ΜΑΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΤΣΙΟΥ ΣΕΡΡΩΝ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1185

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΜΕ ΝΟΡΜΑΝΔΟΥΣ. Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΧΗ ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ
20 ΧΛΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΙΤΣΙ.

ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ 1185 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

(monument of 1185 in square village Dimitritsi visaltia serres macedonia greece)

από markoudis markos

ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΙΟΥ:

40° 59' 9.34" N 23° 24' 46.83" E

ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΨΑΧΝΑΜΕ ΤΟΣΟ ΦΟΥΝΤΩΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ...
ΤΕΛΙΚΑ ΒΡΗΚΑΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΑΧΗ...ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΑΝΑ ΠΗΓΗ.




ΠΗΓΗ 1η>>>

...Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, ο Νορμανδικός στρατός χωρίσθηκε εις τρία τμήματα: Ένα τμήμα παρέμεινε προς φρούρηση της Θεσσαλονίκης, το δεύτερο εισέβαλε εις την περιοχή των Σερρών καταστρέφοντας και λεηλατώντας και το τρίτο περικύκλωσε την Μοσυνόπολη.Δια να αντιμετωπίση τους Νορμανδούς, ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος συγκρότησε πέντε στρατιές από όλα τα Ευρωπαϊκά και ασιατικά τάγματα, ενώ συγκέντρωσε και 100 πολεμικά πλοία δια να εμποδίση την εισβολή του Νορμανδικού στόλου εις την θάλασσα της Προποντίδος, αλλά οι Βυζαντινές δυνάμεις δεν κατόρθωσαν να αναχαιτίσουν τους Νορμανδούς.Η άλωση της Θεσσαλονίκης και η αποτυχία του Ανδρονίκου να ανακόψη την Νορμανδική προέλαση προς την Κωνσταντινούπολη προκάλεσαν πανικό και δυσαρέσκεια εις τον λαό, με αποτέλεσμα να ξεσπάση, εξέγερση εναντίον του εις την Κωνσταντινούπολη τον Σεπτέμβριο του 1185, με υποκίνηση της αριστοκρατικής οικογενείας των Αγγέλων.Ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος συνελήφθη και αφού παραδόθηκε εις τον όχλο της Κωνσταντινουπόλεως, θανατώθηκε έπειτα από φρικτά βασανιστήρια τριών ημερών, ενώ ο Ισαάκιος Β΄, ο οποίος είχε ηγηθεί της εξεγέρσεως, ανακηρύθηκε αυτοκράτωρ.Ο νέος αυτοκράτωρ ανέθεσε την ηγεσία των Βυζαντινών δυνάμεων εις τον εξαίρετο στρατηγό Αλέξιο Βρανά, ο οποίος ανασυγκρότησε πλήρως τον στρατό και αντεπιτέθηκε κατά των Νορμανδών.Οι Νορμανδοί θεωρώντας ότι, είχαν ήδη κερδίσει τον πόλεμο είχαν διασκορπισθεί, επιδιδόμενοι εις λεηλασίες, πράγμα που εκμεταλλεύθηκε ο Αλέξιος Βρανάς.Πρώτα νίκησε την Νορμανδική στρατιά, η οποία ευρίσκετο εις την Μοσυνόπολη, κατόπιν αυτή που ήταν εις την περιοχή της Αμφιπόλεως και έπειτα οδήγησε τον στρατό του εις την περιοχή του ποταμού Στρυμόνος, όπου ευρίσκοντο οι υπόλοιπες Νορμανδικές δυνάμεις.

 

Τελικά την 7η Νοεμβρίου του 1185, κατά τον Νικήτα Χωνιάτη (Ιστορία, 469), οι δύο στρατιές εσυναντήθησαν εις την περιοχή του Δημητρίτζη, πλησίον του παταμού Στρυμόνος: «Έπειτα, αμφότερα τα στρατεύματα συνήλθαν εις ένα χώρον (ήταν δέ αυτός ο λεγόμενος τόπος του Δημητρίτζη».Τότε, φοβισμένοι οι Νορμανδοί, προσεπάθησαν δολίως να διαπραγματευθούν συνθήκη, αλλά οι Έλληνες δεν εξαπατήθησαν και επηκολούθησε η κρίσιμη μάχη: «Ανεμνήσθησαν τις συμβάσεις και ένεκα τούτων έστειλαν κήρυκες προς τον Βρανά.Και αρχικώς μέν άρεσαν εις τους Ρωμαίους τα αιτούμενα.Αλλά μετά από ολίγο, άλλαξαν γνώμη, θεωρήσαντες ότι, ήσαν δόλια τα παρά των αντιπάλων προβαλλόμενα, ή αν όχι τούτο αναμφιβόλως πρόδηλη δειλία, χωρίς να αναμείνουν το σύνθημα του πολέμου, μήτε τον ήχο της σάλπιγγος, μήτε κάποιο έτερο παράγγελμα, από όσα συνηθίζουν να δίδουν οι στρατηγοί πρό των συμπλοκών, γυμνώσαντες τα ξίφη επιτίθενται κατά των εχθρών.Αυτοί, μέχρι κάποιου σημείου αντιμετώπισαν ευθαρσώς και ανδρείως την επίθεση των Ρωμαίων και έγιναν κάποιες καμπές και ελιγμοί κατά τον πόλεμο.Τέλος δέ, υποχωρώντας εις την υπερβολική ορμή της Ρωμαϊκής στρατιάς, έκαναν μεταβολή και ετράπησαν εις άτακτη φυγή.Όθεν συλλαμβανόμενοι εφονεύοντο, αιχμαλωτίζοντο, ωθούντο κατά τον ποταμό Στρυμόνα, ελαφυραγωγούντο, εσκυλεύοντο.Ήταν δέ τότε η εβδόμη του μηνός Νοεμβρίου και η ημέρα ήταν περί το δειλινόν, οπότε έγιναν αυτά.Συλλαμβάνονται δε και οι δύο στρατηγοί του στρατεύματος, ο Ριτζάρδος, ο αδελφός της γυναικός του Ταγκρέ, ο οποίος ήταν ναύαρχος του ναυτικού των Σικελών και ο Αλδουίνος Κόντος, ο οποίος δεν ήταν μέν κατά φύση ευγενούς και λαμπρού γένους, αλλά ήταν σεβαστότατος εις τον ρήγα, δια την πολεμική δεξιότητά του και τότε κατείχε υπέρ πάντων το αξίωμα της στρατηγίας…». (Νικήτας Χωνιάτης, Ιστορία 469-470).Αρκετοί διασωθέντες Νορμανδοί διέφυγαν εις την Θεσσαλονίκη και απέπλευσαν με τα εκεί ευρισκόμενα πολεμικά πλοία, αλλά κατά τον πλού τους εναυάγησαν εξαιτίας σφοδρών καταιγίδων, ενώ πολλοί που δεν μπόρεσαν να διαφύγουν δια θαλάσσης, εξοντώθησαν από τον Βυζαντινό στρατό και ιδίως από τους Αλανούς μισθοφόρους του.Συνελήφθη επίσης και ο πρωτοσεβαστός Αλέξιος Κομνηνός, ο οποίος ετυφλώθη, ως αξία τιμωρία δια την εσχάτη προδοσία του: «Και αιχμαλωτίζεται λοιπόν μαζί με τους δύο στρατηγούς που αναφέραμε και ο εκ των Κομνηνών έρημος και καταστροφικός νούς, Αλέξιος, ο αίτιος πάντων τούτων των κακών και στερείται του φωτός των οφθαλμών ο άξιος των Χαρωνείων οικήσεων» (Νικήτας Χωνιάτης, Ιστορία, 472).Κατόπιν και το Νορμανδικό ναυτικό αναγκάσθηκε να υποχωρήση προς την Ιταλία, αφού οι Βυζαντινές δυνάμεις απαγόρευαν την έξοδό τους δια ανεφοδιασμό, αλλά κατά τον πλού της επιστροφής τους αντιμετώπισαν σφοδρές καταιγίδες, λιμό και επιδημία και ούτως εχάθησαν πολλοί εξ αυτών.

Πηγη:

http://www.fourakis-kea.com/forum/viewtopic.php?f=12&t=3310&start=20

------------------------------------------------------------------------

ΠΗΓΗ 2η >>>

 

Μάχη του Δημητριτσίου

07/11/1185

	Οι Βυζαντινοίαυτοκράτωρ: Ισαάκιος Β’ Άγγελος	Οι Εχθροί
Διοικητής:	Στρατηγός Αλέξιος Βρανάς	Βαλδουίνος ντ’ Ωτεβίλλ
Δυνάμεις:	Άγνωστο	15,000-25,000
Απώλειες:		Βαρύτατες

Ιστορικό Πλαίσιο:	Την περίοδο μετά το θάνατο του Μανουήλ Κομνηνού που το Βυζάντιο σπαρασσόταν από έριδες, στη Σικελία βασίλευε ο ικανότατος Γουλιέλμος Β’, ο «Καλός». Με πρόφαση την προστασία του ανήλικου διαδόχου του βυζαντινού θρόνου, ο Γουλιέλμος οργάνωσε εκστρατεία εναντίον του Βυζαντίου με απώτερο στόχο την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την αναγόρευση του ίδιου σε Ρωμαίο αυτοκράτορα. Συγκέντρωσε ισχυρό στρατό 80.000 ανδρών, εκ των οποίων 5.000 ιππότες υπό τους συγγενείς του, κόμητες Ριχάρδο και Βαλδουΐνο και στόλο 200 πλοίων, υπό τον Έλληνα ναύαρχο Μαργαρίτη (τα νούμερα που αναφέρονται – πλην του στόλου – είναι αμφισβητούμενα. Οι πραγματική δύναμη φαίνεται ότι ήταν στο 1/3 των προαναφερθέντων). Μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης στις 24 Αυγούστου 1185, οι Νορμανδοί χωρίστηκαν σε τρία τμήματα. Το ένα τμήμα παρέμεινε για τη φρούρηση της Θεσσαλονίκης, το άλλο κατευθύνθηκε προς την περιοχή των Σερρών, όπου προξενούσε πολλές ζημιές στην περιοχή της Αμφίπολης και το τρίτο τμήμα, κατευθυνόμενο προς την Κωνσταντινούπολη, στρατοπέδευσε στη Μοσυνούπολη, ενώ ο Νορμανδικος στόλος πλησίαζε την Κωνσταντινούπολη δια θαλάσσης. Οι Νορμανδοί αρχηγοί, αν και γενναίοι μαχητές δεν είχαν ούτε τη στρατηγική ικανότητα, ούτε την πολιτική οξύνοια του βασιλιά τους. Θεωρώντας ότι δεν υπήρχε άμεση απειλή, είχαν χωρίσει τις δυνάμεις τους σε πολλά αποσπάσματα που είχαν εκτραπεί σε λεηλασίες, πράγμα το οποίο τους είχε αποδυναμώσει. Επιπλέον οι προσωπικές τους φιλοδοξίες δυσκόλευαν περισσότερο τη συνεργασία τους. Ο Αλέξιος Βρανάς, εκμεταλλευόμενος τη διάσπαση των Νορμανδών, επιτέθηκε στα μεμονωμένα τμήματα που βρίσκονταν γύρω από τη Μοσυνούπολη, τα διέλυσε και ανακατέλαβε το φρούριό της.
Η Μάχη:	Ο Βυζαντινός στρατός βάδισε στην περιοχή του Στρυμόνα, όπου είχαν στρατοπεδεύσει οι δυνάμεις του Βαλδουίνου ντ’ Ωτεβίλλ. Τα δύο στρατεύματα παρατάχθηκαν στον τόπο «τον λεγόμενον του Δημητρίτζη». Ο Βαλδουίνος, που αντελήφθη ότι βρισκόταν σε μειονεκτική θέση , προσπάθησε να διαπραγματευθεί. Παράλληλα όμως, έστειλε αγγελιοφόρο στο γυναικάδελφο του Ταγκρέδου, Ριχάρδο, καλώντας τον να τον ενισχύσει. Επίσης, έστειλε άλλους να συγκεντρώσουν τους σκόρπιους στρατιώτες του που λεηλατούσαν. Δε διακινδύνευε να υποχωρήσει πέρα από το Στρυμόνα, γιατί φοβόταν επίθεση καθώς θα περνούσε το ποτάμι. Ο Βρανάς όμως παρακολουθούσε τις βιαστικές κινήσεις των λαφυραγωγών που κατευθύνονταν άτακτα προς το στρατόπεδό τους και κατάλαβε ότι υπάρχει δόλος στις προθέσεις των Νορμανδών. Έκανε πως δέχεται τους κήρυκες, εκμεταλλευόμενος το χρόνο για να μεταπέσει από διάταξη πορείας σε διάταξη μάχης. Θέλοντας να αποφύγει τη συγκέντρωση του εχθρού, που ίσως του στερούσε το πλεονέκτημα της αριθμητικής υπεροχής, τράβηξε το ξίφος του κι επιτέθηκε πρώτος, ενώ οι άντρες του τον ακολούθησαν αλαλάζοντας.   Οι Νορμανδοί ιππότες αντεπιτέθηκαν με τις ορμητικές επελάσεις για τις οποίες ήταν διάσημοι. Ήταν όμως χωρισμένοι σε μικρές πρόχειρες ομάδες και στα σημεία που διασπούσαν τις γραμμές των Βυζαντινών περικυκλώνονταν από τους αριθμητικά υπέρτερους αντιπάλους τους και σφαγιάζονταν. Το πεζικό τους, κάτω από την πίεση του αντίστοιχου βυζαντινού, δεν μπορούσε να τους υποστηρίξει. Οι άτακτοι ελαφροί πεζοί όρμησαν προς το ποτάμι προσπαθώντας να σώσουν τη λεία τους όπου οι Βυζαντινοί τους ακολουθούσαν και τους σκότωναν. Οι Νορμανδοί ιππείς μάχονταν απεγνωσμένα, αλλά η ορμή τους είχε καταπέσει, καθώς τα άλογά τους είτε σκοτόνωνταν είτε κατέρρεαν από εξάντληση. Η μάχη εξελισσόταν πλέον όχι σε επελάσεις με τη λόγχη, αλλά σε συγκρούσεις με πολεμικά ρόπαλα και ξίφη, όπου η αριθμητική υπεροχή των Βυζαντινών τους έδινε τη δυνατότητα να περικυκλώνουν τους αντιπάλους τους και να τους καταβάλλουν. Ελάχιστοι ιππότες κατάφεραν να διασπάσουν τον κλοιό και να διαφύγουν. Μόλις σκοτώθηκε ο σημαιοφόρος του Βαλδουίνου και το λάβαρο έπεσε καταγής, αυτός και οι σωματοφύλακές του λύγισαν και παραδόθηκαν.
Αξιοσημείωτα:	Το όνομα του πεδίου μάχης δεν ήταν Δημητρίτσι εκείνη την εποχή. Πήρε όμως αυτό το όνομα από τον στρατηγό Δημητρίτσα που έπεσε σ’ αυτή τη μάχη.
Επακόλουθα:	Ήταν μια σημαντική νίκη για τους Βυζαντινούς σε μια περίοδο παρακμής. Οι Νορμανδοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη φιλόδοξη εκστρατεία τους και να επιστρέψουν στη Σικελία, όπου το βασίλειό τους σε λίγα χρόνια καταλύθηκε από τους Γερμανούς.

 

ΠΗΓΗ:

http://www.byzantium.xronikon.com/battlegr.php?byzbat=c12_08

 

------------------------------------------------------------------------

ΠΗΓΗ 3η>>>

 

 

Battle of Demetritzes

Πηγες:

http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Demetritzes

http://en.wikipedia.org/wiki/Byzantine%E2%80%93Norman_wars

------------------------------------------------------------------------
ΧΑΡΤΗΣ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

 ------------------------------------------------------------------------

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ ΟΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΧΥΘΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ???