ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ... ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΗ ΚΡΥΠΤΗ ΤΟΥ

Το παρακατω βιντεο αφορα τον Δουκα Ιωαννη Βατατζη.

https://www.youtube.com/watch?v=fKVQPpcNMQU

Στο βιντεο αυτο αναφερεται ως πιθανο μερος οπου ειναι κρυμμενος ο μαρμαρωμενος βασιλιας σαν την Επταλοφο στη Μεσογαια Αττικης...εγω να αντιπαραβαλω μερικα στοιχεια...

αν ειναι ο Ιωαννης Βατατζης να προσθεσω σαν πιθανη κρυπτη του σωματος του στην πολη των Σερρων...
η πολη επισης ειναι χτισμενη σε 7 λοφους...

επισης οταν βασιλευε ο Βατατζης ειχε απελευθερωσει την πολη των Σερρων απο κατακτητες 

" Ο Θεόδωρος Δούκας Άγγελος Κομνηνός, εκδιώκοντας τη λα­τινική φρουρά, έγινε κύριος της πό­λης (τέλη του 1221). Παρέμεινε στην κατοχή του μέχρι το 1230, ο­πότε και νικήθηκε από τον τσάρο Iβάν Β' Άσεν.
Μετά το θάνατο του δωδεκάχρο­νου τσάρου Καλιμάν (1245) η πό­λη περιήλθε στην εξουσία του αυτο­κράτορα της Νικαίας Ιωάννη Γ’ Δούκα Βατατζή για δεκαέξι χρόνια. " (πηγη: http://www.serrelib.gr/serres1.htm )

"  Το 1230 μ.Χ. μετά την ήττα του Θεόδωρου Κομνηνού στη μάχη της Κλοκοτινίτσας, οι Σέρρες καταλήφθηκαν από τους Βουλγάρους του Ασάν και παρέμειναν στην κυριαρχία τους μέχρι το 1245 μ.Χ., οπότε ανακαταλήφθηκαν από τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Δούκα Ιωάννη Βατάτζη και έτσι επανήλθαν στην Βυζαντινή εξουσία. Τα περί της ανακατάληψης των Σερρών από τον Βατάτζη περιγράφει εκτενώς ο σύγχρονος βυζαντινός συγγραφέας Γεώργιος Ακροπολίτης, που διετέλεσε υπουργός των αυτοκρατόρων της Νίκαιας. " (πηγη: http://www.serrestown.com/gr/istoria/i2.html)

" Ο Θεόδωρος Δούκας Αγγελος, ο Δεσπότης της Ηπείρου, αφού κατέλαβε τα γύρω φρούρια της Θεσσαλονίκης, προχώρησε και πολιόρκησε τις Σέρρες το 1221 μ.Χ. και εξανάγκασε τη Λατινική φρουρά να παραδοθεί. Οι Φράγκοι έστειλαν πολυάριθμο στρατό για να την επανακαταλάβουν αλλά ο Θεόδωρος Δούκας Άγγελος τους κατατρόπωσε σε μια μάχη στην Σκοτούσσα. Μετά επεκτείνοντας το κράτος του προς την Θράκη, βάδιζε προς την Κωνταντινούπολη το 1230 όλως απρόοπτως εστράφη κατά των Βουλγάρων για να εξασφαλίσει τα νώτα του, αλλά έπεσε σε παγίδα και αφού πιάστηκε αιχμάλωτος τυφλώθηκε Οι Σέρρες επανακαταλήφθηκαν από τους Βουλγάρους και παρέμειναν στην κατοχή τους μέχρι το 1242 μ.χ. 
  Ο Ιωάννης ο Δούκας Βατάτζης, αυτοκράτορας της Νίκαιας, την άνοιξη 1242 μ.χ. με ισχυρό στρατό προχωρούσε προς τη Θεσαλονίκη. Διερχόμενος από την Ζίχνη συσκέφθηκε με τους επιτελείς του να καταλάβει τις Σέρρες. Κατόπιν πολλών ενδοιασμών ήλθε και στρατοπέδευσε στο λόφο του Αγίου Γεωργίου ανατολικά των Σερρών. Ο Βούλγαρος φρούραρχος Δραγοτάς με την φρουρά του κλείστηκε στην Ακρόπολη, η δε πόλη ήταν χωρίς τείχη, διότι τα κατέστρεψε ο Ιωαννίτσης. 
Ο Βατάτζης εξηνάγκασε τους Βουλγάρους να παραδοθούν και ελευθέρωσε την πόλη. Διόρισε ως στρατηγό και διοικητή των Σερρών τον Μιχαήλ Παλαιολόγο, τον μετέπειτα αυτοκράτορα του Βυζαντίου, που κατέλαβε και την Κωνσταντινούπολη το 1264 . Διοριζόταν πάντοτε έμπιστα και δυναμικά στελέχη των αυτοκρατόρων στις Σέρρες, διότι η στρατηγική της θέση το επέβαλε. 
  Ο γιός του Βατάτζη Θεόδωρος Λάσκαρης με μια βιαστική προέλαση από την Κωνσταντινούπολη σε 12 μέρες, για να σώσει το Μελένικο από μια στενή πολιορκία, περνώντας στις Σέρρες σύντριψε τα στρατεύματα των Βουλγάρων στο Ρούπελ. "πηγη: http://6gym-serron.ser.sch.gr/ACTIVITIES/history/1his_ser/serres.htm)

και να δωσω ενα τελευταιο στοιχειο οτι στον πασιγνωστο λοφο του Κουλα 

 (http://www.serrelib.gr/serres1.htm)

ειναι γνωστη μια ιστορια για καποιον ταφο ενος βασιλια ο οποιος ταφος δεν βρεθηκε αλλά ,...
καποια στοιχεια δειχνουν να βρισκεται στα δεξια του δρομου...οντως στο λοφο απο τα δεξια του ανηφορικου δρομου υπαρχουν πολλα σημεια με ενδιαφερον, καθως και οι κιονες που αναφερονται {Το έτος 1958 κατά την θεμελίωση του επί του κάστρου Τουριστικού Περιπτέρου ήρθαν στο φως νέα ευρήματα. Συγκεκριμένα στη θέση του βόθρου του Περιπτέρου ανακαλύφθηκε αρχαϊκός τάφος γυναικός, που περιείχε σημαντικά κτερίσματα, ο οποίος όμως καλύφθηκε  γρήγορα για να μην παρεμποδιστούν οι περαιτέρω οικοδομικές εργασίες. Ο τάφος  αυτός ανήκε πιθανώς στον 6ο π.χ. αιώνα.
    Σε απόσταση λίγων μέτρων Ν.Α. του περιπτέρου ο εκσκαφέας απεκάλυψε θεμέλια δόμων από πωρόλιθο ενός αρχαϊκού κτιρίου. Πρόκειται πιθανότατα για αρχαίο ναό όπως μαρτυρούν και τα αρχαϊκά κιονόκρανα που βρέθηκαν κατά τις εκσκαφικές εργασίες που γινόταν κοντά στα θεμέλια του αρχαϊκού κτιρίου. (πηγη;http://6gym-serron.ser.sch.gr/ACTIVITIES/tur_odhgos/by_kulas.html)}υπαρχουν οι βασεις τους καπου μεσα στα πυκνοφυτεμενα πευκα...

επισης υποψιες υπαρχουν  για καποιο σημειο περιξ της παλαιας Μητροπολης της πολης ή καποιο σημειο της παλαιας Μητροπολης που επικοινωνουσε υπογειως με την ακροπολη ...(υπαρχουν σχετικες αναφορες απο μαχες για γρηγορη καλυψη σημειων)

το σιγουρο ειναι οτι ο συγκεκριμενος λοφος ο οποιος ηταν οχυρο καποτε και ειχε τειχη και καστρο 

 (http://www.serrelib.gr/serres1.htm)

ειναι σκαμμενος γιατι κατασκευαστηκε (ενα τμημα του με επιχωματωσεις) απο ανθρωπους, δεν ειναι φυσικος λοφος.Το επισης γνωστο ειναι οτι {Ο Γάλλος καπουτσίνος Robert de Dreux, όταν πέρασε από την πόλη των Σερρών το 1669, αναφέρει ότι είδε επί του κάστρου δυο ερειπωμένα παρεκκλήσια. Το ένα απ΄αυτά πιθανότατα ήταν ο ναΐσκος του Αγίου Νικολάου. (πηγη:http://6gym-serron.ser.sch.gr/ACTIVITIES/tur_odhgos/by_kulas.html)}υπηρχαν δυο εκκλησιες η μια του Αγιου Νικολαου, η αλλη εκκλησια που βρισκεται?...

τελος να θυμισουμε τις δυο φορες που καηκε η παλαια ιερα Μητροπολη των Αγιων Θεοδωρων και οποια ιχνη-στοιχεια υπηρχαν να χαθηκαν

τελος μετα απο την καταγραφη των σκεψεων για την πιθανη κρυπτη του σωματος του βασιλια Ιωαννη Βατατζη να προσθεσουμε μερικα διαφορετικης τοποθεσιας στοιχεια ενταφιασμου του Δουκα μετα την κοιμηση του. { Ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 1254 στο Νυμφαίο και ενταφιάστηκε με μεγάλες τιμές και λαϊκό πένθος στην Μονή Σωσάνδρων, που ο ίδιος είχε χτίσει προς τιμήν της Παναγίας. Έπασχε από επιληψία, που με τον καιρό εκδηλωνόταν όλο και πιο έντονα. Ωστόσο η βασιλεία του υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένη και η δράση του υμνείται ομόφωνα από όλους τους ιστορικούς, σύγχρονους ή μεταγενέστερους, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στην Ιστορία. Υπήρξε πολύ αγαπητός στον λαό του και αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του αναγνωρίστηκε ως άγιος με το όνομα Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων.(πηγη: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%93%C2%B4_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82 )}

Μονη Σωσανδρων 

(plotinoupolibooks.gr)

https://www.youtube.com/watch?v=15zbtRNcCII

Να ξεχωρισουμε τον ταφο απο την κρυπτη...μπορει να ταφηκε στο Νυμφαιο αλλά η σωρος να μεταφερθηκε αργοτερα για να προστατευθει απο τους βεβηλους τουρκους...

Δεν γνωριζουμε απλα ψαχνουμε για στοιχεια...

Ο Θεος να μας σωσει!!!

ΑΜΦΙΠΟΛΗ: Ο Μέγας ...Λόφος; - ΒΙΝΤΕΟ

«Αυτό που με καθηλώνει είναι σε τι βάθος τιμητικό έκρυβε 

τους επιφανείς νεκρούς του ο χρόνος και με τι δρακόντειες, 

αμετακίνητες από το βάρος πλάκες έφραζε την είσοδο ωσάν (πέραν εκείνης της ιερόσυλης φθοράς που έχει το ελευθέρας από το θάνατο να εισχωρεί) να έπεται κι άλλη λαθραία φθορά, κι άλλη, κι άλλη – σπείρα ολόκληρη της οποίας εγκέφαλος είναι η λήθη.» 

Κική Δημουλά 

Αναρτήθηκε από Αρχαιογνώμων Φ 

Πηγή: eleytheron.blogspot.gr

Αναδημοσιευση απο Amfipoli News

ΤΑΦΟΙ ΒΕΡΓΙΝΑΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ

ΦΩΤΟ: ΑΥΤΗ Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ... ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ... ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΑ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ...!!!

Η σαρκοφάγος του Αλεξάνδρου αποτελεί το σπουδαιότερο έκθεμα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Κωνσταντινούπολης. Βρέθηκε στον τελευταίο από τους επτά νεκρικούς θαλάμους στη βασιλική νεκρόπολη της Σιδώνας στη Φοινίκη (σημερινός Λίβανος) στο τέλος του 19ου αιώνα, όταν η περιοχή αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από τον Οσμάν Χαμντί, ιδρυτή και διευθυντή του Αρχαιολογικού Μουσείου Κωνσταντινούπολης.

Η νεκρόπολη ανήκε στους βασιλείς της πόλης και χρησιμοποιήθηκε για τη ταφή τους από τα μέσα του 5ου αιώνα μέχρι και τον ύστερο 4ο αιώνα π.Χ.

Η σαρκοφάγος είναι πιθανό να φτιάχτηκε για τον Αβδαλώνυμο, τελευταίο βασιλιά της Σιδώνας, που ενθρονίστηκε από τον Αλέξανδρο μετά τη μάχη της Ισσού (333π.Χ.) και κυβέρνησε έως τον θάνατό του, το 331 π.Χ. Κατασκευάστηκε από πεντελικό μάρμαρο, από Έλληνα καλλιτέχνη προφανώς, όταν ακόμη ο Αβδαλώνυμος ήταν εν ζωή, ανάμεσα στο 325 και το 311 π.Χ.

Η παρουσία αετωμάτων, ακρωτηρίων και υδρορροών στο κάλυμμα της σαρκοφάγου παραπέμπει σε αρχαίο ελληνικό ναό. Η κορυφή της στέγης διακοσμείται με γυναικεία κεφάλια. Στις πλευρές της, αλλά και στα αετώματα, φέρει ανάγλυφες παραστάσεις με μάχες και κυνήγια, γεμάτες μορφές με περσικά ενδύματα και μορφές που είναι είτε Μακεδόνες είτε άνδρες άλλων ελληνικών πόλεων. Μερικοί από τους τελευταίους φορούν κοντό χιτώνα και φέρουν οπλισμό, ενώ άλλοι είναι γυμνοί.

Η κύρια σκηνή της σαρκοφάγου θεωρείται το κυνήγι λιονταριού στη μία μακριά πλευρά, στο οποίο συμμετέχουν ο Αβδαλώνυμος, ο Αλέξανδρος, αλλά και ο Ηφαιστίωνας, ο στενός σύντροφος του Αλεξάνδρου. Ο σκοπός αυτής της παράστασης ήταν να ενισχύσει τη βασιλική εικόνα του Αβδαλώνυμου, καθώς τον παρουσιάζει να ασχολείται με το κυνήγι, ένα κατεξοχήν άθλημα βασιλέων, και μάλιστα συντροφιά με τον κατακτητή, που είχε γίνει ο Μέγας Βασιλεύς της Ασίας.

(Σαρκοφάγος του Αλεξάνδρου-Πάνω δεξιά διακρίνεται και λιοντάρι)

(Οστέινα και γυάλινα διακοσμητικά στοιχεία φερέτρου που βρέθηκαν στον τάφο της Αμφίπολης) 

πηγη:zougla.gr

αναδημοσιευση απο εδω

============================

ΕΤΣΙ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΚΑΙ ΒΕΡΓΙΝΑ - ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Τα κοινά διακοσμητικά στοιχεία των τάφων της Ευρυδίκης, του Φιλίππου και του Αλέξανδρου Δ' με αυτά που βρέθηκαν στον τύμβο Καστά. 

Οι αρχαίοι Ελληνες, που αγαπούσαν την καλαισθησία, διακοσμούσαν τα πάντα και μάλιστα από αρχαιοτάτων χρόνων. Από τα απλά ποτήρια με τα οποία έπιναν νερό μέχρι τα έπιπλα αλλά και τα αρχιτεκτονήματά τους. Στις μέρες μας έχουν φτάσει αρκετά από τα αγαπημένα μοτίβα τους, όπως οι μαίανδροι, οι ρόδακες, αλλά και οι άκανθοι, οι οφθαλμοί, οι αστράγαλοι. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι αρκετά από αυτά χρησιμοποιούνται και σε ταφικά κτίσματα αλλά και στα ίδια τα φορεία πρόθεσης και εκφοράς των νεκρών, ή στις κλίνες και στα ανάκλιντρα που υπήρχαν μέσα στους μακεδονικούς τάφους.

Διακοσμημένο με γυάλινα και οστέινα στοιχεία ήταν το φέρετρο του νεκρού που εντοπίσθηκε στον τάφο της Αμφίπολης. Τα διακοσμητικά αυτά στοιχεία, σύμφωνα με την ανασκαφική ομάδα, ήταν: γυάλινοι οφθαλμοί, ιωνικό κυμάτιο, διακοσμητικοί «αστράγαλοι», τετραγωνίδιο και «άκανθος».

Στοιχεία που βρίσκουμε σε φέρετρα ή κλίνες στη Βεργίνα και ανά τη Μακεδονία από τον 5ο αιώνα π.Χ. και ιδίως κατά τον 4ο και τον 3ο αλλά και σε «πλαίσια» παραστάσεων, όπως και σε ιωνικά κιονόκρανα, σαν αυτό στον προθάλαμο του τάφου της Αμφίπολης που ήταν επιζωγραφισμένο.

Γυαλί
Η εξάπλωση της τεχνικής παραγωγής γυάλινων αντικειμένων έφερε πλήθος από αυτά στα σπίτια των αρχαίων. Στη Μακεδονία η χρήση του γυαλιού φαίνεται πως ξεκινά τον 5ο αιώνα π.Χ. Τον επόμενο αιώνα, δηλαδή τον 4ο, έχει εξαπλωθεί κι άλλο. Σε πολλούς μακεδονικούς τάφους βρίσκουμε κατάλοιπα από γυάλινα διακοσμητικά και βεβαίως από οστέινα, τα οποία είναι τα πρώτα που κάνουν την εμφάνισή τους μαζί με τα λίθινα αντικείμενα. Σε κάποιους τάφους μάλιστα, όπως του Φιλίππου, τα στοιχεία είναι από ελεφαντόδοντο. Κάποια από αυτά έχουν την τυπολογική μορφή που ονομάζεται «οφθαλμός», «αστράγαλος», «άκανθος».

Της ίδιας μορφής διακοσμητικά στοιχεία εντοπίζουμε και σε μακεδονικούς τάφους, σε ολόκληρη την περιφέρεια του μακεδονικού βασιλείου. Εμείς θα αναφερθούμε σε αυτούς των Τημενιδών, που εμφανίζουν χρονολογική συνάφεια.

Ο αρχαιότερος από τους τάφους των Τημενιδών, αυτός που ο Ανδρόνικος απέδωσε στην Ευρυδίκη, μητέρα του Φιλίππου και γιαγιά του Αλεξάνδρου, είχε ανάλογες διακοσμήσεις τόσο στα ζωγραφισμένα στην πρόσοψη ιωνικά κιονόκρανα όσο και στην ταινία του ερεισίνωτου στον θρόνο. Η χρυσή αυτή ταινία «ορίζει» παράσταση Περσεφόνης - Αδη, ωστόσο εδώ δεν έχουμε απαγωγή, καθώς η Περσεφόνη εικονίζεται στο πλευρό του Πλούτωνα ως Κυρία του Κάτω Κόσμου. Η νεκρή είχε ταφεί το 340 π.Χ.

Ανάλογα στοιχεία είχε η χρυσελεφάντινη κλίνη από τον τάφο του Φιλίππου Β' (336 π.Χ.). Η κλίνη, όπως αναφέρουν αρχαιολόγοι που γνωρίζουν τα μακεδονικά ταφικά έθιμα, μεταφερόταν στον τάφο από την οικία, όπως και άλλα έπιπλα. Δηλαδή είχαν χρησιμοποιηθεί από τον νεκρό όσο ήταν εν ζωή όπως μαρτυρά η επιμελημένη κατασκευή τους, που θα ήταν αδύνατον να γίνει μέσα σε χρονικό διάστημα μίας ή δύο ημερών.

Στον τάφο του Φιλίππου είχαν εντοπισθεί περισσότερα από 4.000 θραύσματα από χρυσό, γυαλί και ελεφαντόδοντο πεσμένα ανάμεσα σε διάφορα οργανικά και άλλα υπολείμματα. Εν τέλει με τη βοήθεια των συντηρητών της ΙΖ' ΕΠΚΑ «αναστήθηκαν» και έγιναν δύο λαμπρά ανάκλιντρα, σύμφωνα με την πρόταση αναπαράστασης που προέκυψε από τη συνεργασία της αρχαιολόγου Αγγελικής Κοτταρίδη με τον ζωγράφο Χρήστο Μποκόρο.

Οπως αναφέρει η Αγγελική Κοτταρίδη στο βιβλίο «Μακεδονικοί θησαυροί - Μια περιήγηση στο Μουσείο των Βασιλικών Τάφων των Αιγών» (Εκδόσεις Καπόν), για το αρχαίο συμπόσιο οι κλίνες ήταν εκ των ων ουκ άνευ: «Μεγάλα και αρκετά ψηλά ξύλινα ανάκλιντρα, κάτι ανάμεσα σε κρεβάτι και καναπέ, που προορίζονταν για έναν ή δύο ανακεκλιμένους συνδαιτυμόνες και τοποθετούνταν η μία δίπλα από την άλλη κατά μήκος των τοίχων του δωματίου. Στη μία ή και στις δύο πλευρές της κλίνης υπήρχαν κατά κανόνα υπερυψωμένα ''προσκεφάλαια'', ενώ στρώματα και μαξιλάρια με υφαντά και κεντημένα καλύμματα τις έκαναν πιο αναπαυτικές. Οι κλίνες ήταν ξύλινες διακοσμημένες με ζωγραφιές, ανάγλυφα, ενθέματα από άλλα υλικά (πολυτιμότερα ξύλα, κεχριμπάρι, ελεφαντόδοντο, γυαλί, χρυσό, ασήμι) ή μέταλλο».

Η κλίνη στον λεγόμενο τάφο «Του πρίγκιπα» (Αλέξανδρος Δ' - 310 π.Χ.) έμοιαζε αρκετά με εκείνες του Φιλίππου, «μολονότι η διακόσμησή της που περιοριζόταν στην εμπρός πλευρά ήταν λιγότερο πλούσια», όπως γράφει στους «Μακεδονικούς θησαυρούς».

«Στις βαθιές ζωφόρους δεν υπάρχουν πολυπρόσωπες παραστάσεις, αλλά το τυπικό θέμα του διασπαραγμού με γρύπες και άλλα αγρίμια που δεν διατηρούνται σε καλή κατάσταση, με συνέπεια να μην είναι δυνατή η ανάπλασή τους. Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η παράσταση που αναπτυσσόταν στη στενή ζωφόρο στην επάνω τραβέρσα της κλίνης. Εδώ, σε ένα εξαιρετικά κομψό ελεφαντοστέινο ανάγλυφο, ένα αληθινό μικροσκοπικό αριστούργημα, στο οποίο αποτυπώνονται με μοναδικό τρόπο όλη η αβρότητα και η εκλέπτυνση της τέχνης των πρώιμων ελληνιστικών χρόνων, εμφανίζεται χαμογελαστός και χρυσοστεφανωμένος ο γενειοφόρος Διόνυσος με τη δάδα στο ένα χέρι, αγκαλιάζοντας τρυφερά τη γοητευτική συντρόφισσά του από τον ώμο με το άλλο, να προχωρεί στο γλέντι που τον οδηγεί ένας νεαρός σάτυρος παίζοντας το σουραύλι του. Σάτυροι και μαινάδες στροβιλίζονται εκστατικοί και πλαισιώνουν με την παρουσία τους το θεϊκό ζευγάρι σε έναν τόπο ιερό που τον ορίζουν χορηγικοί τρίποδες. Δυστυχώς, οι περισσότερες μορφές χάθηκαν και αυτές που σώζονται είναι πολύ διαβρωμένες, ωστόσο στο σύμπλεγμα του Διονύσου, που σαν από θαύμα μας σώθηκε σε εξαιρετική κατάσταση, μπορούμε να αναγνωρίσουμε την απαράμιλλη ποιότητα και την εκπληκτική ακρίβεια της επεξεργασίας». Στοιχεία διακόσμησης με «οφθαλμούς» έχουμε στον συγκεκριμένο τάφο τόσο στην κλίνη όσο και στο «πλαίσιο» της τοιχογραφίας με την αρματοδρομία.

Το φέρετρο (ή μήπως κλίνη;) της Αμφίπολης δεν σώθηκε, καθώς ήταν κατασκευασμένο από ξύλο. Γενικώς μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών τα ξύλινα αντικείμενα που σώθηκαν, καθώς το οργανικό υλικό αποσυντίθεται. Δύο ξύλινα φέρετρα έχει εντοπίσει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιά. Το ένα από αυτά είχε εντοπισθεί στο Αιγάλεω και είναι του 4ου αιώνα π.Χ. Το δεύτερο εντοπίσθηκε κατά τις ανασκαφές στο Δέλτα Φαλήρου, στην περιοχή κατασκευής του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Το φέρετρο, διαστάσεων 1,61 μ. μήκους, 0,77 μ. πλάτους και πάχους από 3 έως 9 εκ., δεν αποτελείται από διαφορετικά ξύλα, όπως συνηθίζεται, αλλά είναι μονόξυλο (δηλαδή προέρχεται από τον κορμό ενός δέντρου), που σώζει όλα τα στοιχεία του ξύλου, το δέρμα του, ακόμα και τους αυξητικούς δακτυλίους του.

Αρχαϊκή εποχήΧρονολογείται στην αρχαϊκή εποχή (610-490/480 π.Χ.). Αν και δεν έχει ερευνηθεί ακόμα, σύμφωνα με μια πρώτη εκτίμηση το φέρετρο ήταν δεύτερη χρήση του ξύλου, ενώ η πρώτη ήταν ίσως βάρκα. Το σπάνιο εύρημα κατάφερε να διατηρηθεί χάρη στις συνθήκες -έντονη υγρασία και απουσία οξυγόνου- που επικρατούσαν στο αρχαϊκό νεκροταφείο.

Στο τυπικό της αρχαίας ελληνικής κηδείας και του πένθους διακρίνουμε τέσσερις φάσεις, σύμφωνα με τον ιστότοπο arxaiologia.gr: την πρόθεση του νεκρού, την εκφορά, τον ενταφιασμό και τις τιμές που του γίνονται σε τακτές ή έκτακτες χρονικές στιγμές μετά την κηδεία. Κανονικά την κηδεία αναλαμβάνουν οι «επιβάλλοντες», οι κληρονόμοι. Ο νεκρός λούζεται και κόβονται τα μαλλιά του. Τα μαλλιά τους κόβουν και οι μαυροντυμένοι συγγενείς. Η πρόθεση γίνεται την επόμενη μέρα του θανάτου και έχει κύριο στόχο την πιστοποίηση ότι ο νεκρός δεν πέθανε με βίαιο τρόπο. Στο μέσο του δωματίου τοποθετείται το νεκρικό κρεβάτι με τον στολισμένο νεκρό.

Η «σύνοδος» των συγγενών και φίλων που έχουν προσκληθεί ονομάζεται «περίδειπνον». Η πολιτεία μάταια επιχείρησε να μετριάσει την υπερβολή του θρήνου των γυναικών που φτάνουν να σκίζουν τις σάρκες τους. Τα χαράματα της τρίτης μέρας γίνεται σιωπηλά η εκφορά, που οφείλει να ακολουθεί ευθεία πορεία. Στην πομπή προηγούνται οι άνδρες και οι γυναίκες ακολουθούν. Μόνο οι πολύ κοντινοί συγγενείς και οι γυναίκες άνω των 60 ετών επιτρέπεται να συνοδεύσουν τον νεκρό έως τον τάφο. Την επομένη του ενταφιασμού με ειδικό τελετουργικό απομακρύνεται το μίασμα από την οικία. Ο νόμος επιμένει στην όσο το δυνατόν μικρότερη διάρκεια του πένθους.

ΠΗΓΗ:www.newsonly.gr
Αναδημοσιευση απο εδω

ΟΑΣΗ ΣΙΒΑ Ή ΑΜΦΙΠΟΛΗ; ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΣΩΗΣ;

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΣΙΟΥΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Μεγάλος ντόρος έγινε για την ανακάλυψη δήθεν του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου... «Είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εξαιρετικά σημαντικό εύρημα» δήλωσε ο Σαμαράς μετά την επίσκεψή του στον χώρο της αρχαιολογικής ανασκαφής στην Αμφίπολη και πρόσθεσε: «η γη της Μακεδονίας μας, εξακολουθεί να μας συγκινεί και να μας εκπλήσσει αποκαλύπτοντας από τα σπλάχνα της μοναδικούς θησαυρούς, που συνθέτουν, υφαίνουν όλοι μαζί αυτό το μοναδικό μωσαϊκό της Ελληνικής μας Ιστορίας, για το οποίο όλοι οι Έλληνες είναι πολύ υπερήφανοι».

Χαρακτήρισε αυτό που είδε ως «ένα μνημείο με μοναδικά χαρακτηριστικά» και προχώρησε σε αναλυτική περιγραφή των όσων είδε:«Ένας περίβολος γύρω-γύρω 497 μέτρα, σχεδόν ένας τέλειος κύκλος σμιλεμένος σε μάρμαρο Θάσου. Το λιοντάρι της Αμφίπολης πάνω από 5 μέτρα, 5,20 μέτρα, ας το σκεφτούμε στην κορυφή του τύμβου. Δυο ολόγλυφες Σφίγγες που βλέπετε, που είναι εκεί σαν να φυλάσσουν- και πράγματι είναι εκεί για να προφυλάξουν την είσοδο του τάφου. Ένας δρόμος πλατύς, με πλάτος 4,5 μέτρα, που οδηγεί στην είσοδο με τοίχους που μιμούνται σε φρέσκο τον τρόπο δόμησης του περίβολου». 

Και συνέχισε με νόημα:«όλα αυτά τα στοιχεία έχουν επιτρέψει στην κ. Περιστέρη, την ανασκαφέα, την αρχαιολόγο, να είναι αισιόδοξη ότι πρόκειται για ένα μοναδικό ταφικό μνημείο, που- όπως μας είπε- χρονολογείται μεταξύ του 325 και του 300 π.Χ.. Βέβαια, στο καίριο ερώτημα η ανασκαφή είναι αυτή η οποία θα αποκαλύψει την ταυτότητα του νεκρού. Η ανασκαφή θα συνεχιστεί με ρυθμούς που υπαγορεύει τόσο το εύρημα όσο, βέβαια, και η επιστημονική δεοντολογία. Για άλλη μια φορά συγχαρητήρια στην κ. Περιστέρη και τους συνεργάτες της».

Ωραίος ο Σαμαράς, δηλαδή στην ώρα του! Άφησε τις υπόνοιες ότι μπορεί να είναι ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου αλλά δεν εξετέθη να το πεί. Γιατί απλούστατα δεν είναι!!! Απλώς τώρα επελέγη ο χρόνος για να γίνει ο ντόρος...

Οι ανασκαφές στην Αμφίπολη όμως δεν είναι χθεσινές...

Γι αυτό θα παραθέσουμε ένα άρθρο περυσινό, δημοσιευμένο στις 26/8/13, με το οποίο συμφωνούμε απολύτως και το οποίο είναι άκρως διαφωτιστικό, διότι περιέχει και τις τότε απόψεις της ανασκαφέως περί του τάφου στην Αμφίπολη...

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Τις τελευταίες ημέρες πολλά διαβάζουμε και βλέπουμε για την δήθεν ανακάλυψη του Τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αμφίπολη.

Η γνώμη του ΕΟΕ είναι πως ακόμη και να τον ονομάσουν τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν θα είναι… σε αυτό συμφωνεί και η υπεύθυνη ανασκαφέας – προϊσταμένη της ΚΗ΄Εφορείας Αρχαιοτήτων της περιοχής όπου δηλώνει:

«Είναι τουλάχιστον απίθανο και στερείται κάθε επιστημονικής σοβαρότητας το να υποστηρίζουμε πως το εύρημα της Αμφίπολης ‘κρύβει’ τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Για τον απλούστατο λόγο ότι, στον έναν χρόνο που διαρκεί η ανασκαφή, δεν σκάβουμε ακόμα τον τάφο. Προς το παρόν είμαστε μπροστά σ’ έναν λαμπρό ταφικό περίβολο – μοναδικό στον ελληνικό χώρο».

Εμείς θεωρούμε πιο πιθανό να είναι ο τάφος της γυναίκας του της Ρωξάνης παρά του ίδιου του Αλέξανδρου. Το ότι η περίβολος του τάφου είναι κοντά στα 500 μέτρα και υπάρχουν αγάλματα με το λέοντα (σύμβολο της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας) αυτό δεν λέει απόλύτως τίποτα. Γιατί απλά υπαρχει άλλο ταφικό μνημείο με 12.000 τ.μ και για εκείνο όλοι σιωπούν… άσε που η περιοχή όπου είναι εκέινο το μνημείο ταιριάζει περισσότερo από ότι η Αμφίπολη για την ταφή του Μέγιστου των Ελλήνων. Φυσικά για αυτό ξέρει αρκετά καλά ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ο οποίος σταμάτησε την χρηματοδότηση της ανασκαφής του ταφικού μνημείου των 12.000 τ.μ στην έρημο της Σίουα στην Αίγυπτο στο σημείο που ήταν να ανοίξει ο τάφος… Τώρα το παραμυθάκι το ξέρουμε καλά. Μέτρα παντού, υποχωρήσεις σε όλα, μειώσεις μισθών και θέσεων. Γιατί να μην πετάξουμε την ιστοριούλα για την Αμφίπολη να έχουν να παίζουν οι ρομαντικοί αλλά και όλοι οι Έλληνες που ψάχνουν μια αφορμή για να αναθαρρήσουν; Γιατί δεν έκαναν το ίδιο με την τοιχογραφία της Ιεράς μονής της Περιβλέπτου στην Μάνη που έδειχνε την ανάληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Και μεταφέρθηκε σε ένα μουσείο της κακιάς ώρας με το που πήρε έκταση το θέμα;

Η ανάληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Σταματήστε να πουλάτε παραμύθια στον Ελληνικό λαό και δώστε λεφτά για την ανασκαφή στην έρημο Σίουα… Αλλά ξεχάσαμε εκεί οι Αμερικάνοι παίζουν μπάλα τώρα με τον εμφύλιο στην Αίγυπτο… Αλλά μην ξεχνάτε ότι η Αμερική έχει κολλητάρια τα Σκόπια… Καλημέρες….

ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΟΙΜΟΥ- ΑΘΗΝΑΣ

Τώρα έχουν ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για μια ανακάλυψη. Πρέπει  να μεταφερθεί ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου στην Αμφίπολη... Ίσως  το ISIL ανατινάξει μαζί με τα άλλα παγκόσμια μνημεία και τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου στην έρημο της Σίουα ώστε η Νεοταξίτες να τον "μεταφέρουν"  στην Αμφίπολη εντός του προτεκτοράτου τους, της Γκρεκονίας..

Το ότι ο τάφος είναι εκεί στην έρημο της Σίουα, μας το δείχνει και η εικόνα του Αγίου Σισώη (ο οποίος ασκήτεψε στην έρημο της Σίουα) και τον δείχνει να θρηνεί στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου

(Βλέπε την αρχική φωτό) 

Διακρίνατε δίπλα στον τάφο την περικεφαλαία και την ασπίδα με το αστέρι που βρέθηκε στην Βεργίνα στον τάφο του Φιλίππου!

Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και ο προδότης Σημίτης ο μέγας ένοχος για την απόκρυψή της!

Συνεχιστής του έργου του ο Σαμαράς και στα αρχαιολογικά ψέματα...

http://oimos-athina.blogspot.gr/2014/08/blog-post_13.html#more

-----------------------======-------------------------

Ο Όσιος Σισώης ο Αιγύπτιος στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου-Εορτάζει σήμερα

Ο Όσιος Σισώης ο Μεγάλος, είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Υπήρξε ασκητής, ο οποίος καταγόταν από την Αίγυπτο, και επονομαζόταν ο Μέγας. Ασκήτεψε στην έρημο και έπειτα στο ίδιο βουνό, που πέθανε ο μέγας Αντώνιος. Πέθανε το 429 μ.Χ., μετά από 62 χρόνια ασκητικής ζωής. Η μνήμη του τιμάται την 6η Ιουλίου.

Ο Όσιος Σισώης επεσκέφθη κάποτε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όταν στάθηκε μπροστὰ και αναλογίσθηκε το μεγαλείο, στο οποίο έζησε ο ενδοξώτατος αυτὸς βασιλιὰς των Ελλήνων, την δόξα που απέκτησε με τα κατορθώματά του στους πολέμους, που τον έκαμαν ήρωα και κατακτητὴ της εποχής εκείνης, έφριξε με την σκέψη πόσο άστατη είναι η ζωὴ και πόσο πρόσκαιρη η δόξα. Έκλαψε και θρήνησε για τη ματαιότητα όλης αυτής μιάς προσπάθειας που κατέλαβε όλη του την ζωή και που δεν του προσέφερε κανένα καλὸ στην ψυχή του.

Οι μαθητές του αββά Σισώη ζωγράφισαν την εικόνα του πνευματικού τους πατέρα κοντά στον τάφο, και έγραψαν και το εξής επίγραμμα:
Ὁρῶν σε τάφε, δειλιῶ σου τὴν θέαν καὶ καρδιοστάλακτον δάκρυ χέω, χρέος τὸ κοινόφλητον εἰς νοῦν λαμβάνων, πῶς οὖν μέλλω διελθεῖν πέρας τοιοῦτον; Αἴ, αἴ, θάνατε, τίς δύναται φυγεῖν σε;
Βλέποντάς σε, τάφε, δειλιάζω στη θεωρία σου, και χύνω δάκρυα από την καρδιά μου, φέροντας στον νου μου το χρέος που του οφείλουμε όλοι (δηλαδὴ τον θάνατον). Πώς και εγώ μέλλω να διαβώ τέτοιο τέλος; Αί, αί, θάνατε, ποιὸς μπορεί να σου ξεφύγη;

O Άγιος Σισώης θρηνεί μπροστά στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του βασιλιά των Ελλήνων.

Η τοιχογραφία αυτή, που βρίσκεται στο νάρθηκα της μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων (1566), είναι έργο του ιερέα και σακελλάριου Γεωργίου (Φωτογραφία Ν. Κοντού, αλιευθείσα εκ της «Δομής»).

«Σισώης ο Μέγας εν Ασκηταίς έμπροσθεν του τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου*, του πάλαι λάμψαντος εν Δόξει φρύττει και το άστατον του καιρού και της δόξης της προσκαίρου λυπηθείς, ιδού κλαίει...»

* Ο Όσιος Σισώης εκοιμήθη το 429 μ.Χ. Ας προσέξουν οι Σκοπιανοί ότι πολύ πριν κατέβουν οι δήθεν πρόγονοί τους Σλάβοι στα Βαλκάνια, ο Μέγας Αλέξανδρος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων!

=============================================

Ο άγιος Σισώης ο Μέγας (εορτάζει 6 Ιουλίου).

Έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ανήκει στην πρώτη γενιά μεγάλων ασκητών που ακολούθησε το Μέγα Αντώνιο. Στα ασκητικά & τα αγιολογικά κείμενα χαρακτηρίζεται Όσιος (=άγιος μοναχός) Σισώης ή Αββάς (=πατέρας) Σισώης. Το βιογραφικό του, με συντομία, έχει έτσι:
Ο Όσιος Σισώης έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, τη φιλαδελφία και το ενδιαφέρον του στο να επιστρέψει και ένα μόνο αμαρτωλό. Μεταξύ των ασκητών αναδείχτηκε ονομαστός και μέγας, αθλητής της πρώτης γραμμής, τύπος εγκρατείας, αλλά και ψυχή πού προσευχόταν για δικαίους και αδίκους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς και γενικά για όλο τον κόσμο.
Στη γη ήταν, αλλά η ζωή του ήταν ουράνια. Υψωμένος πάνω από τη σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Η μνήμη του μένει υπόδειγμα σ' όσους θέλουν την ασκητική ζωή, για να είναι γνήσιοι και πραγματικοί ασκητές, όχι μόνο με την αντοχή του σώματος, αλλά και με την πνευματική αναγέννηση και τη λάμψη της αρετής.


Ο άγιος Σισώης στον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου

Από τη βιογραφία του αγίου ένα περιστατικό έγινε ιδιαίτερα γνωστό και απεικονίστηκε πολλές φορές στις ορθόδοξες εικόνες: η επίσκεψή του στον τάφο του Μεγαλέξανδρου.
Εκεί ο άγιος συνειδητοποίησε βαθύτατα τη ματαιότητα της γήινης δόξας και της βασιλικής εξουσίας και θρήνησε για την κοινή μοίρα των ανθρώπων, το θάνατο. Τότε φιλοσόφησε για το θάνατο και τη ζωή, τα προσωρινά και τα αιώνια. Η φιλοσοφία αυτή του αγίου Σισώη, και όλων των Πατέρων της ορθόδοξης πνευματικής κληρονομιάς, δεν είναι λιγότερο σημαντική από τη φιλοσοφική στάση του Διογένη π.χ. (τον οποίο, ως γνωστόν, είχε θαυμάσει ο Μ. Αλέξανδρος) ή από τη φιλοσοφία ως "μελέτη θανάτου" κατά τον Πλάτωνα.

Στην απεικόνιση του επεισοδίου βλέπουμε δύο δόξες: τη γήινη δόξα του ανθρώπου που έγινε ταυτόχρονα Μεγάλος Βασιλιάς (της Περσίας), Φαραώ της Αιγύπτου και Βασιλιάς των Ινδιών - αλλά μαράθηκε καταλήγοντας σ' ένα τάφο - και την ουράνια δόξα του αγίου, που είναι γεμάτη φως και μένει στους αιώνες. Υπόψιν ότι η θέωση (η ένωση με το Θεό εν Χριστώ και η πλήρης μεταμόρφωση του ανθρώπου σε θείο ον) ονομάζεται στην Αγία Γραφή "δοξασμός", δηλ. φωτισμός (στην Αγία Γραφή η λ. δόξα έχει και την κοινή έννοια, αλλά σημαίνει και φως).
Ένδοξος λοιπόν είναι ο άγιος, κάθε άγιος, και η εικόνα του προτείνει ένα δρόμο και ένα παράδειγμα προς μίμηση για κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται για την αληθινή ελευθερία και τη ζωή.

Στιγμές από τη ζωή του αγίου Σισώη του Μεγάλου

1) Αδελφός που αδικήθηκε από άλλο αδελφό ήλθε προς τον αββά Σισώη και του λέγει:
- Αδικήθηκα από ένα αδελφό και θέλω να τον εκ­δικηθώ.
Ο δε γέρων [=πνευματικός διδάσκαλος, δηλ. ο άγ. Σισώης] τον παρακαλούσε:
- Μη, τέκνο· αντιθέτως μάλιστα άφησε στο Θεό το έργο της εκδικήσεως.
Αυτός όμως έλεγε:
- Δεν θα παύσω, έως ότου εκδικηθώ για τον εαυτό μου.
Είπε δε ό γέρων:
- Ας προσευχηθούμε, αδελφέ. Και ο γέρωντας, αφού σηκώθηκε, είπε:
- Θεέ, δεν σε έχουμε πλέον ανάγκη να φροντίζεις για μας· διότι εμείς εκδικούμαστε μόνοι για λογαριασμό μας.
Μόλις λοιπόν άκουσε αυτά τα λόγια ο αδελφός, έπεσε στα πόδια του γέροντος λέγοντας:
- Δεν θα είμαι πλέον σε αντιδικία με τον αδελφό, συγχώρεσε με, αββά (=πατέρα).

2) Επισκέφθηκε κάποιος από τους αδελφούς τον αββά Σισώη στο όρος του αββά Αντωνίου. Και ενώ συνομιλούσαν, είπε στον αββά Σισώη:
- Δεν έφθασες ακόμα στά μέτρα του αββά Αντωνίου, πάτερ; Και του λέγει ο γέρων:
- Εάν είχα ένα από τους λογισμούς (=πειρασμούς) του αββά Αντω­νίου, θα γινόμουν όλος φωτιά.

3) Πειράσθηκε κάποτε ο Αβραάμ, ο μαθητής του αββά Σισώη, από δαίμονα και είδε ό γέρων ότι έπεσε και αφού σηκώθηκε, δήλωσε τα χέρια στον ουρανό λέγοντας:
- Θεέ, θέλεις δεν θέλεις, δεν θα σε αφήσω, εάν δεν τον θεραπεύσεις.
Και αμέσως θεραπεύτηκε.

4) Αδελφός ανακοίνωσε στον αββά Σισώη:
- Βλέπω ότι η μνήμη του Θεού παραμένει μέσα μου. Του λέγει ο γέρων:
- Δεν είναι σπουδαίο το να ευρίσκεται ο λογισμός σου στο Θεό, σπουδαίο είναι το να βλέπεις τον εαυτό σου κατώτερο από όλη την κτίση. Διότι αυτό μαζί με το σωματικό κόπο οδηγεί στον τρόπο της ταπεινοφρο­σύνης.

5) Ερώτησε ο αββάς Ιωσήφ τον αββά Σισώη:
- Σε πόσο χρόνο πρέπει να αποκόπτει ο άνθρωπος τα πάθη; Του λέγει ό γέρων:
- Τους χρόνους θέλεις να μάθεις; Λέγει ο αββάς Ιωσήφ:
- Ναι. Λέγει λοιπόν ο γέρων:
- Όποια ώρα έρχεται το πάθος, αμέσως κόψε το.

6 ) Αδελφός ερώτησε τον αββά Σισώη:
- Τί να κάνω για τα πάθη; Και λέγει ό γέρων:
- Ο καθένας μας πειράζεται από την δική του επι­θυμία.

7 ) Αδελφός παρεκάλεσε τον αββά Σισώη:
- Είπε μου ένα λόγο. Αυτός δε είπε:
- Τί με αναγκάζεις να φλυαρήσω. Ιδού, ότι βλέπεις, κάνε το.

Ελπίδα και στήριξη στον αμαρτωλό
Ένας μοναχός εξομολογήθηκε στον Αββά Σισώη:
«΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»
«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.
«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.
«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»
«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.
«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

Το επίγειο τέλος του αγ. Σισώη

΄Ελεγαν περί του Αββά Σισώη, ότι, όταν επρόκειτο να πεθάνει, και ενώ ευρίσκονταν οι πατέρες της σκήτης γύρω του, έλαμψε το πρόσωπό του όπως ο ήλιος και είπε στους παρευρισκομένους ότι:
« Ο ΄Αγιος Αντώνιος ήλθε».
Και μετά από λίγο είπε: «να ο χορός [=ομάδα] των Προφητών ήλθε». Και πάλιν το πρόσωπο του έλαμψε περισσότερο και είπε: «να ο χορός των Αποστόλων ήλθε». Και διπλασιάστηκε ο φωτισμός του προσώπου του και άρχισε να ομιλεί με κάποιους. Τότε τον ρώτησαν οι πατέρες: «με ποιόν ομιλείς πάτερ»; Και αυτός τους απάντησε: «με τους Αγγέλους που ήλθαν να παραλάβουν την ψυχή μου και τους παρακαλώ να με αφήσουν λίγο για να μετανοήσω».
Και λέγουν προς αυτόν οι πατέρες: «Δεν έχεις ανάγκη μετανοίας πάτερ». Και τους απάντησε ο Αββάς Σισώης: «αλήθεια σας λέγω ότι δεν έχω βάλει ακόμη αρχή»!!! Και έμαθαν πάντες ότι ήταν τέλειος.
Και πάλι ξαφνικά έγινε το πρόσωπό του ολόλαμπρο και εφοβήθηκαν όλοι, που ήσαν κοντά του, και είπε προς αυτούς: «Βλέπετε ο Κύριος ήλθε και λέγει, φέρετε μου το σκεύος της ερήμου», και αμέσως παρέδωσε το πνεύμα και γέμισε όλο το κελλί του από άρρητη ευωδία.

===============================================

Ο ηρωικός άγιος μάρτυρας Άστιος (εορτάζει 6 Ιουλίου)

Ο ηρωικός άγιος μάρτυρας Άστιος, επίσκοπος Δυρραχίου (Αλβανίας). Ένας από τους αρχαιότερους αγίους, μαρτύρησε το 98 μ.Χ., αλειμμένος με μέλι & εκτεθειμένος στις μέλισσες, δεμένος σ' ένα σταυρό! Γιορτάζει την ίδια μέρα με τον άγ. Σισώη (6 Ιουλίου). 

ΠΗΓΗ

ΝΕΑ ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ

Ο ¨ΤΑΦΟΣ¨ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΑΦΟΣ...

Παρασκευή, 19 Σεπτεμβρίου 2014

Ο ¨ΤΑΦΟΣ¨ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΑΦΟΣ...

             Σύμφωνα με τον ερευνητή Βασίλειο Βασιλάκο εκ της Τραπεζοντής Σπάρτης στο βιβλίο του «Οι μύστες του Ταϋγέτου» αναφέρει:«Ελληνικό κράτος καλείται το τμήμα της γης που αποτελείται από υψηλές & αιχμηρές κορυφές επί το πλείστον πετρώδεις για την δημιουργία σκιών και κατ΄επέκταση θρησκειών». Σύμφωνα με την πολυετή έρευνα και τα ευρήματα του (πλήθος κτερισμάτων και αποδεικτικών αρχαιολογικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν την θεωρία του), το 25.000 π.Χ. ένα διαστημόπλοιο με το όνομα «Τάλετον» προσγειώθηκε στην κορυφή του Ταΰγετου που έχει σχήμα τέλειας πυραμίδας. Οι αστρικοί ταξιδιώτες αναζητούσαν μια τέλεια πυραμίδα, όπου με βάση την σκιά της και τις αστρικές καθετοποιήσεις θα έδιναν χρησμούςγια να φτιαχτούν οι πόλεις και τα ιερά όλου του πλανήτη.  Από την λέξη σκιά προέρχεται και η λέξη θρησκεία, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή έννοια της θρησκείας. Ησκιά της πυραμίδας ήταν ιερή και απαγορεύονταν να αλλοιωθεί το σχήμα της, γι΄αυτό και η λέξη θρη-σκια, σημαίνει: «θύω την σκιά», θυσιάζω στην σκιά για να κρατήσω σταθερό τον χρησμό.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

http://diogeneis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_19.html?spref=fb

Μέρος του τάφου της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου Δ' ο Λέων της Αμφίπολης;

Μέρος του τάφου της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου Δ' ο Λέων της Αμφίπολης;

26.03.13

Ο Λέων της Αμφίπολης, σύμβολο των Σερρών, ήταν μέρος του μνημειακού συμπλέγματος στο λόφο Κάστα, που βρίσκονται σε εξέλιξη ανασκαφές της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πρόκειται για τον τάφο της Ρωξάνης και του Αλέξανδρου Δ’ , συζύγου και γιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου αντίστοιχα. Σύμφωνα με την προϊσταμένη της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών Κατερίνα Περιστέρη, που είναι και υπεύθυνη της ανασκαφής στον τύμβο Κάστα στη Μεσολακκιά της Αμφίπολης, μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου, ο βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος έστειλε στην Αμφίπολη τη Ρωξάνη και το μικρό Αλέξανδρο, όπου στη συνέχεια τους θανάτωσε, προκειμένου να μην προβάλλουν διεκδικήσεις στον θρόνο. Το ταφικό μνημείο κατασκευάστηκε από τον αγαπημένο αρχιτέκτονα του Μέγα Αλέξανδρου, Δεινοκράτη, και όπως αναφέρει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν θαυμαστής της Αμφίπολης και σκόπευε να φτιάξει ένα μεγαλοπρεπή ναό για να τιμήσει την πόλη απ όπου απέπλευσε το 334π.χ. ο στόλος του για την εκστρατεία στην Ασία. Το μνημείο είναι καλυμμένο με ποταμίσια άμμο και κοκκινόχωμα σχηματίζοντας ένα μεγάλο τύμβο που μοιάζει με λόφο. Η ανασκαφή προς το παρόν προχωράει με γοργό ρυθμό γιατί γίνεται με σκαπτικά μηχανήματα και δεν απαιτεί τη γνωστή κοπιαστική αρχαιολογική λεπτολόγηση. Μέχρι τώρα έχουν αποκαλυφθεί 310 μέτρα από τα 497 συνολικά του περιμετρικού τείχους του μνημείου, το οποίο αποτελείται από έναν εσωτερικό τοίχο από πωρόλιθο που είναι επενδυμένος με μεγάλα παραλληλόγραμμα κομμάτια Θασίτικου μαρμάρου και προκαλεί μεγάλη εντύπωση η άριστη κατάσταση στην οποία διατηρείται. Σημαντικό όμως τμήμα της επένδυσης έχει αποδομηθεί και μεταφερθεί. Ακόμα οι αρχαιολόγοι δεν ξέρουν τι βρίσκεται στο εσωτερικό του τύμβου, κάτι που αναμένουμε να μάθουμε με μεγάλο ενδιαφέρον. Και εδώ ερχόμαστε σε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Ο αρχιτέκτονας Μ. Λεφαντζής κατάφερε και ταυτοποίησε τα μαρμάρινα κομμάτια που αποτελούν το βάθρο του Λέοντα της Αμφίπολης με τα κομμάτια της μαρμάρινης επένδυσης του τύμβου της Ρωξάνης. Σύμφωνα με την παρουσίαση της μελέτης του αρχιτέκτονα, ο Λέοντας και ο τάφος της Ρωξάνης και του μικρού Αλέξανδρου αποτελούσαν ένα ενιαίο μνημείο στην κορυφή του οποίου ορθωνόταν το γνωστό σε όλους μας Λιοντάρι της Αμφίπολης, όπως φαίνεται στην ψηφιακή αναπαράσταση της φωτογραφίας infoserres.gr     ειδαμε στο >http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/3947/40/lang,el/