτωλο θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»& Ο Γέρων Παΐσιος για Τουρκία, Πόλη, Αιγαίο Ί «Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβη από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν& Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι»& σελ. 410 Ί «Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι» Μάρτιος 1994, σελ. 412 Ί «Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» 1991, σελ. 413 Ί «Άντε, άντε, δε θα είμαι να σε καμαρώσω στην προέλαση, όταν θα προελαύνει ο ελληνικός στρατός για την Κωνσταντινούπολη» 1992, προς Αξκο της Π.Α., σελ. 413 Ί «Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας και κάθε νησί μας.
«Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» σελ. 417 Ί «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους&..Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη&. Την Πόλη θα μας τη δώσουν&.. Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς&& Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν&» σελ. 417 – 418 Ί Οι Τούρκοι «θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν&.» σελ. 418-419 σ.σ. πρόκειται για την γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά. Βλέπε σχετικά στο αφιέρωμα του Νοιάζομαι για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ΕΔΩ Ί «Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει&» σελ. 419 Ί «Η Τουρκία θα διαμελισθεί. Ο διαμελισμός αυτός σίγουρα μας ικανοποιεί και μας συμφέρει ως κράτος. Έτσι θ΄ απελευθερωθούν τα χωριά μας, οι αλύτρωτες πατρίδες. Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία» σελ. 422 Ί «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση.
Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών.
Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς) &. Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός» σελ. 431 Ί «Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Κωνσταντινούπολη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους» σελ. 432 Ί Οι Τούρκοι «θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, “θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”» σελ. 434 και άλλη φορά έλεγε & «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργήτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δε θα έχει» σελ. 436 Ί «Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί&.Μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι – εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο&..Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση απόφαση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε&»& 434 Ί «Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν. Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά. Η χρησιμοποίηση των νερών του Ευφράτη για αρδευτικά έργα από τους Τούρκους θα είναι μια προειδοποίηση ότι άρχισε η προετοιμασία του μεγάλου πολέμου που θα ακολουθήση» 1991, σελ. 439 Ί «Μετά τη διάλυση της Τουρκίας, η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και θα σταματήσουν τα στρατεύματά της έξω από την Ιερουσαλήμ. Τότε οι δυτικές δυνάμεις θα δώσουν προθεσμία στους Ρώσους για να αποσύρουν από τα μέρη αυτά τα στρατεύματά τους, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να γίνουν τα λάχανα, δηλαδή 6 μήνες. Η Ρωσία, όμως, δε θα αποσύρει τις δυνάμεις της. Και τότε οι δυτικές δυνάμεις θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν στρατεύματα, για να επιτεθούν στους Ρώσους. Ο Πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι Παγκόσμιος και θα έχει ως συνέπεια να χάσουν οι Ρώσοι. Θα ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν παραγκουπόλεις. Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο.» σελ. 440 – 441 Ί «Η διοίκηση της Πόλης , από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική»!!! 1991, σελ. 435 Ί «Εσύ (είπε σε νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου Ξάνθης), σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ακοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί από την αρχή» σελ. 435

…

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΘ’ ΙΩΑΝΝΗ

…και ειδον τον ουρανον ηνεωγμενον και ιδου ιππος λευκος και ο καθημενος επ αυτον πιστος [καλουμενος] και αληθινος και εν δικαιοσυνη κρινει και πολεμει οι δε οφθαλμοι αυτου φλοξ πυρος και επι την κεφαλην αυτου διαδηματα πολλα εχων ονομα γεγραμμενον ο ουδεις οιδεν ει μη αυτος και περιβεβλημενος ιματιον ρεραντισμενον αιματι και κεκληται το ονομα αυτου ο λογος του θεου και τα στρατευματα τα εν τω ουρανω ηκολουθει αυτω εφ ιπποις λευκοις ενδεδυμενοι βυσσινον λευκον καθαρον και εκ του στοματος αυτου εκπορευεται ρομφαια οξεια ινα εν αυτη παταξη τα εθνη και αυτος ποιμανει αυτους εν ραβδω σιδηρα και αυτος πατει την ληνον του οινου του θυμου της οργης του θεου του παντοκρατορος και εχει επι το ιματιον και επι τον μηρον αυτου ονομα γεγραμμενον βασιλευς βασιλεων και κυριος κυριων και ειδον ενα αγγελον εστωτα εν τω ηλιω και εκραξεν [εν] φωνη μεγαλη λεγων πασιν τοις ορνεοις τοις πετομενοις εν μεσουρανηματι δευτε συναχθητε εις το δειπνον το μεγα του θεου ινα φαγητε σαρκας βασιλεων και σαρκας χιλιαρχων και σαρκας ισχυρων και σαρκας ιππων και των καθημενων επ αυτους και σαρκας παντων ελευθερων τε και δουλων και μικρων και μεγαλων και ειδον το θηριον και τους βασιλεις της γης και τα στρατευματα αυτων συνηγμενα ποιησαι τον πολεμον μετα του καθημενου επι του ιππου και μετα του στρατευματος αυτου και επιασθη το θηριον και μετ αυτου ο ψευδοπροφητης ο ποιησας τα σημεια ενωπιον αυτου εν οις επλανησεν τους λαβοντας το χαραγμα του θηριου και τους προσκυνουντας τη εικονι αυτου ζωντες εβληθησαν οι δυο εις την λιμνην του πυρος της καιομενης εν θειω και οι λοιποι απεκτανθησαν εν τη ρομφαια του καθημενου επι του ιππου τη εξελθουση εκ του στοματος αυτου και παντα τα ορνεα εχορτασθησαν εκ των σαρκων αυτων.

Σχετική είναι και η προφητεία του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού !

Σχετική είναι και η προφητεία του Γέροντος Ιωσήφ του ΒατοπαιδινούΙωσήφ: Με χαρά μας σας υποδεχόμαστε. Έχετε τον σεβασμό μας και τις καλύτερες ευχές.Επισκέπτης: Ευχαριστούμε, Πάτερ, που μας δεχθήκατε. Οι καιροί στην Ρωσία, τώρα, είναι αφ΄ ενός δραματικοί, και αφ’ ετέρου πολύπλοκοι. Ιωσήφ: Προσευχόμαστε ώστε οι Ρώσοι να επιστρέψουν στην φυσική τους κατάσταση, η οποία προυπήρχε πριν την καταστροφή, γιατί έχουμε κοινές ρίζες και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο λαός της Ρωσίας είναι βάρος στην καρδιά.
Επισκέπτης: Υπάρχουν πολλά κακά. Τα ναρκωτικά είναι μάστιγα. Το έθνος μας παρακμάζει.

Ιωσήφ: Τα πράγματα βρίσκονται τώρα σε τέτοια κατάσταση παρακμής – μια κατάσταση που είναι κοινή για όλον τον κόσμο, στην παρούσα φάση. Και είναι επακόλουθο της συγκεκριμένης κατάστασης, αυτό το συγκεκριμένο όριο, απ’ το οποίο θα αρχίσει η οργή του Κυρίου. Έχουμε φτάσει σε αυτό το όριο. Και τώρα θα συμβεί το ότι ο Κύριος, με το έλεός Του, τώρα θα δράσει σύμφωνα με την Δικαιοσύνη Του, και θα εκδηλώσει την οργή του, γιατί έφτασε ο καιρός για αυτό.Θα γίνει πόλεμος, και πόλεμοι, και θα ζήσουμε φοβερές δυσκολίες. Η κυριαρχία του κόσμου ανήκει τώρα στους Εβραίους, και ο σκοπός τους είναι να διαλύσουν τον Χριστιανισμό. Η οργή του Κυρίου θα είναι τέτοια που όλοι αυτοί οι κρυφοί εχθροί που έφεραν τον κόσμο σε αυτή την κατάσταση θα καταστραφούν οι ίδιοι. Είναι για αυτόν τον λόγο που η οργή του Κυρίου θα σταλεί στον κόσμο: για να τους καταστρέψει με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο. Μα αυτό δεν θα πρέπει να μας φοβίζει, γιατί πάντα πρέπει να έχουμε ελπίδα εις τον Κύριον. Γιατί χιλιάδες, εκατομμύρια μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένων και των Νεομαρτύρων, υπέφεραν κατά τον ίδιο τρόπο, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι και όχι φοβισμένοι. Πρέπει να έχουμε υπομονή, προσευχή και ελπίδα στην Θεία Πρόνοια, απ’την μεριά μας. Ας προσευχηθούμε για την αναλαμπή του Χριστιανισμού μετά τον πόλεμο, μετά από ότι μας περιμένει, ώστε ο Κύριος πραγματικά να μας δώσει δύναμη να τα ξαναχτίσουμε όλα αυτά. Αλλά αυτό το κακό θα πρέπει να το αντέξουμε.Επισκέπτης: Και πόσο σύντομα μετά από αυτό θα αναγεννηθεί η Ρωσία;Ιωσήφ: Όλα έχουν αρχίσει τώρα, θα γίνει τρομερή έκρηξη. Μετά από αυτήν, θα επακολουθήσει η αναγέννηση.

Επισκέπτης: Πολλές εικόνες αναβλύζουν μύρο. Έχουμε μια εικόνα του Σωτήρος, η οποία αναβλύζει αίμα.

Ιωσήφ: Και εδώ, στην Ελλάδα, πολλές αναβλύζουν μύρο. Το μήνυμα είναι ότι ο Σωτήρας στενοχωριέται, και η Θεοτόκος κλαίει, και ακολούθως κλαίνε μαζί της.

Επισκέπτης: Φέρνουν μια εικόνα πάνω στην οποία υπάρχουν σταγόνες αίμα… (sorry δεν καταλάβαινα τι έλεγε) Το πήγαν για ανάλυση και αποδείχθηκε πως ήταν πλάσμα.

Ιωσήφ: Αυτή είναι η αρχή των γεγονότων, πραγματικά ταλαίπωρων, πολεμικών… Αυτοί που κρύβονται πίσω από αυτό το κακό είναι οι Εβραίοι. Τους παρακινεί ο Διάβολος, για να το αρχίσουν αυτό… ώστε να καταστρέψουν τον καρπό της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα και στην Ρωσία. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιό τους στον δρόμο για μια παγκόσμια Κυριαρχία (σημείωση μεταφραστή: να παραπέμψω σε κάτι πρωτόκολλα;) Και θα αναγκάσουν τους Τούρκους να έλθουν εδώ, στην Ελλάδα, ώστε να ξεκινήσουν την δουλειά τους. Και η Ελλάδα, παρόλο που έχει κυβέρνηση, δεν έχει, στην πραγματική, κανονική κυβέρνηση. Της λείπει η δύναμη, και η Τούρκοι θα έρθουν εδώ. Τότε θα είναι που η Ρωσία, επίσης, θα μετακινήσει τον στρατό της, ώστε να απωθήσει τους Τούρκους. Τα γεγονότα θα εξελιχθούν ως εξής:

Όταν η Ρωσία κινηθεί να βοηθήσει την Ελλάδα, οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ θα επιχειρήσουν να το αποτρέψουν, ώστε να μην υπάρξει ένωση, συγχώνευση , μεταξύ δύο Ορθόδοξων Εθνών. Θα κινήσουν και άλλες δυνάμεις, όπως τους Γιαπωνέζους, και άλλους. Θα γίνει τρομερή σφαγή στην περιοχή της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από αυτούς που θα πεθάνουν, θα είναι 600 εκατομμύρια άνθρωποι, (μάλλον εννοεί ότι τόσοι θα σφαγιαστούν στο πρώην Βυζάντιο). Το Βατικανό θα παίξει μεγάλο ρόλο, ώστε να σταματήσει τον ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο της Ορθοδοξίας, και να σταματήσει τέτοια ένωση. Έτσι η Θεία Πρόνοια θα βρει την εκπλήρωσή της.

Επισκέπτης: Φυσικά. Όλες οι προυποθέσεις υπάρχουν για κάτι τέτοιο. Αλλά υπάρχει και το γεγονός ότι υπάρχει τόση αντίθεση στα ΜΜΕ. Παγκόσμιοι Ιεράρχες… (δεν διαβάζεται η συνέχεια)… Και πόσο θα κρατήσει ο Πρόεδρος αυτήν την γραμμή; Είναι καλή η γραμμή που κρατάει τώρα; (Σημείωση μεταφραστή: Λέει President, οπότε να υποθέσω ότι δεν λέει για τον τότε Σημίτη ή τον σημερινό Καραμανλή, μάλλον εννοεί τον President Putin, γιατί είναι ρώσος ο επισκέπτης…)

Ιωσήφ: Ο Θεός θα επιτρέψει την καταστροφή όλων όσων σπέρνουν όλους αυτούς τους πειρασμούς, την πορνογραφία και τα ναρκωτικά. Και ο Κύριος θα τους τυφλώσει τα μυαλά τόσο, που θα καταστρέψουν ο ένας τον άλλο χωρίς να λάβουν την ελάχιστη ικανοποίηση από αυτό. Ο Κύριος θα επιτρέψει αυτό ακριβώς ώστε να φέρει μια κάθαρση. Όσον αφορά τον Πούτιν (γι’αυτό έλεγα για τον Πούτιν πιο πάνω), η περίοδος αυτή δεν θα διαρκέσει για πολύ, θα γίνει ένας ξαφνικός πόλεμος, και δεν είναι τριγύρω για πολύ. Αλλά, αφού ακολουθήσει αυτή η κάθαρση, θα γίνει φοβερή αναλαμπή της Ορθοδοξίας, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Τόσο δυνατή αναλαμπή της Ορθοδοξίας… Ο Κύριος θα επιμηκύνει την ευλογία Του, την Χάρη Του, ακριβώς όπως και στους πρωτοχριστιανικούς αιώνες. Τότε, όταν οι άνθρωποι πήγαιναν στον Κύριο με καθαρή καρδιά. Αυτό θα κρατήσει 3-4 δεκαετίες, τότε η δικτατορία του αντιχρίστου θα εγκατασταθεί σύντομα. Αυτά είναι τρομερά γεγονότα τα οποία πρέπει να αντέξουμε. Ας μην μας φοβίζουν, γιατί ο Κύριος θα διαφυλάξει τους δικούς Του. Ναι, θα αντιμετωπίσουμε σίγουρα τρομερές δυσκολίες, πείνα και παντού διωγμούς, και πολλά άλλα, αλλά ο Κύριος δεν θα εγκαταλείψει τους δικούς του.Και αυτοί που είναι βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης (προφανώς ο γέροντας εννοεί τους ιερείς και τους επισκόπους) θα πρέπει να αναγκάσουν τους από κάτω να είναι με τον Κύριο, το περισσότερο: να υπακούουν στην προσευχή, το περισσότερο: και ο Κύριος θα διαφυλάξει τους δικούς Του. Η κατάσταση που θα επικρατήσει την κάθαρση θα είναι αυτή της τρομερής αναλαμπής. Και εμείς σαν ποιμένες, πρέπει να αποτρέψουμε τους ανθρώπους απ΄το να αμαρτάνουν όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε η Χάρη του Κυρίου να μην μας εγκαταλείψει όλους. Ώστε να είμαστε όσο πιο κοντά στον Κύριο γίνεται, στην μετάνοια και στην προσευχή. Τότε ο Κύριος θα μπορεί πάντα να είναι μαζί μας, άσχετα από το πόσο δύσκολες είναι οι περιστάσεις. Ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλήψει. Πρέπει να συγκρατούμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας.

+++

Αυτός ο Άγιος Κοσμάς, ο θεοφώτιστος άνθωπος, ο αγιασμένος, το αγιασμένο αυτό σκεύος του Αγίου Πνεύματος, είλθε και είπε ότι θα γίνει ένας 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος.Είπε πολλά επαλήθευσε, θα επαληθεύσουν και τα υπόλοιπα.Λοιπόν ο Άγιος Κοσμάς είπε ότι θα γίνει 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Θα αραιώσουν οι άνθρωποι πάρα πολύ, θα κάνει ένας άνθρωπος μια μέρα διαδρομή να συναντήσει άνθρωπο να τον καλέσει αδελφό του.Θα χυθεί πάρα πολύ αίμα πάνω στην Κωνσταντινούπολη. Τόσο αίμα θα χυθεί που τριών ετών δαλάλι θα πλεύσει πάνω στο αίμα.Το αίμα θα φτάσει λέει μέχρι την άβυσο, δηλαδή μέχρι τον πυθμένα της θάλασσης, εκεί.Όπως ο άγγελος, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, όταν εξέπεσε το αγγελικό τάγμα του Εωσφόρου και είπε “Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου” και σταμάτησε εκεί η κατάρευσις του αγγελικού αυτού τάγματος που κατέληξε να γίνει δαιμονικό, έτσι λέγει ο Άγιος Κοσμάς θα μιλήσει και τότε και θα σταματήσει ο πόλεμος, “Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου” και θα σταματήσει ο πόλεμος!Και η νίκη κατά την προφητεία του, θα δοθεί εις τους Έλληνες!Και λέγει ότι, το ένα τρίτο των Τούρκων θα σφαγεί, δηλαδή θα σκοτωθεί!Το ενα τρίτο, θα φύγει στα βάθη της Μικράς Ασίας!Και το άλλο τρίτο, θα γίνουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, διότι θα κατάγονται από ελληνικό αίμα, απο το παιδομάζωμα των Τούρκων. Ως την ιστορία, όπως έχουμε διδαχθεί, ότι κάποτε οι Τούρκοι εκάναν παιδομάζωμα, μαζέυαν τα παιδάκια τα μικρά και κάνανε τον καλύτερο στρατό, τους Γενιτσάρους, που αυτά τα παιδιά σαν γενναίος στρατός, εμάχετο με τα ελληνόπουλα τα άλλα και αυτά ήταν ελληνόπουλα, αλλά δεν ήξεβραν ότι είχανε γονείς Ορθοδόξους και Έλληνες! Λοιπόν, απ’ αυτή τη σπορά την ελληνική, απ’ αυτό το αίμα το ελληνικό και Ορθόδοξο, αυτό είναι το ενα τρίτο των Τούρκων θα γίνουν Χριστιανοί.Και μετά, υπάρχει κοιμόμενος στρατηγός, ονόματι Ιωάννης, ο οποίος τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι, αυτός θα βασιλεύσει τώρα, θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό και θα γίνει αυτό!Πρίν απο χρόνια, εις το Άγιον Όρος, ήταν ένας Αρχιερεύς ονόματι Ιερόθεος, αυτός ήρθε απο την Μικρά Ασία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάμνει χειροτονίες, μνημόσυνα, λειτουργείες και λοιπά. Ήτανε ένας Άγιος αρχιερέας, στον τύπο του Αγίου Νικολάου.Απο αυτόν τον Άγιον αρχιερέα, αξιώθηκα της ιεροσύνης. Απο την Μικρά Ασία, ευλογημένος άνθρωπος του Θεού.Ένα θα σας πω, αγρυπνίες που κάμναμε, 15 ώρες αγρυπνία. Αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτης γέρωον, δεν εκάθητο καθόλου στο κάθισμα.Απο τον θρόνο κατέβαινε στο στασίδι, πάλι όρθιος και στην λειτουργία, 3 ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη ακολουθία του όρθρου, όρθιος, του βάζαμε μια καρέκλα να καθήσει και δεν ήθελε, λέει, ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε και ας έτρεμε όλος απο την κούραση. Αυτός ο Άγιος αρχιερέας αυτός μας είπε, αυτός είδε τον κοιμώμενο αυτόν στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε! Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.

Λοιπόν, μας είπε την αλήθεια και τον ρωτήσαμε διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και Άγιος Γέροντας μου και όλοι μαζί συνοδεία τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθήσαμε και του κάμναμε τις ερωτήσεις και μας τα έλεγε, τα ακούσαμε με τα αυτιά μας. Λέει, υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος Βασιλεύς και θα αναστηθεί. Του λέμε πότε Γέροντα, πότε Άγιε αρχιερέα του Θεού; Λέει όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος.Επίσης μας είπε, ότι το δεξί του χέρι είναι στην λαβή του σπαθιού, το οποίο σπαθί είναι μες στη θήκη και μας έλεγε όταν το σπαθί θα βγεί απο την θήκη του, τότε θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Εμείς με την περιέργια μας του λέμε, σεβασμιότατε πόσο είναι το σπαθί μέσα στη θήκη;Ολίγοι, ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγεί, λέει! Και όταν το 55′, έγιναν εκείνοι οι βανδαλισμοί επάνω στην Κωνσταντηνούπολη και οι Τούρκοι εκάνανε τόσες ασχήμιες, στούς αρχιερείς και ιερείς και εκκλησίες και στα μαγαζιά των ορθοδόξων Ελλήνων, τότε εγώ ήμουνα στο ασκητήρι των Αγίων Αναργύρων και βλέπω τον αρχιερέα έξω απο το ασκητήρι, ασκεπή, στενοχωρημένον, αναμμένον, ιδρωμένον και τρέχω έξω και του λέγω, Σεβασμιώτατε περάστε μέσα να σας δώσω ένα ποτήρι νερό, γιατί είστε έτσι; Και μου λέει, παιδί μου, λέει, διάκο, μου λέει, ξέρεις μήπως είναι τώρα, λέει, που θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος, λέει, γιατί αυτοί οι βανδαλισμοί, μήπως είναι η αρχή του πολέμου; Και φοβόμουν μην γίνει η Δευτέρα Παρουσία και αναστηθεί ο Βασιλεύς και λοιπά. Και δεν ήταν βέβαια εκείνη, δεν ήρθε ακόμη η ώρα, αλλά υπέθεσε ο άνθρωπος, γιατί γινόντουσαν εκείνα πάνω στην Κωνσταντινούπολη. Και εν συνεχεία λέγει ότι: Αφού βασιλεύσει αυτός ο Άγιος Βασιλεύς, τότε αυτός θα ζήσει 33 χρόνια. Η ζωή αυτών τω χρόνων, θα είναι μια ζωή παραδεισένια πάνω στη γή και απο απόψεως αγαθών και απο απόψεως πίστεως……………………………………………………..

Προφητείες Λέοντος Σοφού

Ερευνητής :
Ο Λέοντας είχε μια έντονη θρησκευτική ευλάβεια, κάτι που αποδεικνύεται κι από το ζήλο του και από τους ύμνους που έγραψε. Από την θέση στην οποία βρισκότανε, είχε σίγουρα πρόσβαση σε πολλούς φωτισμένους γέροντες της εποχής του αλλά και σε πολλά κείμενα τα οποία ίσως άλλα σώζονται σήμερα, και ίσως άλλα όχι. Επί της ουσίας όμως, αυτό που προσωπικά πιστεύω είναι ότι ο Λέοντας ο Σοφός, κάθισε και συγκέντρωσε διάφορες πηγές και συνέταξε τις Προφητείες. Γι’ αυτό ίσως και βλέπουμε και πολλές ομοιότητες στις Προφητείες του Λέοντος με άλλες προφητείες άλλων Αγίων Πατέρων. Για να καταλήξω: νομίζω ότι το κείμενο του Λέοντος του Σοφού, με την ονομασία Προφητείες, θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ακριβώς όπως είναι:
Ως μία συλλογή πιθανών προφητειών Αγίων Πατέρων της εποχής του Αυτοκράτορα Λέοντα, ο οποίος με τη Σοφία του (εξ’ ου και το προσωνύμιο που του δόθηκε από την Εκκλησία: Σοφός) συγκέντρωσε, αξιολόγησε και κατέγραψε όλα όσα πρόκειται να γίνουν.

Έτσι αναφέρει :

Κήρυξ αφανής τρις ανακράξει μέγα

Άπιτε σπουδή προς δυσμάς επταλόφου

Ος κατοικεί εν υγρώ τόπω διά το καυστικόν

Κατοικών εν τω άκρω της βυζαντίδος

από της δυτικής της πόλεως πύλης

πλησίον του σίγματοςΚατοικών εν τη τεραπύλω επί το ψυχρότερον μέρο

Του σίγματος και εν τω νοτιαίω μέρει της θαλάσσηςΚαι εν τόπω ασήμω και βορβορώδει

Εδώ θα δείτε τον χάρτη με την ακριβή τοποθεσία του Σίγματος, περιοχής μέσα στην Κωνσταντινούπολη!

maps -google

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ – ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΤΙΑΝΟΙ

ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ( ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ) ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ ..

Η διήγηση πού ακολουθεί περιγράφει την επίσκεψη ενός καθηγητού του Πανεπιστημίου στήν Κωνσταντινούπολη μέσα στη δεκαετία του 70.
Εκεί είχε φίλους δύο Τούρκους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Κων/πολης. Σε συζήτηση πού είχε μαζί τους για τα επερχόμενα ήρθε και το θέμα της επανάκτησης της Πόλης.

Τότε οι Τούρκοι καθηγητές (που απ΄τη συνέχεια φαίνεται ότι ήταν κρυπτοχριστιανοί) του είπαν: ” Θέλεις να σε πάμε να δείς κάτι μοναδικό, με την προΰπόθεση ότι θα σου δέσουμε τα μάτια καθ΄όλη την διαδρομή, ώστε να μήν μπορείς να εντοπίσεις το μέρος. Γιατί αυτό που θα αντικρύσεις, αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό. Εκείνος δέχτηκε καί ξεκίνησαν με ένα τζίπ, αυτός με δεμένα τα μάτια, αλλά από την ώρα πού έκαναν να φτάσουν στόν προορισμό τους, υπολόγισε πώς πρέπει νά ήταν περί τά 10 χιλιόμετρα έξω απ΄την Κων/πολη. Τόν κατέβασαν με δεμένα μάτια καί τον οδήγησαν σε ένα μέρος πού απ΄την υγρασία κατάλαβε ότι ήταν σπήλαιο.

Προχώρησαν αρκετά μέσα στο σπήλαιο και όταν έφθασαν σε μια εσωτερική στοά του σπηλαίου του άνοιξαν τα μάτια. Αυτό που αντίκρυσε υπερέβαινε ό,τι μπορούσε να είχε πρίν φανταστεί! Η στοά ήταν αρκετά μεγάλη και σε κάποιο σημείο υπήρχε ένας ανοικτός τάφος χωρίς κανένα διακριτικό. Μέσα στόν τάφο είδε ένα άνδρα ντυμένο με ρούχα βασιλικά της Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας, διέκρινε δύο πορφυρούς σταυρούς στούς ώμους, αλλά το συγκλονιστικό ήταν ότι ο άνδρας αυτός ήταν σαν ζωντανός που κοιμάται, είχε δηλαδή ροδαλό χρώμα σαν ζωντανός. Έφερε πλήρη πολεμική εξάρτιση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί από τή θήκη του. καί ενώ παρατηρούσε άναυδος, οι φίλοι του του είπαν: “Αυτός είναι ο δούξ Ιωάννης Βατάτζης, βασιλεύς της Νίκαιας, αυτός θα ηγηθεί του γένους των Ρωμιών.

Το μυστικό αυτό μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, σέ κάποιους έμπιστους και η παράδοση λέει ότι όταν θα βγεί το σπαθί του τελείως απ΄το θηκάρι, οι Έλληνες θα πάρουν πίσω ότι έχασαν τότε. Καί είναι γεγονός, το έχουμε παρατηρήσει ότι το ξίφος μετακινέιται κατα ενα-δύο χιλιοστα την πενταετία”(;δεν είναι βέβαιο το διάστημα).

Τού έδεσαν τα μάτια πάλι και επέστρεψαν. Φίλος φίλου του καθηγητού και αυτόπτου μάρτυρος, το έχει διηγηθεί γύρω στο 1992 απ’ευθείας σε αδελφικό μου φίλο, γιατρό, αναπληρ.διευθυντή κλινικής, πιστό και σοβαρό άνθρωπο, ο οποίος μου το μετέφερε. Τότε είμασταν πολύ δίσπιστοι. Μάλιστα εγώ το είπα στόν γέροντά μου που είναι δυσκολόπιστος σ΄αυτά και έχει διάκριση και το άκουσε με προσοχή. “Γιατί όχι;”τον άκουσα έκπληκτος να μου λέει,”το κρατάμε στην καρδιά μας αφού είναι προσδοκία μας και εφ΄όσον οι άγιοί μας έχουν πεί ότι θα γίνουν αυτά, δεν ψεύδονται”. Ναί αλλά είναι ο Βατάτζης ο αγαθός βασιλεύς και θα αναστηθεί; τον ρώτησα. “Πολύ πιθανόν”μου απήντησε. Ξέροντας τον γέροντά μου κι εγώ κι ο φίλος μου θεωρήσαμε την απάντησή του σαν απόλυτη επιβεβαίωση. Παρ΄όλα αυτά είμασταν ακόμα επιφυλακτικοί.

Πολύ αργότερα το διασταυρώσαμε με ένα βίντεο όπου μιλάει ο γέρων Εφραίμ, κτήτωρ πολλών μοναστηριών στην Αμερική και λέει πώς στό Αγ. Όρος είχε γνωρίσει έναν άγιο αρχιερέα τον Μηλιτουπόλεως Ιερόθεο που ζούσε τότε μονάζοντας στο αγ. Όρος και του είχε διηγηθεί ότι σε επισκεψή του το 1952 στην Κων/πολη είχε δει (κάτω απο ποιές συνθήκες δεν ξέρω) ακριβώς τα ίδια που περιγράψω πιό πάνω. Μάλιστα έλεγε “στον γ. Εφραίμ ότι “…λίγα εκατοστά παιδάκι μου είχε για να βγεί το σπαθί απ΄το θηκάρι του…”. Του το διηγήθηκε το 1955 και φοβόταν (με την εκδίωξη των Ελλήνων απ΄την Πόλη) μήπως είχε έρθει η ώρα του μεγάλου πολέμου. Στό βίντεο αυτό ο γέρων Εφραίμ τονίζει:”…και χείλη αγίου αρχιερερέως ού ψεύδονται…”

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΕΛΛΑΣ

(Εμμανουήλ Πρωτοψάλτης, Η άλωσις της Κων/πολις και τα εξ αυτής διδάγματα, Εκπαιδευτική Έρευνα, 1979)Παραμένει πάντοτε πρόβλημα δια τον ιστορικόν του Νεωτέρου Ελληνισμού: ποια είναι η τύχη της Μεγάλης Ιδέας των Ελλήνων;
Μετά την μικρασιατικήν καταστροφήν το έθνος μας ευρεθέν προ τεραστίων ηθικών και πρακτικών προβλημάτων εισήλθεν εις περίοδον οξυτάτης κρίσεως. Αλλά ήντλησε δυνάμεις από τον εαυτόν του κυρίως, επανεύρε την αυτοπεποίθησιν και τον νέον προσανατολισμόν του και ηθέλησε να διαμορφώση το νέον εθνικόν του ιδεώδες επί τη βάσει των πραγματικών συνθηκών, αι οποίαι επεκράτουν εντός και εκτός των ορίων του ελληνικού κράτους.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ηθέλησε να θεμελιώση επί νέων βάσεων το προς Ανατολάς ιδεώδες, διο και προέβη μετά του Κεμάλ Ατατούρκ εις τον ιστορικόν συμβιβασμόν του 1930, ο οποίος έθεσε τας βάσεις μακροχρονίου ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεργασίας.

Αλλ’ οι Τούρκοι παρεβίασαν τας τολμηράς εκείνας πολιτικάς συμφωνίας, εξώντωσαν τον ελληνισμόν της Κων/πόλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου σχεδόν ολοσχερώς, εισέβαλον και ωργίασαν και κατέχουν εισέτι δια των στρατευμάτων των μέγα τμήμα της ελληνικής κυπριακής γης και με απαραδειγμάτιστον θρασύτητα ζητούν να καταπατήσουν εις το Αιγαίον αρχιπέλαγος προαιώνια ελληνικά δίκαια. Εμφανίζονται δηλ. άπιστοι και άπληστοι όπως ο πρόγονός τους Μωάμεθ ο Β’ ο κατακτητής.
Υπό τας συνθήκας αυτάς, πώς διαμορφώνονται τα εθνικά μας ιδεώδη;
Ποιον είναι τώρα το νέον εθνικόν ιδεώδες των Ελλήνων, τι διδάσκομεν τώρα, τι θα διδάξωμεν εις τους νέους της Ελλάδας ως εθνικά ιδεώδη; (…..)
Τώρα πλέον για τον δικέφαλον αετόν για τον μαρμαρωμένο βασιλιά δεν ακούεται ούτε φωνή, ούτε λαλιά. Κάποτε εις ώρας νοσταλγικών περιπλανήσεων προς το παρελθόν, ένα γλυκόπικρον κύμα ανεβαίνει και πλημμυρίζει το στήθος μας και ολίγα θερμά δάκρυα υγραίνουν τα μάτια μας εις την ανάμνησιν των πεσμένων ιδεών και των χαμένων πατρίδων, εις την ανάμνησιν της μεγάλης καμπύλης, την οποίαν διήνυσε το έθνος μας από του 1453 και εξής.
Εκ των υστέρων θλιβόμεθα δια την εσωτερικήν μας διχόνοιαν, χωρίς όμως και να την εγκαταλείπωμεν, θλιβόμεθα δια τα πολιτικά μας σφάλματα που μας ωδήγησαν επανειλημμένως εισ την καταστροφήν, αλλά δεν διδασκόμεθα από τα πορίσματα της Εθνικής Ιστορίας.

Πού βαδίζεις Ελλάς;

Απέθανε λοιπόν πράγματι, η Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού μαζί με την Μικρασιατικήν Καταστροφήν του 1922, την τελευταίαν εκ των μεγάλων εθνικών συμφορών, ή ζη πάντοτε εις τας βαθυτέρας πτυχάς των ελληνικών καρδιών ως συναίσθημα, ως νόστος, ως θρύλος, ως όνειρον, ως ποίησις;
Ό,τι ζη εις τον νου μας και εις τας καρδίας μας ως ιδέα και ως συναίσθημα, δεν απέθανε ποτέ.
Το δε μέλλον του Ελληνισμού και του όλου κόσμου ευρίσκεται εις τας χείρας του παντοδύναμου Θεού (…..).
Διότι εν τελευταία αναλύσει η Θεία Πρόνοια συντάσσει το σχέδιον της Ιστορίας.-

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κορυτσάς κυρός Ευλόγιος. (+ 21-04-1961).
(Εκκλησία της Αλβανίας).Ο Ευλόγιος Κουρίλας γεννήθηκε στη Ζήτσιστα της Κορυτσάς το 1880.Σε νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Φιλοθέου στο Άγιον Όρος. Στις 11 Απριλίου 1937 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κορυτσάς. Ο Ευλόγιος Κουρίλας υπήρξε μια από τις σημαντικές φυσιογνωμίες του νεώτερου αθωνικού μοναχισμού.
Σπούδασε στην Αθωνιάδα, τη Μεγάλη του Γένους Σχολή και το Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία και Φιλοσοφία. Σε νεαρή ηλικία πήγε στο Άγιον Όρος και εκάρη μοναχός στη Μονή Φιλοθέου. Αργότερα πήγε στη συνοδεία της μονής Μεγίστης Λαύρας.
Το 1935 ανεκηρύχθη διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε νεώτερη ιστορία στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και αργότερα πάλι στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Επί σειρά ετών είχε την ευκαιρία να μελετήσει τα χειρόγραφα των βιβλιοθηκών του Αγίου Όρους, των Μετεώρων, της Πάτμου και των Αθηνών. Η έρευνά του απέδωσε πολλά πρωτότυπα συγγράμματα και μελέτες που εξέδωσε ο ίδιος σε βιβλία και δημοσίευσε σε περιοδικά. Σημαντικό μέρος των έργων του αφορά στο Άγιον Όρος.
Εκοιμήθη στη Στρατονίκη Χαλκιδικής στις 21 Απριλίου 1961.

(Ο ΄Αγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Εξαδάκτυλος , αυτοκράτωρας Βυζαντίου,
ο Μέγας  ελεήμων.)
Εδώ και τρεις τουλάχιστον δεκαετίες έχω μοιραστεί μαζί με άλλους πατριώτες και χριστιανούς την αγωνία για ενδεχόμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και για τη δοκιμασία του ελληνισμού και της ανθρωπότητας γενικότερα. Μέσα από τους θρύλους και τις λαϊκές παραδόσεις, οι εξελίξεις αυτές περνούν μέσα από σύγκρουση με τους Τούρκους και την αναγέννηση του Βυζαντίου. Οι θρύλοι αυτοί έκαναν λόγο για τον «μαρμαρωμένο βασιλεία», ο οποίος είναι εξαδάκτυλος και έχει αφήσει ανολοκλήρωτο ένα έργο, το οποίο, με τη βοήθεια του Θεού , θ’ αναστηθεί για να το ολοκληρώσει. Ποιός είναι όμως αυτός ο «μαρμαρωμένος Αυτοκράτορας»; Πού αναφέρεται ο ρόλος  του και πώς σχετίζεται αυτός με τα μελλούμενα για την ευρύτερη περιοχή ;
Για την αναζήτηση της ταυτότητας αυτού του προσώπου, η οποία σχετίζεται  – όπως προανέφερα- με τα συγκλονιστικά για τον Ελληνισμό ερχόμενα γεγονότα, αναλώθηκα σ’ έναν αγώνα συγκέντρωσης όλων των προφητειών που αναφέρονται στο σωτήρα αυτοκράτορα.  Το υλικό ήταν δυσεύρετο και διάσπαρτο και γι’ αυτό η προσπάθεια αυτή διήρκεσε εικοσιπέντε χρόνια περίπου. (Την έρευνα έκανα στο Άγιο Όρος , τα Ιεροσόλυμα και σ’ όλα τα Μοναστήρια της Ελλάδος).
Από τη μελέτη των δώδεκα προφητειών που συγκέντρωσα και δημοσιεύω στις επόμενες σελίδες του βιβλίου, διαπίστωσα ότι ο εξαδάκτυλος μαρμαρωμένος Βασίλειος είναι ο Ιωάννης Βατατζής, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο οποίος ήταν εξαδάκτυλος και ονομαζόταν επίσης ως ο «μέγας ελεήμων».
Πολλοί μας λέγουν, ότι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, που θα αναστηθεί στο Βυζάντιο, είναι ο  Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, ο τελευταίος Αυτοκράτορας. Όλοι οι προφήτες προφητεύουν για Ιωάννη και όχι για Κωνσταντίνο. Άλλοι λέγουν για τον Ιωάννη το Θεολόγο. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος δεν έφυγε από την  Έφεσο και την Πάτμο ούτε είναι ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ. Άλλοι λέγουν πως είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ο Πρόδρομος δεν έφυγε ποτέ από την έρημο και από τον Ιορδάνη, ούτε πήγε ποτέ στο Βυζάντιο, ούτε είναι εξαδάκτυλος. Άλλοι λέγουν πως είναι ο Κωνσταντίνος πρώην βασιλεύς των Ελλήνων. Όλοι οι προφήτες μας λέγουν για Ιωάννη και όχι για Κωνσταντίνο. Πολλοί άνθρωποι δε γνωρίζουν τίποτε για τα επερχόμενα παγκόσμια γεγονότα, που θα συνταράξουν την ανθρωπότητα.
Επίσης πιστεύω  ότι ο Θεός θα επιτρέψει να γίνουν τα γεγονότα στην Τουρκία, γιατί εκεί είναι θαμμένοι οι προφήτες, άλλοι άγιοι και αυτοκράτορες του Βυζαντίου, γιατί εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο τμήμα του Τιμίου Σταυρού , που έφερε η Αγία Ελένη στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί βρίσκεται ο χιτώνας του Χριστού,  ο σπόγγος, ο κάλαμος, η λόγχη και πολλά άλλα ιερά. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μείνανε όλα εκεί.
Οφείλω ευχαριστίες στο Μητροπολίτη Μεσσηνίας των Γ.Ο.Χ. Γρηγόριο, ο οποίος έχει γράψει πολλά προφητικά βιβλία, με επιβεβαίωσε ότι είναι ο Ιωάννης Βατάτζης και με βοήθησε στη συγκέντρωση μέρους του υλικού. Επιβεβαίωση έκαναν και οι Αγιορίτες, Ηγουμενος Μακαριστός Ευθύμιος του Εσφιγμένου και οι ασκητές αφοί Νανόπουλοι πάτερ Θεοφίλακτος και Παντελεήμων.
Επίσης επιβεβαίωση έκανε και ο επίσκοπος μαγνησίας ΓΟΧ Μάξιμος και άλοι ασκηταί Αγίου Όρους.
Τέλος θα  ήθελα να επισημάνω, ότι διατήρησα τον τρόπο γραφής και σύνταξης των προφητειών, έτσι όπως τα διέσωσε μέχρι σήμερα η παράδοση και ότι μοναδικό κίνητρο αυτής της έκδοσης δεν είναι άλλο από την επιθυμία μου να μάθει ο κόσμος την αλήθεια για τον μαρμαρωμένο Αυτοκράτορα και για όσα πρόκειται να έρθουν.
Πως αναστήσεται ο Αυτοκράτορας αποκρινόμεθα όπου βούλεται ο Θεός νικάται φύσεως τάξις.
Για πρώτη φορά γράφτηκε προφητικό βιβλίο στην Ελλάδα, αποκλειστικά για τον Μαρμαρωμένο Εξαδάχτυλο Αυτοκράτορα για τον  Άγιο Ιωάννη Βατάτζη και για όσα πρόκειται να συμβούν στο Βυζάντιο.
Γιώργος Βαλαβάνης
Συγγραφέας, Λογοτέχνης, Ερευνητής των Γραφών, Μέλος του Συνδέσμου Γραμμάτων Τεχών Θεσσαλίας και της Ένωσης Λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας (Ε.Λ.Ο.ΣΥ.Λ.)

ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ

Ο δικέφαλος αετός για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε από τους αυτοκράτορες της Νικαίας.Tnν παράλλαξε όμως ο Ιωάννης Γ΄ ο Βατάτζης (1222-1254), προσθέτοντας ρομφαία στο δεξί του πόδι και υδρόγειο με σταυρό στο αριστερό πόδι του αετού, ενώ παράλληλα μεγάλωσε τις πτέρυγές του και το ράμφος του έγινε ανοικτό, με τη γλώσσα του να κρέμεται, σημάδι της απειλητικότητάς του. Αργότερα γίνεται το έμβλημα του Βυζαντινού κράτους, των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη και στο Μιστρά. Ο δικέφαλος αετός, που το ένα κεφάλι του κοιτάζει δεξιά και το άλλο αριστερά, συμβολίζει την εξουσία του Βυζαντίου, σε Ανατολή και Δύση. Μετά την άλωση έγινε το σύμβολο του πόθου των Ελλήνων να δουν αναστημένο το Βυζάντιο. Ο λαός ονόμασε το δικέφαλο αετό άγιο πουλί και το χρησιμοποίησε στις διακοσμήσεις του κεντήματος ξυλογραφίες, ακόμη και πάνω στις βασιλόπιτες.
“Ο Δικέφαλος αετός αποτελεί σύμβολο της Εθνικής Ιδέας και της αθανασίας του Ελληνισμού και κρύβει έναν μυστικισμό ( για τον μαρμαρωμένο βασιλιά ) και την ελπίδα για την ανάσταση του Γένους και της βυζαντινής αυτοκρατορίας “
( Σβορώνος Ι.Ν. – Πως εγενήθη και τι σημαίνει ο δικέφαλος αετός του Βυζαντίου, Εν Αθήναι, 1914 )

ΠΗΓΕΣ: http://www.marmaromenosautokratoras.gr/, http://ja-jp.facebook.com/topic.php?uid=75957918217&topic=15210, http://agioritikesmnimes.pblogs.gr/2008/10/15-h-byzantinh-shmaia.html, http://users.otenet.gr/~mystakid/marm&strg.htm