Kείμενο του μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου (1350-1431) με πολλά επίκαιρα μηνύματα που πρέπει να διαβάσετε

από kotsarikos

Το ακόλουθο απόσπασμα, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, έχει γραφτεί από τον λόγιο μοναχό Ιωσήφ Βρυέννιο (1350-1431), μερικά χρόνια πριν την Άλωση. 
“Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.
Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:
Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.
Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.
…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνομε γι’ Αυτόν. Αποδίδουμε το κοινό όνομα τον έχθρων του σταυρού (διαβόλου) ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους .
Παραπονούμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε κάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.
Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.
…Αυταπατόμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες , την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη… Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. …
Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. Ο αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας…
Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια.
Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μάς κυβερνούν, αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς.
Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μοναχοί ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή. Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού.
Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους… Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄ αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες”.

το κείμενο το είδαμε εδώ.

Σχόλιο:
Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος (1350-1431), μείζων προσωπικότης τοῦ τέλους τοῦ ΙΔ´ καὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ ΙΕ´ αἰῶνος, διετέλεσε διδάσκαλος τοῦ ἐν ἁγίοις μεγάλου πατρὸς ἡμῶν Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, στὶς ἀρχὲς τοῦ 15ου αἰ. Ἐνῷ ἔχει ἀρκετὰ ἐρευνηθεῖ ἱστορικά, παραμένει ἄγνωστος ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας του. Σήμερα, σὲ ἐποχὴ διεκκλησιαστικῶν διαλόγων καὶ διομολογιακῶν προσεγγίσεων, ἡ διδασκαλία τοῦ Βρυεννίου ἀποκτᾷ οὐσιώδη ἐπικαιρότητα. Γι᾿ αὐτὸ παρέχει, σ᾿ ἐμᾶς τοὺς ὀρθόδοξους, τὶς προϋποθέσεις γιὰ μία ὀρθὴ διεκκλησιαστικὴ προσέγγιση, ξένη σὲ κάθε δογματικὸ μινιμαλισμὸ ἢ ὠμὰ πολιτικὴ σκοπιμότητα (π. Νικόλαος Ιωαννίδης, Ἰωσὴφ Βρυέννιος – Βίος, ἔργα, διδασκαλία, 1985).
Το πιο πάνω κείμενο περιλαμβάνεται στα ”Ευρεθέντα” (επιμέλειας του Ευγενίου Διακόνου του Βουγάρεως, πρώτης εκτύπωσης στην Λειψία το 1768). Στο ίδιο βιβλίο, στον Λόγο Γ, ο Μοναχός Ιωσήφ, κάνει λόγο σε ένα γεγονός που ευτυχώς δεν συμβαίνει στις ημέρες μας, αλλά αποδεικνύει την κατάπτωση του Βυζαντίου. Το μεταφέρω έμμεσα από τον υπότιτλο του Λόγου (με λανθασμένο τονισμό λόγω περιορισμού στην πληκτρολόγηση): Εν τω αυτώ λαληθείς παλατίω κατά την εφεξής τω τότε μεγάλην Παρασκευή΄ παριστών αριδήλως, ότι δια το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα παρά των ούτω λεγομένων πνευματικών, και αγοράζεσθαι παρ’ ημών, οιμοί! το ημέτερον γένος αφανισμώ παραδίδοται και Ισμαηλίταις περιπίπτει. Σε αυτό το σημείο είχαν φτάσει. Να πωλούν τα Άχραντα Μυστήρια!
Σε μια από τις δημηγορίες του δε, βλέποντας την καταστροφή να έρχεται, προτείνει στον Πατριάρχη και στους Άρχοντες, να ενισχύσουν το τοίχος της Πόλης. Αφού εξηγείται, τελειώνει τον λόγο λέγοντας: ”Γνωρίζω ότι λέγοντας τέτοια πράγματα, φαίνομαι ανόητος και είμαι φορτικός στους περισσότερους. Αλλά τι να κάνω; Τι είναι να καλύτερο να κάνω; Να σιγήσω και εγώ για αυτό το θέμα; Να σιγήσει και ο άλλος, να σιγήσει και ο πλησίον φοβούμενος μην φανεί προπέτης…Και μετά τι θα γίνει, πείτε μας..” 
Όλα αυτά που διαβάσατε (ή τα περισσότερα) ισχύουν και σήμερα. Λες και δεν άλλαξε τίποτα. Κι ας πέρασε πάνω από μισή χιλιετία.
(Αν κάποιος αναγνώστης θέλει να βοηθήσει στην μετάφραση στην Νεοελληνική επιλεγμένων κειμένων ας μας στείλει ένα e-mail. Πραγματικά αξίζουν να διαβαστούν από όλους μας).

ειδαμε στο